Εξηγώντας τον τίτλο, «Μουσική για χαμαιλέοντες», μιλάμε για ένα από τα σπουδαιότερα βιβλία του Τρούμαν Καπότε, το οποίο ουσιαστικά αποτελεί μια συλλογή από συναντήσεις-συζητήσεις του, που βασίζεται σε αληθινές ιστορίες. Εντάξει, δεν είναι και «Breakfast at Tiffany’s», ούτε «Εν Ψυχρώ» αλλά συγκαταλέγεται και αυτό, στα κορυφαία βιβλία του, του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα.

Μια τέτοια… μουσική θα μπορούσε κάλλιστα, να παίζεται στο Παλατάκι, ειδικά τον τελευταίο καιρό. Ο ΠΑΟΚ που ξεκίνησε τόσο προβληματικά αυτήν τη σεζόν, πλέον, όχι μόνο έχει σηκώσει κεφάλι, κάτι που νομοτελειακά θα γινόταν, αλλά έχει στιγμές που παίζει εξαιρετικό μπάσκετ.

Αυτό στο οποίο μένουμε εμείς, γι’ αυτό και η επιλογή του συγκεκριμένου τίτλου, είναι η προσαρμογή που δείχνει η ομάδα, σε οποιοδήποτε θέμα, μπορεί να της προκύπτει μέσα στο παιχνίδι. Χθες, με τη Σαλόν, σε ένα must win αγώνα, έπαιζε χωρίς δύο πάρα πολύ σημαντικούς παίκτες, ειδικά στο κομμάτι της ενέργειας-διάθεσης στην άμυνα, όπως ο Κόνιαρης και ο Μαργαρίτης. Ε και; Κανένα πρόβλημα…

Ο ΠΑΟΚ πήγε το ματς στην επίθεση. Έβαλε 90 πόντους, σούταρε με 50% στα τρίποντα και στο τέλος, έπαιξε και την απαραίτητη άμυνα, για να φτάσει στη νίκη. Με τον Πανιώνιο; Περίπου κάτι ανάλογο, γιατί εκεί μέτρησε από ένα σημείο και μετά και η διαφορά ποιότητας και οι περισσότερες λύσεις που διαθέτει ο Παπαθεοδώρου. Με τον Ολυμπιακό; Πριν 48 ώρες από εκείνο το παιχνίδι στο Παλατάκι, είχε παίξει με την Αρμάνι στην Ευρωλίγκα. Είχε και δύο σημαντικές απουσίες στην περιφέρεια. Ε, ο ΠΑΟΚ έβγαλε την… ψυχή του Σπανούλη στην άμυνα και όχι μόνο κέρδισε, αλλά η διαφορά των 7 πόντων, θα μπορούσε να είναι, τουλάχιστον, διπλάσια.

Για το βάθος και την ποιότητα που έχει το συγκεκριμένο ρόστερ, για αυτό το επίπεδο που είναι ο ΠΑΟΚ, η γλώσσα μας έχει βγάλει «μαλλιά» από το καλοκαίρι. Ακόμα και πριν τις αλλαγές. Τώρα, που παιχνίδι με το παιχνίδι, οι ρόλοι γίνονται όλο και πιο ξεκάθαροι, ανά τρεις ημέρες, η ομάδα του Παπαθεοδώρου, βγάζει και διαφορετικό πρωταγωνιστή. Με τον Ολυμπιακό, ήταν ο Γκος, με τον Πανιώνιο ο Χρυσικόπουλος με τον Ζάρα, χθες ο Τζόουνς με τον Ζάρα.

Το παιχνίδι του Σαββάτου στη Λάρισα, δεν είναι τόσο εύκολο, όσο σκέφτονται οι περισσότεροι. Ναι, ο ΠΑΟΚ είναι σε καλή κατάσταση, ναι, έχει αρκετούς παίκτες σε πολύ καλό ρυθμό, αλλά έχει και δύο ερωτηματικά (Κόνιαρη, Μαργαρίτη) και ο ορισμός των διαιτητών, στα δικά μας τα μάτια τουλάχιστον, είναι περίεργος. Μια αγωνιστική, που η ΑΕΚ η οποία δεν έχει κερδίσει πουθενά εκτός έδρας στην Ελλάδα, πάει να παίξει στη Χαλκίδα με την Κύμη που είναι σε φόρμα και το Λαύριο με τον Προμηθέα, αντιμετωπίζουν Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, αντίστοιχα.

Επί προσωπικού, από εκείνο το παιχνίδι, τον Δεκέμβριο του 2015, ακόμα και για τον φάρο της Αλεξάνδρειας να δω, με πιάνει ένα σύγκρυο… Και η ΚΕΔ, βάζει το Σάββατο, τον Παναγιώτου. Να θέλεις να ξεχάσεις, να έχει περάσει τόσος καιρός και αυτοί εκεί.

Υ.Γ.: Το ανέφερε ξανά χθες ο Παπαθεοδώρου. Έχει πάθει κι έχει μάθει ο άνθρωπος. “Να στηρίξουμε αυτά τα παιδιά και όταν θα έρθουν άσχημα αποτελέσματα”, είπε ξανά χθες. Μετά από αυτά που έζησε τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο πως να μην αναφερθεί σε αυτό; Ο ΠΑΟΚ πάει καλά αυτόν τον καιρό, αλλά η σεζόν είναι τόσο μεγάλη που ακόμα είναι στη μέση της. Όπως ήταν νομοτελειακό κάποια στιγμή, να βρει ρυθμό η ομάδα, έτσι είναι φυσιολογικό, κάποια στιγμή, να ξαναβγεί εκτός… τροχιάς. Συμβαίνει σε όλους. Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι τώρα, όλοι στην ομάδα, δείχνουν πιο έτοιμοι να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε δυσκολία.  

Υ.Γ.2: Μετά και όλα τα χθεσινά του Λάκι Τζόουνς, πάμε άλλη μία, η άποψη που έχουμε εκφράσει πριν αρκετό καιρό. Η κουβέντα για ανανέωση της συνεργασίας μαζί του, θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει ήδη. Είναι από εκείνους τους Αμερικάνους, που οι ομάδες οι οποίες έχουν χρήματα, τους κρατάνε αρκετά χρόνια. Από τον ΠΑΟΚ, λείπει το πιο σημαντικό κομμάτι (τα χρήματα), ειδικά αν ο Τζόουνς συνεχίσει έτσι στη σεζόν. Αλλά πραγματικά, είναι σπάνιος τύπος. Και σπουδαίο εργαλείο, σε άμυνα και σε επίθεση.