Παρά το γεγονός ότι μετά από ένα τόσο ντροπιαστικό αποτέλεσμα, όπως το σημερινό, οι περισσότεροι μπερδεύονται και δεν μπαίνουν στη διαδικασία να διαβάσουν τα βασικά χαρακτηριστικά μίας ήττας, προχωρώντας σε λαϊκίστικους γενικόλογους αφορισμούς, σε ακόμα μία φετινή αναμέτρηση ο «Δικέφαλος» παρουσίασε πανομοιότυπες αγωνιστικές παθογένειες.

Ο ΠΑΟΚ από τα 25 παιχνίδια που έχει δώσει στη Super League έχει προηγηθεί στο σκορ στα 13 από αυτά.

Ωστόσο, στις 13 αναμετρήσεις που είχε πάρει ρόλο οδηγού στο παιχνίδι, πανηγύρισε μόλις οκτώ φορές το τρίποντο, μετρώντας ακόμα δύο ήττες (Αστέρας Τρίπολης και Πανθρακικός) και τρεις ισοπαλίες (Ξάνθη, Ατρόμητος και Πανθρακικός).

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του «Δικεφάλου» σε όλες τις αναμετρήσεις που κρατούσε αρχικά τη νίκη στα χέρια του, είναι το γεγονός ότι δεν κατάφερε να «σκοτώσει» τον αντίπαλο του, να πετύχει δηλαδή ένα δεύτερο γκολ και να «κλειδώσει» τη νίκη για να μη δώσει το δικαίωμα να αμφισβητηθεί η κυριαρχία του.

Αντιμέτωποι με το ίδιο πρόβλημα βρέθηκαν οι παίκτες του ΠΑΟΚ και στο προηγούμενο παιχνίδι κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης στην Τούμπα, εκεί όμως φρόντισαν να δώσουν τη σωστή απάντηση και να πάρουν τη νίκη επειδή σκόραραν και δεύτερο γκολ, κάτι που δεν κατάφεραν ποτέ σήμερα στην Κομοτηνή, βιώνοντας τον διαχρονικό κανόνα του ποδοσφαίρου σύμφωνα με τον οποίο όποιος δεν κάνει τις ευκαιρίες του γκολ στο τέλος είναι αυτός που μαζεύει την μπάλα από τα δίχτυα του. Και ο ΠΑΟΚ τη μάζεψε δύο φορές!

Αν μπει στη διαδικασία κάποιος να διαβάσει τα στατιστικά της σημερινής αναμέτρησης θα αντιληφθεί πως η ομάδα του Τούντορ κατάφερε να κυριαρχήσει στον αγωνιστικό χώρο, έχοντας 23 τελικές προσπάθειες με έξι σουτ στην εστία, έναντι 7 με μόλις δύο σουτ στο τέρμα του Βελλίδη από την πλευρά του Πανθρακικού, διατηρώντας σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αποψινού αγώνα τα ποσοστό κατοχής της μπάλας πάνω από το 70% και μετρώντας 17 επιτυχημένα γεμίσματα σε 41 προσπάθειες, έναντι 4/15 από την ομάδα της Κομοτηνής.

Η στατιστική επικράτηση του ΠΑΟΚ απέναντι στον… ουραγό του ελληνικού πρωταθλήματος εξηγείται σε μεγάλο βαθμό και από την αδυναμία του αντιπάλου του, ωστόσο στην προκειμένη περίπτωση αποτελεί μία ξεκάθαρη αλήθεια για το πόσο πολύ «πληγώνει» τον ΠΑΟΚ η αναποτελεσματικότητα του και η επιθετική φλυαρία που διακρίνει στην τελική προσπάθεια πολλούς από τους νέους ποδοσφαιριστές που διαθέτει στο ρόστερ του.

Ανεξάρτητα από τα σημαντικά λάθη που έχει κάνει κατά καιρούς ο Τούντορ, κυρίως σε επίπεδο διαχείρισης, μιλώντας για το σημερινό παιχνίδι αλλά και για αναμετρήσεις που μοιάζουν στη σημερινή η αναποτελεσματικότητα του «Δικεφάλου» είναι θέμα ποιοτικών χαρακτηριστικών, αλλά και ωρίμανσης των ποδοσφαιριστών του και αυτό δύσκολα αμφισβητείται.

Αφού μπήκαμε στη διαδικασία να κάνουμε ένα ποδοσφαιρικό… ταμείο της ντροπιαστικής ήττας στην Κομοτηνή, μπορούμε να ανοίξουμε την κουβέντα για τον καταμερισμό ευθυνών για τη φετινή αγωνιστική εικόνα του ΠΑΟΚ.

Το πιο σημαντικό για ένα μεγάλο κλαμπ και κυρίως για αυτούς που το διοικούν και συμμετέχουν στην αγωνιστική του προσπάθεια διαθέτοντας ενεργούς ρόλους, είναι να έχουν τη δυνατότητα ανά πάσα στιγμή να κοιτάζονται στον καθρέφτη και να ορίζουν με καθαρό μυαλό σε ποιο σημείο, συγκριτικά με τους στόχους που είχαν θέσει, βρίσκεται η πορεία τους.

Στον ΠΑΟΚ του Σαββίδη αυτό δε συνέβη ΠΟΤΕ, ενώ ακόμα και τη φετινή σεζόν η οποία ξεκίνησε με πιο ορθολογικό τρόπο όσον αφορά στη διάρθρωση στη διοίκηση της ομάδας, η ασυνεννοησία του μεγαλομετόχου με αυτόν που έστησε ένα πρότζεκτ για τα επόμενα χρόνια, τον  Φρανκ Άρνεσεν, ευθύνεται για τα σημερινά αποτελέσματα.

Ο μεγαλομέτοχος του «Δικεφάλου» ήθελε πέρυσι το καλοκαίρι μία ομάδα, η οποία από τα πρώτα βήματα της να μπορεί να διεκδικεί στόχους για να… ξεδιψάσει τη δική του, αλλά πολύ περισσότερο την ανάγκη των οπαδών του ΠΑΟΚ να δουν την ομάδα τους να φέρνει αγωνιστικές επιτυχίες.

Λογικό και απαραίτητο είναι αυτό, ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλη ομάδα και έχει υψηλούς στόχους και πίεση.

 Αντ’ αυτού όμως, στήθηκε μία ομάδα που βασίστηκε σε πολλούς άπειρους και νεαρούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι σε μία πειραματική σεζόν όπως αναμενόταν στο πλάνο Άρνεσεν, θα παρουσίαζε σκαμπανεβάσματα και διακυμάνσεις (ναι ίσως σημαντικά λιγότερα από όσα τελικά παρουσιάζει) με φόντο τη σταδιακή δημιουργία ενός βασικού κορμού.

Άλλωστε, αν όλα κυλούσαν ομάδα το ερχόμενο καλοκαίρι που θα γινόταν το ξεκαθάρισμα θα υπήρχε μία… μαγιά, η οποία θα ενισχυόταν με παίκτες φτασμένους αγωνιστικά, με εμπειρία και προσωπικότητα, προκειμένου να πάει το πρότζεκτ ένα βήμα παραπέρα. Αυτό ήταν το πλάνο κι αυτό θέλει χρόνο και πολύ υπομονή.

Μπορεί ο Τούντορ να μην είναι σε καμία περίπτωση άμοιρος ευθυνών, μιας και η ομάδα του έχει συνηθίσει την ήττα και τις βαθμολογικές απώλειες από μικρότερους συλλόγους, κάτι καταστροφικό για το dna της, ωστόσο είναι αυτός που σε μεγάλο βαθμό καλείται σε αρκετές περιπτώσεις να σηκώσει στις πλάτες του τις λάθος επιλογές άλλων.

Ο Κροάτης δεχόμενος αυξημένη κριτική και πίεση επειδή είναι ο προπονητής της ομάδας και έχει την απόλυτη ευθύνη για την πρόοδο του αγωνιστικού τμήματος, αλλά και επειδή οι περισσότεροι συνηθίζουν να βλέπουν το… δέντρο, βγάζει άμυνες επικοινωνιακά και είναι ο μόνος που δε φοβάται να πει την αλήθεια, παρότι αρκετές φορές και ο ίδιος πέφτει σε αντιφάσεις.

«Οι νέοι παίκτες που διαθέτουμε σήμερα έπαιξαν για πρώτη φορά ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι, όπως ο ημιτελικός του Κυπέλλου. Σήμερα μπορεί να είχαν άγχος και να έκαναν πολλά λάθη γιατί δεν είναι ακόμα έτοιμοι, ωστόσο είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι από αυτούς σε κάποια χρόνια θα μπορούν να πρωταγωνιστούν σε τέτοια παιχνίδια», είχε υποστηρίξει ο Κροάτης μετά το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο, εξηγώντας σε μία φράση τη διαφορά φάσης των δύο ομάδων, κάτι που επανέλαβε και σήμερα, με αυτή του ΠΑΟΚ να δέχεται, ωστόσο, αφόρητη πίεση να καλύψει μία διαφορά που βάσει χαρακτηριστικών τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν μπορεί.

Ανάλογη ήταν και η αλήθεια του Τούντορ στη σημερινή συνέντευξη Τύπου με τον Πανθρακικό, με τον Κροάτη να αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί, τονίζοντας όμως πως τόσο ο αθλητικός διευθυντής όσο και η διοίκηση του ΠΑΟΚ έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για όσα συμβαίνουν σήμερα, εκτός από τον ίδιο και τους παίκτες του.

Ο Τούντορ αν μπορούσε θα έλεγε ξεκάθαρα «δε φταίω εγώ που μου ζητάτε στόχους με μία άπειρη νεανική ομάδα, την οποία πιστεύω, αλλά δεν έχουμε υποστηρίξει σωστά και την πνίγουμε…», κάτι το οποίο είπε αρκετά ξεκάθαρα στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό στη «Λεωφόρο». Κι εκεί την αλήθεια είπε.

Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ο ίδιος έχει άλλοθι για τις πολλές αδυναμίες που παρουσιάζει η ομάδα του. Δε χρειάζεται άλλωστε να κάνεις κάτι τόσο εξωπραγματικό για να κερδίσεις τον τελευταίο της βαθμολογίας και αυτή η τεράστια σημερινή ευθύνη για την ήττα από τον Πανθρακικό τον βαραίνει.

Αν ο προπονητής του ΠΑΟΚ δεν καταφέρει να συνεφέρει την ομάδα του, έστω και στο φινάλε της φετινής σεζόν, αργά ή γρήγορα θα… φάει το κεφάλι του και θα αποτελέσει παρελθόν, παρότι είναι αστείο να συζητάμε με βάση όσα έδειξε και η στατιστική ότι από το παιχνίδι στη Κομοτηνή ο «Δικέφαλος» έφυγε με άδεια χέρια κυρίως λόγω των επιλογών του προπονητή του.

Ο Τούντορ είναι πιθανό να αποδειχθεί… λίγος για ένα κλαμπ με υψηλές απαιτήσεις όπως ο ΠΑΟΚ, ανεξάρτητα αν ο χρόνος και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες κρίνεται δεν είναι και τόσο δίκαιες.

Το θέμα όμως στον ΠΑΟΚ δεν είναι τα πρόσωπα που σε κάθε περίπτωση είναι περαστικά, αλλά το γεγονός ότι ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί διοικητικά ως κλαμπ απαξιώνει όλους όσους δουλεύουν σε αυτόν, χωρίς η ομάδα να έχει κάποιο αξιόλογο αποτέλεσμα, την ώρα που δαπανώνται πολλά εκατομμύρια ευρώ για τη δημιουργία της. Δε είναι δυνατόν να φταίνε πάντα τα πρόσωπα…

Θα ήταν προτιμότερο για τον ΠΑΟΚ ως οργανισμό να διδαχθεί από τα λάθη που έγιναν στον σχεδιασμό ΚΑΙ της φετινής χρονιάς, η μεγαλύτερη αποτυχία της οποίας είναι ότι για ακόμα μία σεζόν στην εποχή Σαββίδη υπάρχει κίνδυνος να παραδοθεί «καμμένη γη» σε αυτόν που θα κληθεί να συνεχίσει την αγωνιστική προσπάθεια το καλοκαίρι με φόντο τη νέα σεζόν.

Είναι αναγκαίο για τον ΠΑΟΚ ως οργανισμό και κυρίως για τον μεγαλομέτοχο του να αντιληφθεί γιατί αρχές Μαρτίου βρίσκεται σε εξέλιξη ακόμα μία αποτυχημένη προσπάθεια, επειδή το καλοκαίρι «άλλα θέλαμε και άλλα συμφωνήσαμε τελικά να κάνουμε…», αφαιρώντας τις ευθύνες από πάνω μας και μεταφέροντας τες στα πρόσωπα που σχετίζονται με το αγωνιστικό τμήμα.

Πρέπει να καταλάβει ο ίδιος ο Σαββίδης ότι μετά από την… παρέλαση αποτυχημένων παραγόντων, προπονητών και παικτών στην πρώτη δική του τετραετία, η μόνη λύση είναι να κοιταχτεί στον καθρέφτη να αντιληφθεί τα λάθη του και να αποφασίσει ποιους στόχους θέλει να πετύχει, σε ποιον χρονικό ορίζοντα και με ποιον τρόπο.