Και πραγματικά έρχεται η αμήχανη στιγμή που κάποιος είναι Ολυμπιακός και Πόντιος. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως αισθάνθηκε μετά τα τελευταία γεγονότα.

Εμείς από σήμερα έχουμε καινούργιο προπονητή. Τελικά ο Ιβάν δεν άντεξε να δει κάποιον να δίνει πάτημα στον οχτρό. Παρότι σε ευρωπαϊκό φόντο η δήλωση του Τούντορ ήταν ρεαλιστική, στο Ελλάντα που το ποδόσφαιρο βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση εκλαμβάνεται ως πάτημα στον αντίπαλο.

Το ότι ο κυρ Σάββας μας ενημέρωσε για την πρόθεση απομάκρυνσης Τούντορ από τον Ιβάν είναι ένα ζήτημα που ο ίδιος ο Ιβάν πρέπει να κατανοήσει. Όταν μιλάς με αυτούς, θα πρέπει να είσαι προσεκτικός ακόμη και στη καλημέρα. Δεν αφήνουν τίποτα να πέσει κάτω. Μάλλον τους ζηλεύω λίγο σε αυτό το θέμα. Είναι εκπληκτικοί.

Όσο εκπληκτικοί είναι όταν τους δίνεις πάτημα, τόσο κακοί είναι επικοινωνιακά όταν δεν τους δίνεις. Ο πανικός περί φιλοξενούμενων το απέδειξε, όπως και τα αργά αντανακλαστικά που είχαν μετά τα όργια Παπά στον ημιτελικό. Άρα κ. μεγαλομέτοχε θα παρακαλούσα να τιθασεύσεις τον παρορμητισμό σου, κάτι που αντιλαμβάνομαι ακριβώς τι σημαίνει αφού και εγώ έχω ακριβώς το ίδιο κουσούρι.

Όχι πως ο Τούντορ θα έμενε πολύ ακόμη στον ΠΑΟΚ. Η απόφαση ήταν ειλημμένη απλά πήγαινε για το καλοκαίρι. Ο Τούντορ πλήρωσε τις κακές του δημόσιες τοποθετήσεις και βέβαια την αδυναμία του να στήσει ένα αγωνιστικό πλάνο σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά που διαθέτει το ρόστερ.

Ουσιαστικά είναι ένας προπονητής για να παίξει το 5-3-2 ή 3-4-2-1 που έπαιζε ο ΠΑΟΚ στο μεγαλύτερο διάστημα, αλλά δεν μπορούσε να δουλέψει την τετράδα πίσω, που βόλευε περισσότερο το ρόστερ.

Εννοείται πως ο Κροάτης έχει πάρα πολλά ελαφρυντικά. Απλά αυτά αυξήθηκαν λόγω της έλλειψης πρακτικής σκέψης αφού σε ένα ρόστερ με πολλούς νεαρούς, δεν μπορείς παρά να στήσεις μία βάση με τους έμπειρους που διαθέτεις. Για να χρησιμοποιήσω ονόματα, όταν σου αρέσει δικαιολογημένα το δίδυμο Τσίμιροτ – Χαρίση, όταν ψάχνεις τρίτο χαφ δεν βάζεις τον Αντόνις αλλά τον Τζιόλη. Όταν δεν σε πάνε τα αποτελέσματα, δεν μαθαίνεις στον Χατζηισαϊα την τριάδα αλλά βάζεις τον Μαλεζά.

Όχι πως μπορούσε να κάνει πολλά με τους τραυματισμούς, όμως έκανε και αυτός λάθη σημαντικά, ποδοσφαιρικά. Όχι όσα του καταλογίζουν, αλλά έκανε.

Σήμερα ανέλαβε ο Ίβιτς, ο οποίος έχει ελάχιστες επιλογές αλλαγής. Μπορεί να γυρίσει σε τετράδα, μπορεί να ενεργοποιήσει Τζιόλη, Κάτσε, Κλάους, αλλά μέχρι εκεί.

Για μένα σημαντική είναι η παραμονή του Αρτίκο, μιας και δεν έχω ακούσει ποτέ από παίκτες τόσο καλά λόγια για γυμναστή στον ΠΑΟΚ. Και αυτή η αρρώστια με τις αλλαγές γυμναστών κάθε τρεις και λίγο, είναι ένα από τα στοιχεία που οδηγούν στις θλάσεις.

Και για εμένα, πριν από οποιαδήποτε απόκτηση στελεχών για το καλοκαίρι, το πρώτο πράγμα που πρέπει να μελετηθεί είναι αυτή η κατάρα των θλάσεων. Κανένα ρόστερ δεν μπορεί να αντέξει μία δεκάδα ανενεργών παικτών για ένα περίπου τρίμηνο. Δεν πας πουθενά άμα δεν το λύσεις αυτό.

Πηγαίνοντας στα του μετώπου, είδα σήμερα τον διαχωρισμό του Χρήστου Πανόπουλου σε μικρούς και μεγάλους. Πολύ …ρομαντικό για να είναι αληθινό.

Κακά τα ψέματα, με αυτά που βιώνουμε, όποιος εντάσσει τη συμμαχία με τον Ολυμπιακό υποστηρίζει ανοιχτά Ολυμπιακό. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση.

Δεν λέω πως ο κάθε ιδιοκτήτης πρέπει να πάρει θέση σε αυτό που συμβαίνει. Εννοείται πως είναι δικαίωμά του. Απλά δεν υπάρχουν τέσσερις μεγάλοι. Υπάρχουν τρεις συν ένας.

Μου θυμίζει κάτι φίλους μου που υποστηρίζουν άλλες ομάδες, ξέρουν πως δεν μπορούνε να υπερασπιστούν αυτό που συμβαίνει αλλά καταλήγουν στο «να φύγουν αυτοί αλλά και οι άλλοι». Ισορροπία της ανισσοροπίας.

Στα μάτια μου λοιπόν σήμερα ο Πανόπουλος διάλεξε στρατόπεδο. Μπορεί και να κάνω λάθος αλλά δεν τον έχω για αφελή, έτσι ώστε να πιστεύει πως η διάσπαση σε μεγάλους και μικρούς είναι η πραγματική. Η διάσπαση είναι μεταξύ δυνάστη και καθαρό ποδόσφαιρο. Και ξέρω πολλούς μικρούς που είναι με τον δυνάστη σε επίπεδα δουλοπρέπειας.

Η συμμαχία προσπαθεί να δώσει επιλογές στους μικρούς. Επιλογές που δεν μπορεί να τους προσφέρει ο συνεταιρισμός έτσι όπως είναι δομημένος, ούτε η ΕΠΟ που έχει πολύ περισσότερες αρμοδιότητες από αυτές που θα έπρεπε.

Εκτός και αν η πραγματική φοβία τους, είναι ένα καθαρό ποδόσφαιρο που θα εμφανίσει κανονικούς επενδυτές που θα αναζητήσουν ορθολογικά το κέρδος σε συνδυασμό με την προβολή που προσφέρει σε επαγγελματικό επίπεδο.

Να γεμίσουμε τύπους σαν τον Φώτη Κωστούλα του Παναιτωλικού για παράδειγμα. Τι καλύτερο…