Χθες το βράδυ εξηγήσαμε ότι ο ΠΑΟΚ στα Χανιά είχε έναν αγωνιστικό στόχο (να οδηγήσει δηλαδή το παιχνίδι κάπου συγκεκριμένα με λίγα ρίσκα και λίγες φάσεις) και κάπως έτσι εξηγείται η ικανοποίηση που εξέφρασαν προπονητής και παίκτες. (Πουθενά δεν γράψαμε ότι ο ΠΑΟΚ ήταν καλός και πήρε θετικό αποτέλεσμα και τους αξίζουν συγχαρητήρια).

Αν ο Ίβιτς καλώς ή κακώς είχε αυτό τον στόχο, είναι άλλη υπόθεση… (Αυτά για όσους δεν καταλαβαίνουν με τη μία…).

Διάβασα και άκουσα πολλά σχόλια γι’ αυτό το… σχόλιο. Άλλος έγραφε ότι είναι υπεραισιόδοξος, άλλος ότι ζω σε άλλο κόσμο, άλλος ότι μικραίνω τον ΠΑΟΚ και άλλα τέτοια…

Πάμε πάλι να εξηγηθούμε…

Το ημερολόγιο γράφει: Απρίλιος! Απ’ αυτό τον μήνα ξεκινούν οι μεγάλοι αγώνες σε όλα τα ομαδικά σπορ. Οι κρίσιμοι αγώνες που κρίνουν στόχους. Αυτή την περίοδο δεν… χτίζεις, δεν… πας για το θέαμα, δεν μετράνε οι εντυπώσεις. Υπάρχουν μόνο τα αποτελέσματα και οι στόχοι. Ότι έγινε….έγινε στις διάφορες ομάδες.

Στο ποδόσφαιρο δεν γυρίζει ο χρόνος πίσω για να γίνουν καλύτερες μεταγραφές, για να είναι η ομάδα πιο ουσιαστική, για να μειωθούν οι θλάσεις κτλ. Όσο ξεφωνητό «έπεσε»… «έπεσε». Τώρα χρειάζεται λίγη… αναθεματισμένη θετική αύρα. Λίγο σπρώξιμο… Όσο μπορεί ο καθένας. (Αλήθειες θα λέμε και θα γράφουμε. Άλλα το ένα, άλλο το άλλο με το πνεύμα που αξίζει να διακατέχει -ειδικά αυτή την περίοδο- τους ΠΑΟΚτσήδες).

Πέμπτη βράδυ… γιατί γράφαμε ότι… γράφαμε για την φανέλα της Λίβερπουλ και την ενέργεια του Άνφιλντ που οδηγεί σε τέτοιες καταστάσεις, όπως αυτό το απίστευτο 4-3 με τους Γερμανούς;

Στο μπάσκετ… η χρονιά ήταν κακή. Λάθη, ντροπιαστικές βραδιές, αποτυχίες και… και …. Δηλαδή τι νόημα έχει τώρα στους τελικούς της χρονιάς να τα λες και να τα ξαναλές; Δώσε μία ώθηση και εσύ, πες μια καλή κουβέντα γι’ αυτούς τους παίκτες και τον Μαρκόπουλο. Τώρα τα παίζουν όλα για όλα. Και να…. Έγινε ότι έγινε το Σάββατο στο ΟΑΚΑ!

Τώρα οι 20-30-100-200 που έδιναν θετική ενέργεια μέχρι το περασμένο Σάββατο, θα γίνουν οκτώ χιλιάδες και το γήπεδο θα κατακλυστεί. (Και δεν θα πρέπει να κατηγορήσει κανείς όσους δεν πίστευαν και έβριζαν, αλλά τώρα θα πάνε και θα δώσουν το παρών. Θα καταλάβουν κάποτε το λάθος τους. Ήδη το καταλαβαίνουν ότι με το πρωτάθλημα της μιζέριας δεν πανηγύρισε ποτέ κανείς).

Στο βόλεϊ…. Μπορούμε να ξαναζήσουμε τους τελικούς σε Σύρο και Γλυφάδα; Τι νόημα είχε πριν τα ματς με τον Ολυμπιακό, αλλά και τώρα να μεμψιμοιρούμε; Τι θα έβγαινε; Στήριξη και πίστη ήθελε ο Καλμαζίδης και οι παίκτες του. Και να που… με λίγη θετική αύρα, γύρισε και αυτή η σειρά!

Το ίδιο και στο χάντμπολ…

Γι’ αυτό λοιπόν, τώρα τον Απρίλιο ας αφήσουμε στην άκρη τον πρωταθλητισμό της γκρίνιας! Ξέρω ότι γι’ αρκετούς σε αυτή την πόλη είναι δύσκολο. Ξέρω ότι πολλοί συνήθισαν κάθε μεσημέρι και κάθε βράδυ στο ρεσιτάλ μιζέριας που πουλάνε επαγγελματίες του είδους, οι οποίοι ξέρουν ότι… κάπως έτσι… κάποτε θα το παίζουν δικαιωμένοι, σε μία πόλη που διψάει και γεννάει συνέχεια… ξερόλες, κομπλεξικούς, μίζερους, τύπους που… πάντα τα έλεγαν, και ξεφωνίζουν ότι αναπνέει και ότι κινείται, χωρίς ΠΟΤΕ να αναγνωρίσουν οτιδήποτε θετικό γιατι αυτό δεν “πουλάει”. (Δεν φταίνε αυτοί. Η πόλη φταίει). 

Απρίλιο έχουμε, Μάιος έρχεται, ας γεμίσουν τα γήπεδα, ας κάνει ο καθένας ότι μπορεί να βοηθήσει τον ΠΑΟΚ και… ποιος ξέρει, όπως το Άνφιλντ έκανε αυτά τα μαγικά πριν λίγες μέρες, έτσι και στον ΠΑΟΚ μία καλή κουβέντα, μία παραπάνω ώθηση, λίγη θετική αύρα από αυτή που χάνεται μέσα στη Θεσσαλονίκη, μπορεί να φέρει και πρωταθλήματα και επικρατήσεις γοήτρου απέναντι στα λεφτά των άλλων, αλλά και επιτυχίες στο ποδόσφαιρο που έχει αποδειχθεί ότι έρχονται ΜΟΝΟ μέσα σε κλίμα συσπείρωσης και όχι μόνιμης γκρίνιας.

Και για να μην παρεξηγηθούμε…

Από Ιούνιο-Ιούλιο και μετά… θα ξαναρχίσουμε όλοι μαζί να γκρινιάζουμε…

Μην στεναχωριέστε!

Το’ χουμε! Το ξέρουμε!