Την πρόκριση για τους 16 του Γιουρόπα Λιγκ την πήρε η καλύτερη ομάδα κι αυτή ήταν η Σάλκε. Δεν υποτίμησε τον ΠΑΟΚ και ήταν αυτή που έπρεπε σε αντίθεση με τον «Δικέφαλο» που, όχι μόνον δεν ξεπέρασε τον εαυτό του, αλλά τον υποτίμησε κι όλας χάνοντας 90 ολόκληρα λεπτά μέσα στο σπίτι του (μήπως τελικά να δίνουμε δύο αγώνες εκτός έδρας στην Ευρώπη…). Απόψε ήταν τυπική διαδικασία, οι Γερμανοί δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη, το ενδεχόμενο να ευνοηθείς διαιτητικά απλά δεν υπάρχει και το μόνο που μένει είναι ένα «γαμώτο» ότι θα μπορούσες και να νικήσεις. Αλλά και να χάσεις…

Απόψε στη Γερμανία ο ΠΑΟΚ κέρδισε κάποιους ποδοσφαιριστές που θα τους χρειαστεί στη δύσκολη συνέχεια. Ο Γλύκος επανήλθε σε καλά επίπεδα απόδοσης, ο Κρέσπο ήταν πολύ καλός, ο Τσίμιροτ βελτιωμένος και ο Κάμπος εξαιρετικός… Κέρδισε επίσης και κάποια παιδιά που θα τα χρειαστεί στο μέλλον. Ο Ουάρντα ήταν ένας νεαρότερος και πιο αθλητικός Μπίσεσβαρ. Ο Πούγγουρας έκανε παιχνίδι καλύτερο κι από ότι θα περίμεναν οι φανατικότεροι υποστηρικτές του. Ο Κουλούρης είναι πια ο δεύτερός μας φορ πίσω απ’ τον Πρίγιοβιτς (κι έχω την πολυτέλεια να έχω για τρίτο τον Αθανασιάδη…)

Γυρνώντας στην Ελλάδα η ομάδα πρέπει να κρατήσει τα θετικά και να προχωρήσει. Να καταλάβει ότι το παιχνίδι στη Γερμανία είναι ένας οδηγός «εγχώριων ντέρμπι». Να νιώσει τι σημαίνει να σε ακολουθούν 5.000 άνθρωποι στην κεντρική Ευρώπη και να σε στηρίζουν ενώ δεν έχεις παρά μόνον θεωρητικές ελπίδες. Να πιστέψουν ότι μπορούν να κάνουν την υπέρβαση σε δύο θεσμούς όπου θα αντιμετωπίσουν χειρότερους αντιπάλους από την Σάλκε.

Από την κλήρωση ακόμα οι ελπίδες πρόκρισης ήταν λίγες. Η ομάδα πρέπει κάποια στιγμή να προκριθεί στους 16 αλλά δε χάθηκε και ο κόσμος που δεν συνέβη φέτος. Αυτό που προέχει τώρα είναι να «κλειδώσουμε» την πρόκριση στα ημιτελικά του κυπέλλου και να έχουμε τις λιγότερες δυνατές απώλειες στους αγώνες πρωταθλήματος που απομένουν ώστε να κλείσει η ψαλίδα με τον Ολυμπιακό και να εδραιωθούμε στην δεύτερη θέση ως τα πλέι οφ.

Αυτό σημαίνει πως την Κυριακή ο ΠΑΟΚ πρέπει να νικήσει τον Ηρακλή. Με ξεκούραστους τους αποψινούς απόντες (Μάτος, Βαρέλα, Πρίγιοβιτς, Κάτσε) και με σχετικά φρέσκους τους Ενρίκε, Μπίσεσβαρ, Πέλκα, το θεωρώ αυτονόητο. Και ευτυχώς που έχουμε προπονητή έναν άνθρωπο που έζησε στο πετσί του ως ποδοσφαιριστής «γκέλες» με τον Ηρακλή. Οι «γείτονες» παίζουν το τομάρι τους και πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον αγώνα ως ένα ντέρμπι με ιδιαιτερότητες.

Για το μπάσκετ, νομίζω ότι η ομάδα το πίστεψε και το κατάφερε. Το να κερδίζεις την Παρτιζάν στην έδρα της είναι από μόνο του μια υπέρβαση. Το να περνάς στους 16 της δεύτερης ευρωπαϊκής διοργάνωσης είναι επίσης υπέρβαση. Ας το απολαύσουν τα παιδιά γιατί δεν τραβάνε και λίγα και δεν έχουν ακούσει και λίγα. Πρέπει, ωστόσο, να σημειώσουμε ότι ο ΠΑΟΚ απόψε δεν έκανε και κανένα θαύμα στο πρώην «Χάλα Πιονίρ». Είναι δεμένη, σοβαρή και προσεκτική ομάδα που ξέρει τις αδυναμίες της και τις δουλεύει. Αυτό με αντίπαλο τα Τρίκαλα και το Λαύριο κρύβει παγίδες. Με αντίπαλο την Παρτίζαν και τον Αρη, κρύβει ευκαιρίες. Για διάκριση χωρίς άγχος!

Χαίρομαι για τον Μοσχοβίτη λοιπόν ο οποίος απόψε θα περάσει καλά στο Βελιγράδι. Του το χρωστάνε οι παίκτες από πέρσι στο Κερατσίνι. Νίκο, αν διαβάζεις το σχόλιο, να πας στο ξενοδοχείο «κουδούνι» από το ποτό. Εχεις γράψει τόσα χιλιόμετρα Ασβεστοχώρι – Παλατάκι που δικαιούσαι να πληρωθείς για το βαρύ και ανθυγιεινό ένσημο – και – της φετινής σεζόν. Enjoy!

Ο ΠΑΟΚ πανηγύρισε και δεύτερη πρόκριση απόψε: στο final four του κυπέλλου βόλεϊ. Νιώθω πως ακόμα είμαστε η τρίτη ομάδα στο πρωτάθλημα, αρκετά κάτω από Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό. Νιώθω όμως πως ο Γιάννης Καλμαζίδης και το αγωνιστικό τμήμα το οποίο διευθύνει, έχουν τον τρόπο τους και θα χτυπήσουν την κατάλληλη στιγμή. Το να προκρίνεσαι στους 4 του κυπέλλου δεν είναι λίγο. Ο Παναθηναϊκός, για παράδειγμα, αποκλείστηκε! Για να δούμε…