Πρωτάθλημα όμως δεν μπορεί να πάρει ένας προπονητής μόνος του. Πρέπει να στηριχτεί από έναν σοβαρό μηχανισμό. Αυτό το αναφέρω γιατί η απαίτηση για πρωτάθλημα δεν αφορά έναν άνθρωπο, αλλά τον μηχανισμό.

Ο μηχανισμός του ΠΑΟΚ κατέληξε λοιπόν στην επιλογή του Στανόγιεβιτς. Πολύς κόσμος ξενέρωσε στο άκουσμα του ονόματός του, όμως είμαι σε θέση να γνωρίζω πως η λίστα Μίχελ δεν είχε μέσα και τον Μουρίνιο. Στο ίδιο επίπεδο ήταν όλοι, τρεις τέσσερις στον αριθμό.

Το ότι ο Σαββίδης εμπιστεύτηκε την πρόταση Βούκιτς, ίσως είναι ένα καμπανάκι για τον Σλοβάκο που έχει όμως την ευκαιρία να απαντήσει μέσω μεταγραφών. Στο χέρι του είναι να επαναφέρει την τάξη γύρω από το όνομά του.

Είναι σαφές πως ο Στανόγιεβιτς θα επιλέξει ποδοσφαιριστές από την προεργασία που έχει γίνει. Από τα όσα έχει προκρίνει ο Μίχελ, αν εξαιρέσουμε την περίπτωση Βιεϊρίνια που είναι υπόθεση της οικογένειας Σαββίδη.

Πάμε τώρα σε κάποια δεδομένα της επιλογής Στανόγιεβιτς.

α) Είναι πρόταση του Ζβόνιμιρ Βούκιτς ο οποίος θαρρώ πως δεν θέλει να χαλάσει τις σχέσεις του με τον ΠΑΟΚ. Αν μη τι άλλο, δεν θα πρότεινε κάποιον ανίκανο.

β) Ο Στανόγιεβιτς έχει καλύτερο βιογραφικό από τους Τούντορ και Ίβιτς. Και ξεκάθαρα μεγαλύτερη εμπειρία. Για εμένα βέβαια μπορεί να μη σημαίνει τίποτα αυτό, απλά επειδή γίνεται λόγος για το βιογραφικό του.

γ) Δεν γνωρίζει κανείς μας πως δουλεύει, πως σκέφτεται και μία πραγματική πρώτη εικόνα θα σχηματιστεί στη συνέντευξη Τύπου της επόμενης εβδομάδας. Μία σοβαρή εικόνα της δουλειάς του θα έχουμε στη προετοιμασία.

δ) Δεν με απασχολεί προσωπικά αν είναι Παρτιζάνος, αν του αρέσουν τα ασπρόμαυρα, αν ήταν στη πεζογέφυρα και τις έπαιζε 1,5 ώρα. Με ενδιαφέρει να σκέφτεται ποδοσφαιρικά, να μιλάει ποδοσφαιρικά και να είναι στρατιώτης της ομάδας.

Δεν πιστεύω πως η απογοήτευση έχει βάση ή για την ακρίβεια αν η απογοήτευση έπρεπε να προκύψει σήμερα. Και εγώ είχα νεύρα στο άκουσμα του ονόματός του, όμως μετά όταν σκέφτηκα λίγο ηρέμησα γιατί απλούστατα δεν περίμενα τίποτα περισσότερο.

Ο ΠΑΟΚ μας είχε προειδοποιήσει για το προφίλ του μία εβδομάδα πριν, γνωρίζοντας προφανώς πως σε αυτόν θα καταλήξει. Το γιατί ο ΠΑΟΚ δεν κατέληξε σε κάτι – θεωρητικά – καλύτερο δεν χρειάζεται πολύ σκέψη.

α) Ο ΠΑΟΚ από τη μέρα που μας τελείωσε το μοντέλο Ζαγοράκη, Βρύζας, Σάντος, με μαθηματική ακρίβεια έχασε όλα τα στοιχεία της ποδοσφαιρικής αύρας που τον έκανε ανταγωνιστικό. Αυτό το γεγονός, του στερεί την πειθώ και πολύ κομβικές συνεργασίες στην αγορά.

β) Δεν έχουμε τα στελέχη που μπορούν να αποφασίσουν και να τηρήσουν ένα σύγχρονο, τεχνοκρατικό ποδοσφαιρικό πρότζεκτ. Όσο και αν αποφεύγουμε να το παραδεχτούμε, με δέκα αλλαγές προπονητών την τελευταία επταετία και καμιά 150 παίκτες να έχουν φορέσει τη φανέλα, είναι σαφές πως δεν έχουμε τα στελέχη που μπορούν να πείσουν οποιονδήποτε που συνδυάζει ουσία και εντυπώσεις.

γ) Είναι σαφές πως η εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου προκαλεί γέλωτα σε όλους τους σοβαρούς επαγγελματίες. Αποτελεί σίγουρα αποτρεπτικό παράγοντα.

Κλείνοντας, είμαι υποχρεωμένος να πω πως για το ανέβασμα του πήχη στο θέμα προπονητή, ουδεμία ευθύνη φέρει η ΠΑΕ. Ας την επωμισθούν τα ΜΜΕ που έπαιξαν πενήντα ονόματα προπονητών, τη στιγμή που επιβεβαιώθηκαν τέσσερα το πολύ πέντε μέσα από το πραγματικό ρεπορτάζ.

Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να ευχηθούμε καλή επιτυχία στον Αλεξάντερ Στανόγιεβιτς, να υποσχεθούμε πως θα είμαστε δίκαιοι απέναντί του και ευελπιστούμε να περάσουμε καλά στην εποχή του. Γιατί στο τέλος, αυτό μένει.