Έχοντας ζήσει ωραίες στιγμές στους 32 του θεσμού, έχοντας ταξίδια σαν το αποψινό στην Βουδαπέστη ή σαν του Λονδίνου με την Τόττεναμ, το «όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια», δεν μου πάει. Θέλω ο ΠΑΟΚ να προκριθεί από τους ομίλους, να πάρει βαθμούς για τον εαυτό του και τη χώρα.

Εδώ, όμως, και με δεδομένη τη δεύτερη ήττα από την Βίντι, προκύπτει ένα τεράστιο ΑΛΛΑ.

Γιατί όλα στο ποδόσφαιρο και στη ζωή είναι θέμα προτεραιοτήτων. Και για τον ΠΑΟΚ που ζούμε και γνωρίζουμε καλά όλοι μας, η ευρωπαϊκή πορεία φέτος δεν είναι καθόλου, μα καθόλου προτεραιότητα.

Όλα κινούνται τη φετινή χρονιά με άξονα την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Με άξονα την επίτευξη ενός στόχου που και πέρσι πετύχαμε στους αγωνιστικούς χώρους αλλά στερηθήκαμε για άλλους λόγους. Πως να εφησυχάσεις με όσα έπαθες πέρσι; Πως με οκτώ νίκες και μια ισοπαλία στην Ελλάδα να ηρεμήσεις και να στραφείς στην Ευρώπη όταν ξέρεις πως και η παραμικρή λεπτομέρεια παίζει ρόλο και πρέπει να απομακρυνθείς πολύ, πάρα πολύ ώστε να μην σκεφτούν καν να σε πλησιάσουν;

Ο οργανισμός που λέγεται ΠΑΟΚ είναι αδύνατον να αλλάζει τον διακόπτη Τρίτη με Πέμπτη και να σκέφτεται την Ευρώπη ή το κύπελλο. Ειδικά με το πρόγραμμα που είχε η ομάδα ως τώρα. Ειδικά με βάση τα όσα βλέπουμε και διαβάζουμε να συμβαίνουν στο εσωτερικό της χώρας.

Κι εδώ μπαίνουν στο «κάδρο» οι αντίπαλοι. Στην προκειμένη περίπτωση η Βίντι που μας κέρδισε δυο φορές, χωρίς να καταγράψουμε καθαρή τελική σε 180 λεπτά αγώνα.

Μάγκες οι Ούγγροι. Βρέθηκαν μια ανάσα πριν τους ομίλους του Τσάμπιονς Λινγκ, είχαν πολλά να αποδείξουν, μόχθησαν, πίεσαν, διεκδίκησαν το κάθε τετραγωνικό εκατοστό του γηπέδου σε Τούμπα και Βουδαπέστη και… τους βγήκε. Αν τελικά περάσουν στην επόμενη φάση θα έχουν το ρισπέκτ μου και την συμπάθειά μου.

Το ζήτημα, όμως, για μας είναι ο ΠΑΟΚ που πρέπει να δώσει ρόλο σε παίκτες με μικρή συμμετοχή. Που πρέπει να λειτουργήσει και σε ένα άλλο επίπεδο πίεσης, ρυθμού και ποιότητας ποδοσφαίρου το οποίο δεν υπάρχει εντός Ελλάδας. Ο ΠΑΟΚ που σκέφτεται τους τραυματισμούς και την κούραση κι έχει αθλητές με υποχρεώσεις και στις εθνικές ομάδες τους.

Σε αυτόν τον φετινό ΠΑΟΚ, υποσυνείδητα περισσότερο, οι κακές βραδιές που συγχωρούνται, οι ήττες που είναι λιγότερο επώδυνες, είναι οι ευρωπαϊκές. Μας βγήκε το παιχνίδι με την Μπάτε, μπήκαμε και είμαστε ακόμα στην διεκδίκηση της πρόκρισης ΑΛΛΑ: το μυαλό όλων είναι στην Ελλάδα. Είναι σε ένα τρόπαιο που έχουμε 34 χρόνια να κατακτήσουμε. Και που δεν πρέπει να ρισκάρουμε να χάσουμε για κανέναν λόγο, ειδικά τώρα που είμαστε πρώτοι και έχουμε μεταδώσει το άγχος στους αντιπάλους.

Επιστρέφω στο παιχνίδι με την Βίντι και λέω:
– Είδα την ομάδα μας να έχει κατά διαστήματα εξαιρετική ποιότητα στο πάσινγκ γκέιμ. Αν ήμασταν πιο ουσιαστικοί θα μιλούσαμε αλλιώς τώρα.
– Είδα χαρακτήρα και σωστή συμπεριφορά παικτών που ως τώρα δεν έχουν πάρει τις ευκαιρίες που ήθελαν. Ακμπόμ, Τόσκα, Σάκχοφ, Λημνιός, είναι, χάρη στα ευρωπαϊκά παιχνίδια του ομίλου, σε καλή κατάσταση και έτοιμοι να βοηθήσουν όποτε χρειαστεί στο πρωτάθλημα.

Αυτό που ΔΕΝ είδα και πρέπει να προβληματίσει τον Ράσβαν Λουτσέσκου, είναι:
– δημιουργικότητα στον άξονα και ουσία στην τελευταία πάσα
– απάντηση στις κλειστές άμυνες και στις δυνατές, ένας με έναν μονομαχίες
– καθαρό μυαλό χωρίς εκνευρισμό όταν το παιχνίδι στραβώνει

Όλη η πορεία του ΠΑΟΚ στους ομίλους είναι εκείνο το παιχνίδι στην Λευκορωσία. Λίγα πράγματα. Έχει ένα ματς χωρίς άγχος στο Λονδίνο και ένα must win τελευταίο παιχνίδι με την Μπάτε στην Τούμπα. Δεν είναι εύκολο, ούτε πιθανό να προκριθεί αλλά δεν είναι αδύνατο και σίγουρα δεν είναι πέρα από τις δυνάμεις και τον χαρακτήρα του. Μέχρι να συναντήσει την Τσέλσι, απαραίτητο ζητούμενο είναι οι δύο νίκες στην Τούμπα με Παναιτωλικό και Ξάνθη. Πως να μιλήσουμε για εκείνο το δύσκολο παιχνίδι όταν μεσολαβούν τόσο κρίσιμα ματς; Αλλά και μετά το Λονδίνο, άσχετα με το αποτέλεσμα εκεί αλλά και στο Μπάτε – Βίντι, πως να ασχοληθεί κανείς με την πρόκριση όταν θα παιχτούν ακόμα δυο κρίσιμα ματς με Λαμία και Λάρισα που μπορεί να καθορίσουν όλη την συνέχεια στο κυνήγι του τίτλου;

Δεν θα κάνω «κραμαστάρι» την πρόκριση στην επόμενη φάση του Γιουρόπα. Την θέλω πολύ. Απλά, μετά από τέσσερις αγώνες κι επειδή θέλω να πιστεύω ότι ως οργανισμός έχω πια στοιχεία «αλεπούς» στο κυνήγι των στόχο μου, θα πω πως το ποτάμι με έχει παρασύρει και πάω με ταχύτητα στην κατηφόρα. Ότι κι αν βρεθεί μπροστά μου, θα βρω τον τρόπο να κρατηθώ. Θα πάρω αυτό που μου ανήκει από πέρσι, ακόμα κι αν χρειαστεί να ξενερώσω τον κόσμο μου στην κατάμεστη Τούμπα απέναντι στον Άρη σε αγώνα ομίλων κυπέλλου. Ακόμα κι αν στείλω άδικα των αδίκων χιλιάδες ΠΑΟΚτσάκια στην Βουδαπέστη και στο Λονδίνο.
Όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων κι εγώ κοιτάζω στα μάτια την βασική μου προτεραιότητα. Είμαι πιο κοντά από όλους τους αντιπάλους μου. Είμαι καλύτερος. Τις ευρωπαϊκές στιγμές θα τις ψάξω στο μέλλον.