Ο ΠΑΟΚ στους αγώνες με την Βασιλεία, κατάφερε ουσιαστικά να εξασφαλίσει την παρουσία του στους ομίλους του Europa League, να ενισχύσει την αυτοπεποίθησή του και βέβαια να κάνει ένα βήμα προς τους ομίλους του Champions League. Όμως όπως στα ηλεκτρονικά παιχνίδια, όσο προχωράς, η πίστα δυσκολεύει.

Τώρα περιμένουμε τους Ρώσους της Σπαρτάκ Μόσχας. Μία ομάδα που δεν έχει καμία σχέση με την Βασιλεία. Και θα αναλύσω το γιατί.

Πρώτα απ όλα, μιλάμε για ένα εντελώς διαφορετικό ποδόσφαιρο. Άλλη κουλτούρα, άλλη νοοτροπία από τους Ρώσους και τις ομάδες τους. Ένα λιγότερο τακτικό παιχνίδι, που βασίζεται κυρίως στην ποιότητα των παικτών που έχουν. Η Σπαρτάκ κοστολογείται κάπου στα 120 εκατ. ευρώ και αυτό δεν είναι τυχαίο.

Για κακή μας τύχη βέβαια, τα επίπεδα συνοχής της Σπαρτάκ, είναι αρκετά υψηλά. Δεν είναι για παράδειγμα μία ομάδα που κάνει rebuilding όπως η Βασιλεία. Είναι μία ομάδα που προσέθεσε ένα δύο στελέχη και κράτησε μέχρι στιγμής τα βαριά της όπλα. Για τον Πρόμες βέβαια, το επιθετικό της βαρύ πυροβολικό, είναι σίγουρο πως θα φύγει. Το θέμα είναι πότε.

Η ιστορία διδάσκει πως τους Ρώσους ένα πράγμα δεν πρέπει να τους δώσεις. Χώρους. Το έκανε το λάθος ο Χάβος το 2011 απέναντι στην ΤΣΣΚΑ στη Τούμπα, χρησιμοποιώντας τον προερχόμενο από τραυματισμό και εμφανώς ανέτοιμο Βιτόλο, με αποτέλεσμα να μη κλείσουν σωστά οι χώροι και να μας κάνουν για ένα ημίχρονο γιο – γιο.

Η ήττα της Τούμπας λόγω της κακής μας προσέγγισης, δεν άφησε πολλά περιθώρια. Δύο εβδομάδες μετά, ο Βιτόλο ακόμη δεν ήταν έτοιμος και ο Χάβος με τον Σταύρο Τσουκαλά δίπλα στον Γκαρσία, κλείνει τους χώρους και κάνει ο ίδιος γιο – γιο τους Ρώσους. Ο ΠΑΟΚ δεν περνάει γιατί ο Σάλπι χάνει απίστευτο τετ α τετ και το πέναλτι των Ρώσων, ενώ το βγάζει ο Κρέσιτς παίρνει φάλτσα προς την εστία. Ένα γκαντέμικο απόγευμα που η ομάδα δεν πήρε αυτό που άξιζε.

Τους Ρώσους λοιπόν, επειδή πάντοτε εμφανίζουν το αίσθημα της ανασφάλειας αντιμετωπίζοντας την Δύση, το πρώτο πράγμα που κάνεις γιατί υπερτερούν ποιοτικά, είναι να τους βγάλεις από τα νερά τους. Και αυτό συμβαίνει όταν δεν μπορούν να κάνουν το παιχνίδι τους. Δεν έχουν τον κυνισμό των Ιταλών ή των Ισπανών όταν κάτι δεν πάει καλά. Χάνουν σε ισορροπία, χάνουν σε ηρεμία, δίνουν δικαιώματα. Και για τον ΠΑΟΚ είναι μονόδρομος το παιχνίδι υπομονής, με τον συγκεκριμένο στόχο.

Ως γενικά χαρακτηριστικά, η Σπαρτάκ είναι μία ομάδα με σταρ αλλά κυρίως με εργάτες κλειδί. Ο νούμερο ένα παίκτης της, από αυτά που είδα, είναι ο αμυντικός της χαφ, ο Φερνάντο. Ο χαφ που πάντα ονειρευόμουνα στον ΠΑΟΚ. Δυνατός, γρήγορος, τακτικά έξυπνος, διαβάζει το παιχνίδι και οργανώνει. Στο κερασάκι του πακέτου του οι εξαιρετικές εκτελέσεις στημένων φάσεων.

Αυτός τους δίνει όλη την ισορροπία. Έχει τις γρήγορες αντιδράσεις στο λάθος των συμπαικτών του, έχει αυτό που θέλει ο κάθε προπονητής από τους κεντρικούς του χαφ. Οξυδέρκεια σε συνδυασμό με αθλητικά προσόντα και τεχνική.

Από εκεί και πέρα, σημαντικό ρόλο παίζει στην ομάδα του ο αρχηγός της, ο Γκλουσάκοφ ως εσωτερικός μέσος και η εμπειρία του είναι τεράστια. Ούτε αυτός όμως, ούτε ο άλλος εσωτερικός ο Ζόμπνιν, έχουν νούμερα. Για αυτά φροντίζει ο Κουίνσι Πρόμες που πέρυσι σταμάτησε στα 21 γκολ και 10 ασίστ. Ως πλάγιος παρακαλώ.

Πολύ καλή δουλειά κάνει από την πλευρά του – την ίδια με τον Πρόμες δηλαδή – ο διεθνής αριστερός μπακ Κομπάροφ, ενώ την τετράδα των παικτών κλειδί συμπληρώνει ο σούπερ αθλητικός φορ από το Πράσινο Ακρωτήρι, Ζε Λουίς. Στο ξεκίνημα της σεζόν, ο Αντριάνο δεν ξεκινά με τον Βραζιλιάνο να προσφέρει περισσότερη δημιουργία από τον συμπαίκτη του, όχι όμως αθλητικά χαρακτηριστικά.

Σε γενικές γραμμής, είναι μία ομάδα με ποιότητα, ταχύτητα και εξαιρετικό ριπρές. Άρα η απουσία του Άντρε εδώ μάλλον θα οδηγήσει τον ΠΑΟΚ σε αρκετές μακρινές μπαλιές και όχι στο παραδοσιακό του χτίσιμο από την πίσω ζώνη. Όμως σε αυτές τις σειρές μετράει η ουσία και αυτή μεταφράζεται σε όσο το δυνατόν λιγότερα λάθη.

Από την άλλη βέβαια, κάθε ομάδα έχει τους αδύναμους κρίκους της. Για παράδειγμα, πολύ μέτριος εώς φαινομενικά αδιάφορος είναι ο ιταλός στόπερ Μποκέτι. Μάλιστα δεν έχει δέσει ακόμη με τον νέο του συμπαίκτη προερχόμενο από τη Γάνδη, τον Γκιγκό. Επίσης, κάτω  από τα δοκάρια κάθεται ο 20χρονός Μαξιμένκο με ότι σημαίνει αυτό για την συγκεκριμένη θέση, ενώ δεν είναι και τίποτα το συγκλονιστικό ο δεξιός μπακ Ετσένκο.

Κάθε ομάδα έχει και τις αδυναμίες της, με την Σπαρτάκ να έχει μέτρια αμυντική μετάβαση όταν χάνει τη μπάλα και δεν μπορεί να κλέψει ψηλά. Και ο ΠΑΟΚ έχει τρόπους να το εκμεταλλευτεί αυτό.

Τι καλείται να κάνει ο Λουτσέσκου; Να θωρακίσει ουσιαστικά την πλευρά των Κομπάροφ – Πρόμες και βέβαια να βγάλει από το παιχνίδι τον Φερνάντο. Προφανώς και η τακτική προσήλωση του Λημνιού μπροστά από τον Μάτος είναι σημαντική, ενώ για τον Βραζιλιάνο το αντίδοτο προφανώς είναι ο Πέλκας που ξέρει και να πιέζει και να κινείται στο μεσοδιάστημα αναγκάζοντας τον Φερνάντο να γράψει αρκετά μη δημιουργικά χιλιόμετρα.

Νούμερο ένα στόχος για τον ΠΑΟΚ είναι το μηδέν παθητικό. Γιατί πρώτον το εκτός έδρας γκολ εδώ θα πονέσει και δεύτερον, στη ρεβάνς με τον Άντρε διαθέσιμο, ο ΠΑΟΚ θα βρει πιο εύκολα τους Ρώσους εκτός ισορροπίας.