My cosmos είμαστε ο καθένας από μόνος του κι όπως είχε πει κάποτε ένας θυμόσοφος ταξιτζής «κάθε …βούρτσα και βασίλειο».

Άλλος θα κεντρώσει στη διοικητική δομή, άλλος στον σχεδιασμό του καλοκαιριού, άλλος στον πρώην προπονητή, στους διαιτητές, στις θλάσεις, στα βοηθητικά γήπεδα, στα ραδιόφωνα ή (τόσο κόβει) στην άτιμη την τύχη, ακόμη και στα τατού ή και στο μιρμίρ στις καντίνες με τα βρώμικα έξω απ’ το γήπεδο. Όλα παίζουν…

Η θετική πλευρά όμως πάντα υπάρχει και θέλει απλώς λίγο φώτισμα για να τη δεις και δε μιλώ μόνο για το πιο ακριβό τσάι από γενέσεως Ελληνικού κράτους. Το αύριο είναι ΠΑΟΚ.

Δέκα εκοσιτριάρηδες (+-1 έτος) δοκιμάστηκαν φέτος στην υψικάμινο της Τούμπας και φαίνεται να ανταποκρίνονται.
Κωνσταντινίδης, Κίτσιου, Χατζηησαίας, Τσίμιροτ, Κάτσε, Χαρίσης, Πέλκας, Αντόνις, Ζάιρο, Μυστακίδης μαζί με άλλους δυο τρεις περίπου εκεί ηλικιακά (Ροτρίγκες, Μακ, Σάμπο) συνιστούν ένα ψηφιδωτό ταλέντου που καμιά άλλη ομάδα δε διαθέτει. Οι μισοί, αν σταθεροποιήσουν τη μετάβαση τους από την κατηγορία «ταλέντο» στην κατηγορία «σταθερός επαγγελματίας ευρωπαϊκών προδιαγραφών», για πρώτη φορά μετά από καιρό θα μπορεί κανείς βάσιμα να πει πως επιτέλους υπάρχει κορμός, για ν’ ανθίσει το δένδρο.

Ναι, χρειάζεται πλαισίωση με εμπειρία και προσωπικότητα. Ναι, χρειάζεται ο leader που θα εμπνεύσει και θα διαχειριστεί.
Αλλά η αφετηρία (ναι, πάλι και ξανά απ’ την αρχή), ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων στα play ωχχχχ, είναι πολύ πιο υγιής και πολύ πιο μπροστά από πέρυσι και πρόπερσι.