Μία ομάδα άβουλη, φοβική, με αδυναμία στο κράτημα μπάλας στη μεσαία γραμμή και κατά συνέπεια πρόβλημα τόσο στην ανάπτυξη όσο και στην αμυντική λειτουργία.

Ο ΠΑΟΚ ειδικά του πρώτου ημιχρόνου ήταν ό,τι πιο κουραστικό έχουμε δει από αυτή την ομάδα εδώ και αρκετούς μήνες, με τη νοοτροπία του στον αγωνιστικό χώρο όχι μόνο να μη φοβίζει την πολύ αδύναμη (αλλά κανονική ομάδα) αντίπαλο του, αλλά να της δίνει το δικαίωμα να πιστεύει ότι μπορεί να πάρει προβάδισμα πρόκρισης.

Το σημειώναμε από αυτή εδώ τη γωνία και πριν τη σέντρα της αναμέτρησης πως ο ισχυρός (θεωρητικά) ΠΑΟΚ αν δεν παρουσιαστεί κυρίαρχος, έχει μόνο να χάσει από ένα παιχνίδι απέναντι σε μία ομάδα που με την άγνοια κινδύνου που χαρακτηρίζει την παρθενική της συμμετοχή στην Ευρώπη, θα παλέψει μέχρι τέλους για να του κάνει τη ζημιά.

Η ομάδα που παρουσίασε ο Στανόγιεβιτς στο Κίεβο ήταν μπερδεμένη, όπως κι η… γεύση που άφησε σε όλους όσους παρακολουθήσαμε από κοντά το βασικό στάδιο της προετοιμασίας της στην Ολλανδία.

Η επιλογή να επιστρέψει ο ΠΑΟΚ στην πεπατημένη του περσινού σχηματισμού δεν μπόρεσε να του λύσει άλλου είδους σημαντικά αγωνιστικά προβλήματα, τα οποία εμφάνισε και στο κάκιστο περσινό του φινάλε στη σεζόν.

Πολλοί και εύλογα θέτουν την απορία «φταίει ο προπονητής όταν μία έτοιμη και ίδια με πέρυσι ομάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί μετά από λίγες εβδομάδες απέναντι σε ένα χαμηλής δυναμικότητας αντίπαλο;».

Προφανώς και δεν μπορεί να φταίει ΜΟΝΟ ο Στανόγιεβιτς για την τρομακτικά (κατά διαστήματα) κακή  εμφάνιση του ΠΑΟΚ στην Ουκρανία.

Ωστόσο, η καθοδήγηση από τον πάγκο, η κατάλληλη προετοιμασία μιας ομάδας πριν από ένα παιχνίδι (αγωνιστικά και ψυχολογικά) και η συνέπεια που δείχνει το σύνολο των ποδοσφαιριστών εντός αγωνιστικού χώρου χαρακτηρίζει τη δουλειά του προπονητή.

Ο προπονητής θέτει τις αρχές σε μία ομάδα, δείχνει στους παίκτες το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να κινηθούν για να μπορέσουν να εκμεταλλευτούν ατομικά και ως ομάδα τα χαρακτηριστικά τους και να πετύχουν. Ο προπονητής εμπνέει.  

Αν η κατεύθυνση που δίνει είναι λανθασμένη ή μπερδεμένη, γιατί μπορεί κι ο ίδιος να μην ξέρει ξεκάθαρα τι θέλει να κάνει, τότε πόσο διαφορετική μπορεί να είναι κι εικόνα της ομάδας του εντός αγωνιστικού χώρου;

Για να γίνω συγκεκριμένος, είναι το λιγότερο αφελές από την πλευρά του Στανόγιεβιτς να μην έχει δουλέψει τις στημένες φάσεις, επικαλούμενος την έλλειψη χρόνου στην προετοιμασία, θεωρώντας ότι άλλα πράγματα ήταν πιο σημαντικά, βλέποντας τον ΠΑΟΚ να δέχεται το πρώτο γκολ της σεζόν, όπως αναμενόταν, από στημένη μπάλα.

Παρότι είναι πολύ νωρίς ακόμα στη σεζόν και απαγορεύονται τα συμπεράσματα κι οι βιαστικές κρίσεις, δεν μπορεί κανείς να μην αναφέρει ότι ο Σέρβος προπονητής του «Δικεφάλου» παίρνει μεγαλύτερα ρίσκα από ότι θα έπρεπε.

Τόσο στον αγωνιστικό τομέα, με την επιλογή του να θεωρεί κάποια πράγματα δεδομένα και να μην τους δίνει την πρέπουσα σημασία δουλεύοντας τα περισσότερο (οι στημένες φάσεις είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, όπως κι η επιλογή να μην πιέζεται η ομάδα αναφορικά με τις εντάσεις των προπονήσεων) όσο και η διάθεση του να επιλέξει ένα πιο χαλαρό προφίλ στη διαχείριση των αποδυτηρίων.

Ο καθένας έχει τον τρόπο του, κι αν ο Στανόγιεβιτς πετύχει τελικά βάσει των επιλογών του, τότε θα χειροκροτηθεί, ωστόσο συνήθως τόσο μεγάλα ρίσκα σε ένα νέο επαγγελματικό περιβάλλον παίρνεις μόνο όταν είσαι τόσο σίγουρος για το αποτέλεσμα, κάτι που στο ποδόσφαιρο δεν μπορεί να συμβεί.

Όσον αφορά στις ευθύνες των παικτών του ΠΑΟΚ (των ίδιων που ήταν και πέρυσι στην ομάδα), το γεγονός ότι στον «Δικέφαλο» αποφασίστηκε να υπάρχουν επτά αρχηγοί, κάτι πραγματικά πρωτόγνωρο, τα λέει όλα!

Μπορεί να υπάρχει μπόλικη αγωνιστική ποιότητα στα «ασπρόμαυρα» αποδυτήρια, ωστόσο η προσωπικότητα απουσιάζει.

Δυστυχώς φαίνεται πως δεν υπάρχει ο παίκτης που θα  βγει μπροστά, που θα προσπαθήσει να συνεφέρει και τους υπόλοιπους, να τους ξυπνήσει, να τους φέρει προ των ευθυνών τους.

Ο ΠΑΟΚ δε βλέπεται κόντρα στην Ολιμπίκ Ντόνετσκ κι αυτό είναι κάτι που η ομάδα «χωνεύει» αντί να τρώγεται με τα ρούχα της, είναι ακόμα μία ημέρα στη δουλειά.

Η συνήθεια στη μετριότητα και την αποτυχία, η απουσία εγωισμού και υψηλών απαιτήσεων. Αυτή είναι η μεγαλύτερη και πιο επικίνδυνη αποτυχία.

Όλα αυτά μοιάζουν υπερβολικά γιατί ο ΠΑΟΚ έχει δώσει μόλις ένα παιχνίδι στη σεζόν, αλλά αποτελούν τις σημαντικές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και θα την κάνουν και αργότερα μέσα στη σεζόν, οπότε οφείλουν να συνοδεύουν την ομάδα από τώρα.

Το φετινό καλοκαίρι ο «ασπρόμαυρος» μηχανισμός λόγω της ξαφνικής φυγής του Ίβιτς αναγκάστηκε να αναζητήσει προπονητή και έδειξε και πάλι την τεράστια αδυναμία του στην επιλογή προσώπων.

Δε γίνεται ο ΠΑΟΚ που έχει τεχνικό διευθυντή τον Μίχελ να αποκτά προπονητή μετά από εισήγηση του Βούκιτς, επειδή είναι άνθρωπος που εμπιστεύεται ο μεγαλομέτοχος του.

Ακόμα κι αν η επιλογή Στανόγιεβιτς αποδειχθεί απόλυτα επιτυχημένη, καθώς στην παρούσα φάση μπορούμε μόνο να προχωρήσουμε σε προσεκτικές κρίσεις για όσα βλέπουμε από τη δουλειά του νέου προπονητή κι όχι να βιαστούμε να τον… σταυρώσουμε, ο τρόπος που ο ΠΑΟΚ επιλέγει τα πρόσωπα πάσχει.

Δεν είναι δυνατόν να δίνεται η αίσθηση και σε πολλές περιπτώσεις να φαίνεται ότι ισχύει και στην πράξη, ότι εκτός από τον κανονικό τεχνικό διευθυντή του ΠΑΟΚ υπάρχει κι ένας… σκιώδης, που περιμένει ήδη στη γωνία, έχοντας ήδη λόγο στις εισηγήσεις, ίσως και στις αποφάσεις.

Και αυτή η αρρωστημένη κατάσταση που επαναλαμβάνεται με διαφορετικούς πρωταγωνιστές την τελευταία πενταετία, άλλοτε σε μικρότερο κι άλλοτε σε μεγαλύτερο βαθμό, έχει ως αποτέλεσμα να μην υπάρχει κάποιος να αναλάβει την ευθύνη όταν το πράγμα πάει να στραβώσει.

Σήμερα που μιλάμε, μία κακή εμφάνιση απέναντι στην Ολιμπίκ Ντόνετσκ αν ο «Δικέφαλος» δεν κατορθώσει, γιατί περί κατορθώματος θα πρόκειται, να αποκλειστεί από αυτή την ουκρανική ομάδα, θα αποτελεί απλά ένα ηχηρό καμπανάκι για τους κινδύνους που έρχονται.

Το κακό αν δεν υπάρξει ντροπιαστικός αποκλεισμός είναι μικρό στην ουσία του πράγματος.

Ωστόσο, τι γίνεται με τη σεζόν που ξεκινά; Πως ο ΠΑΟΚ θα μπορέσει να υποστηρίξει τους υψηλούς στόχους που με αφέλεια έχουν τεθεί διά στόματος της διοίκησης του;

Σήμερα που η εικόνα της ομάδας δείχνει ότι ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι να ξεφύγει η κατάσταση και να ξεκινήσει με το… αριστερό ακόμα μια χρονιά, υπάρχει κανείς να βγει μπροστά, να αναλάβει ευθύνες και να προσπαθήσει να ανατρέψει την κατάσταση πριν να είναι αργά;

Δυστυχώς, δε φαίνεται πως υπάρχει, σε μία διαπίστωση που χαρακτηρίζει την έλλειψη προσωπικότητας των στελεχών στην εποχή Σαββίδη, σε έναν προβληματισμό με φόντο το μέλλον που είναι πολύ πιο δυσβάσταχτος από έναν κακό απόγευμα στο Κίεβο κόντρα σε κάποια Ολιμπίκ Ντόνετσκ.