Είναι η ώρα των ποστ και των τουίτ. Είναι η ώρα που χαλάνε φιλίες στα σόσιαλ μίντια. Γιατί, ως Ελληνάρες, όλοι έχουμε μια γνώμη, μια θέση, μια άποψη, μια εκδοχή που πρέπει να την πούμε. Αποφεύγοντας να παραδεχτούμε ότι η εκδοχή είναι απλά αυτή που μας βολεύει, που μας συμφέρει, που ικανοποιεί το θυμικό μας, που δικαιολογεί τα λάθη μας.

Απόψε βόλευε σε κάποιους ότι ο Ουάρντα έπρεπε να φάει δεύτερη κάρτα. Στην Τούμπα ο Χουλτ αποβλήθηκε άδικα. Απόψε ο Μπεργκ έπρεπε να πάρει κίτρινη. Στην Τούμπα ο Μάτος θα τιμωρηθεί με βάση το βίντεο. Απόψε το κουτάκι ήταν… σχεδόν άδειο κι ο Ιβιτς ίσως υπερέβαλλε. Στην Τούμπα οι γάβροι στον πάγκο είναι -15 με σφραγίδα από το CAS.

Και η δική μας λογική μπάζει νερά. Είναι αυτή που μας βολεύει. Γιατί δεν έχω δει καμιά πρεμούρα να βρεθεί αυτός που πέταξε κροτίδα στο κόρνερ του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό. Γιατί το «ο Μιραλάς να φεύγει με ένα μάτι», έγινε σύνθημα, μαγκιά οπαδική, ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς μια αλητεία.

Φυσικά σήμερα έγινε αυτό που έπρεπε: ο αγώνας διακόπηκε. Αυτό έλλειπε να μπούμε σε συζήτηση για τα αυτονόητα. Υπάρχει κανονισμός. Υπάρχει και κοινή λογική. Υπάρχει νόμος αλλά υπάρχει και ήθος, ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Κι ενώ έγινε το αυτονόητο, αντί να σκύψουμε όλοι το κεφάλι και να αναλύσουμε το τι οδήγησε (και) σε αυτό το περιστατικό του τραυματισμού ενός ανθρώπου, αναλύουμε το αν το μπουκάλι ήταν άδειο, αν ο Ιβιτς ζαλίστηκε κι αν το τραύμα ήταν βαθύ.

Είμαστε, βέβαια, οι ίδιοι που για τα γεγονότα στο Βόλο λέμε πως το παιχνίδι έπρεπε να ξεκινήσει και πως τα επεισόδια έγιναν πριν την έλευση των αποστολών στο γήπεδο. Αυτό μας βόλευε τότε, άλλο μας βολεύει τώρα. Είμαστε οι ίδιοι που αύριο αν γίνει κάτι ανάλογο στην Τούμπα (και ίσως να γίνει αν παραμείνουμε το ίδιο επιεικείς με τους κάφρους των επισήμων) θα ψάχνουμε δικαιολογίες. Ναι, σας σοκάρει αυτό που προβλέπω; Μα, τι νομίζετε; Δεν έχουμε ακόμα και τώρα κάφρους στα επίσημα; Δεν τους είδατε και στο Βόλο; Εγώ τους είδα. Κι όταν τους είπα «για το Θεό ρε παιδιά, μετά από όσα έγιναν πριν τον αγώνα, εσείς βρίζετε και κάνετε χειρονομίες τους αντιπάλους στα 15 μέτρα…», μου απάντησαν «κάνε μας τη χάρη ρε φίλε. Αντε σπίτι σου!»

Απόψε η εξέλιξη είναι υπέρ του ΠΑΟΚ. Τυχαία, όμως. Ισως κι από φυσιολογική εξέλιξη με βάση την στρατηγική των αντιπάλων του. Αλλά αν μείνουμε σε αυτό και μαλώσουμε για τους βαθμούς του αγώνα και τον μηδενισμό, θα χάσουμε την ουσία. Και η ουσία είναι πως:
– Αν δεν σταματήσει η νομιμοποίηση της βίας μέσα στα γήπεδα, θα θρηνήσουμε θύματα.
– Αν δεν σταματήσει η καχυποψία για τη διαιτησία θα αδειάσουν τελείως τα γήπεδα.
– Αν δεν σταματήσουν οι δικαιολογίες όλων των παραγόντων για την ανεπάρκειά τους, θα καταστραφούν οικονομικά οι ομάδες.

Δυστυχώς συνηθήσαμε στη βία, στην ασχήμια, στο θράσος. Δυστυχώς βλέπουμε να βιάζουν το αγαπημένο μας άθλημα και δεν μιλάμε. Και μιλάμε μόνο όταν μας βολεύει. Είμαστε άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο συνένοχοι. Ας μη μείνουμε μόνον στα ποσοστά συνενοχής, ας πάμε και στην ουσία.

Και η ουσία είναι ότι ο Πανιώνιος πάει φουλ για την πρώτη θέση. Για προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ. Και το αξίζει. Ο ΠΑΟΚ αγωνίζεται για να αλλάξει κάποια άλλα πράγματα, πιο ουσιαστικά και μακροπρόθεσμα. Δεν απαξιώνει την πρώτη θέση αλλά στόχος είναι η ανατροπή των δεδομένων που όριζαν ως τώρα τις τύχες των ομάδων. Και το να βγει ο Πανιώνιος πρώτος στα πλέι οφ είναι μια τεράστια ανατροπή δεδομένων. Και είναι και στη σωστή κατεύθυνση.

Θα κλείσω με τον τρόπο που έκλεισε το προηγούμενο μπλογκ μου (ΕΔΩ). Προφητικό, ως ενός σημείου:

«Η βία δεν πρέπει να συναντά καμία ανοχή. Μόνον αντίδραση. Αποδοκιμασία κοινωνική. Κάποια στιγμή, άνθρωποι που έκαναν μπάχαλα σε πορείες ή σε γήπεδα θεώρησαν τους εαυτούς τους «επαναστάτες». Τρίχες! Καμία καταστροφή δεν είναι επανάσταση. Καμία αντίδραση δεν μπορεί να έχει κοινωνικό έρεισμα όταν θέτει σε κίνδυνο την πολυτιμότερη αξία που είναι η ανθρώπινη ζωή. Καμία συμπεριφορά που δίνει πάτημα στην εξουσία για επιβολή νέων μέτρων, για περιορισμό ελευθεριών στο όνομα της ασφάλειας δεν μπορεί να γίνει δεκτή ηθικά από τον απλό κόσμο».

και λίγο πιο κάτω: « Οσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να συντηρήσουν μια ρητορική μίσους, οι περισσότεροι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους φιλάθλους άλλων ομάδων. Στο Βόλο είδα κόσμο των δύο ομάδων αγκαλιασμένο, είδα άγνωστους να συζητούν, να φωτογραφίζονται. Είδα παιδιά στο γήπεδο να χαίρονται. Και ξέρετε κάτι… είμαστε περισσότεροι! Απείρως περισσότεροι. Απλώς οι άλλοι, σαν άδειοι τενεκέδες κάνουν περισσότερο θόρυβο!»

Καληνύχτα Ελλάδα!