Δεν κάνω πλάκα. Η αρχαία φράση του Ξενοφώντα περιγράφει απόλυτα σωστά την κατάσταση στο γεμάτο ξερά χόρτα παρκάκι έξω από το στάδιο του Βόλου όπου περίμεναν 8.000 φίλαθλοι του ΠΑΟΚ να περάσει η ώρα και να τους επιτρέψουν να μπούνε στις κερκίδες.

Μιλάμε για κάθε λογής ξύλα και τούβλα που σε έκαναν να αναρωτιέσαι: «μα καλά, αυτοί δυο μέρες τώρα μαλώνουν για το αν θα γίνει ή όχι ο τελικός και το πρόβλημά τους περί ακαταλληλότητας του γηπέδου ήταν… η αρίθμηση στα καρεκλάκια; Είναι τόσο άχρηστοι;»

Κι όμως, είναι τόσο άχρηστοι και επικίνδυνοι. Γιατί έκαναν συσκέψεις, μοίρασαν ευθύνες και αρμοδιότητες, υποσχέθηκαν ηλεκτρονικό έλεγχο με στικάκια και κλάιν μάιν τεχνολογία, υποσχέθηκαν ελέγχους εντατικούς και Δρακόντιους αλλά… αμέλησαν να μετακινήσουν δυο βουνά με πέτρες και δεκάδες μπάζα από τον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου!

Και να ήταν μόνον αυτό; Στην είσοδο οι έλεγχοι ήταν υποτυπώδεις, υπήρχαν εισιτήρια που μπήκαν και βγήκαν δύο και τρεις φορές. Οι σεκιούριτι έλεγχαν ελάχιστα και βιαστικά, στην κεντρική κερκίδα που ήταν οπαδοί του ΠΑΟΚ, ανέβαιναν από τον δρόμο και οπαδοί της ΑΕΚ. Οχι ότι είναι κακό, αντιθέτως μου άρεσε αλλά… αρχικά έβλεπες έναν χώρο κομμένο στα δύο από κλούβες των ΜΑΤ κι όταν περνούσες τους ελέγχους… συναντούσες του οπαδούς της ΑΕΚ που ανέβαιναν κι αυτοί.

Για να μην πω για τους φιλάθλους της ΑΕΚ που ερχόντουσαν από άλλες περιοχές και έπεφταν πάνω σε ΠΑΟΚτσήδες ή τους οπαδούς του ΠΑΟΚ που ερχόντουσαν από τη Λαμία και συναντούσαν ΑΕΚτσήδες. Συνεννόηση μπουζούκι!

Μέσα στο γήπεδο τα πράγματα ήταν ακόμα πιο χαλαρά. Εμπαινες και καθόσουν όπου ήθελες, παρά την αρίθμηση. Εμείς έπρεπε να πάμε στο πέταλο και τελικά ήμασταν στις καλύτερες θέσεις στην επάνω κερκίδα των επισήμων, δίπλα στα δημοσιογραφικά.

Κάποια στιγμή κοιτάμε απέναντι και βλέπουμε τον υπερυψωμένο διάδρομο που ένωνε τα δύο πέταλα. ΠΑΟΚτσήδες και ΑΕΚτσήδες! Λέμε, δεν μπορεί, κάτι θα έχουν προνοήσει. Δεν είναι δυνατόν να προσπαθούν εκατέρωθεν για κανένα δεκάλεπτο να κόψουν τα σύρματα που απέκλειαν τα πέταλα από το διάδρομο και να να μην επεμβαίνει κανείς να τους αποτρέψει. Δεν είναι δυνατόν να μην έχει σκεφτεί κάποιος να βάλει από μια σειρά ΜΑΤ εκεί για να μην περάσει κανείς κι ας χαθούν δυο τρεις σειρές στις κερκίδες. Κι όμως…

Μετά συνέβησαν όσα συνέβησαν. Καταδικαστέα από όλους. Επικίνδυνα, απαράδεκτα. Πείτε τα όπως θέλετε. Εγώ θα πω απλώς, ασχέτως των τεράστιων ευθυνών που έχει η αστυνομία και όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς, πως όσοι συμμετείχαν στα επεισόδια, από τις μάχες στον διάδρομο, την είσοδο στο ταρτάν, την μολότοφ, τις κροτίδες, όλοι μα όλοι πρέπει να εντοπιστούν και να τιμωρηθούν. Να παρέμβει φυσικά και ο ΠΑΟΚ και να μην τους επιτραπεί ποτέ ξανά η είσοδος στα γήπεδα. ΠΑΟΚτσήδες, ΑΕΚτσήδες, Παναθηναϊκοί, Ολυμπιακοί… ότι είναι (αν είναι φυσικά) κάθε φορά. Μας χαλάνε που μας χαλάνε χρόνια τώρα τις Κυριακές όσοι έφεραν την καχυποψία και την ανισονομία στο ποδόσφαιρο, να μην μας την χαλάνε κι αυτοί που θέτουν σε κίνδυνο ζωές, καταστρέφουν περιουσίες και διώχνουν τους σοβαρούς ανθρώπους από το γήπεδο μαζί με τις οικογένειές τους.

Η βία δεν πρέπει να συναντά καμία ανοχή. Μόνον αντίδραση. Αποδοκιμασία κοινωνική. Κάποια στιγμή, άνθρωποι που έκαναν μπάχαλα σε πορείες ή σε γήπεδα θεώρησαν τους εαυτούς τους «επαναστάτες». Τρίχες! Καμία καταστροφή δεν είναι επανάσταση. Καμία αντίδραση δεν μπορεί να έχει κοινωνικό έρεισμα όταν θέτει σε κίνδυνο την πολυτιμότερη αξία που είναι η ανθρώπινη ζωή. Καμία συμπεριφορά που δίνει πάτημα στην εξουσία για επιβολή νέων μέτρων, για περιορισμό ελευθεριών στο όνομα της ασφάλειας δεν μπορεί να γίνει δεκτή ηθικά από τον απλό κόσμο.

Διότι ο απλός κόσμος, ο απλός φίλαθλος θα υποστεί τις συνέπειες όσων συνέβησαν στο Βόλο. Αυτοί θα μείνουν εκτός γηπέδου αν τιμωρηθεί η ομάδα. Αυτοί θα διστάσουν να φέρουν τα παιδιά τους αλλά να πάνε και οι ίδιοι στο γήπεδο αύριο. Ξέρετε πόσοι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ και της ΑΕΚ ξενέρωσαν; Πόσοι έφυγαν από το γήπεδο; Πόσοι δεν πανηγύρισαν την κατάκτηση του κυπέλλου; Για όλους αυτούς και για πολλούς άλλους που έχουν ήδη φύγει, πρέπει να κάνουμε όλοι κάτι.

Θέλω να καταλάβετε ότι το θέμα αυτό δεν αφορά μόνον τους συνδέσμους. Ούτε μόνον τον κόσμο του ΠΑΟΚ, ούτε μόνον την ΠΑΕ ΠΑΟΚ. Αφορά όλη την ελληνική κοινωνία. Εγώ το Σάββατο στο Βόλο είδα παιδιά των συνδέσμων να παρακαλάνε συνοπαδούς τους να σταματήσουν τα επεισόδια. Είδα παιδιά που ξέρω ότι έχουν ήδη προβλήματα με το νόμο να μπαίνουν ανάμεσα στα ΜΑΤ και τους οπαδούς. Με κίνδυνο να συλληφθούν, να φωτογραφηθούν και να διωχθούν εκ των υστέρων. Ετσι το ένιωσαν κι έτσι το έκαναν. Δεν έκαναν 16.000 οπαδοί των δύο ομάδων τα μπάχαλα στο Βόλο. Τα έκαναν 100 άτομα από τη μία και 100 από την άλλη. Αυτοί να πάνε μέσα και να μας αφήσουν ήσυχους. Τέλος!

Οσο κι αν φταίνε, όμως, αυτοί οι 100 εκατέρωθεν, μετά από τόσα χρόνια πρέπει να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι πρόκειται για ζήτημα της κοινωνίας μας, όχι μόνο των γηπέδων. Παιδιά κανονικών οικογενειών είναι όλοι τους. Οικογενειών με προβλήματα. Παιδιά με προβλήματα είναι αυτοί οι 200 του Βόλου, οπαδοί και των δύο ομάδων. Θα μπορούσαμε να τους συναντήσουμε οπουδήποτε. Δεν έχει σημασία αν κλέβουν αυτοκίνητα ή κάνουν κόντρες στην εθνική. Μπορεί να ακουστεί χαζό: Το θέμα είναι ότι χρειάζονται βοήθεια κι όσο κάποιος δεν τους τη δίνει, θέτουν σε κίνδυνο ζωές, κινδυνεύουν να καταστρέψουν τη δική τους και συντηρούν ένα πρόβλημα το οποίο η εξουσία θέλει να το έχει ελεγχόμενο, εύκολα διαχειρίσιμο και κατά περίσταση «εργαλείο» επιβολής περιορισμών.

Διότι όλοι καταλαβαίνουν σε ποιους βολεύει το να απαγορευτούν για πάντα οι μετακινήσεις. Σε ποιους βολεύει οι τελικοί να γίνονται πάντα και μόνον στο ΟΑΚΑ. Να γίνονται με 200 μαθητές στις κερκίδες. Πιο συγκεκριμένα, όλοι καταλαβαίνουμε ποιους συνέφερε να γίνουν έκτροπα στο Βόλο. Ποιοι κινδύνευαν ακόμα και με υποβιβασμό και ήθελαν να στρέψουν αλλού τη συζήτηση. Ποιοι θέλουν να εξομοιώσουν γεγονότα. Δυστυχώς τους δώσαμε το δικαίωμα. Πέσαμε στην παγίδα τους. Και τώρα τρέχουμε να σώσουμε ότι μπορεί να σωθεί.

υ.γ.1: Οσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να συντηρήσουν μια ρητορική μίσους, οι περισσότεροι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα με τους φιλάθλους άλλων ομάδων. Στο Βόλο είδα κόσμο των δύο ομάδων αγκαλιασμένο, είδα άγνωστους να συζητούν, να φωτογραφίζονται. Είδα παιδιά στο γήπεδο να χαίρονται. Και ξέρετε κάτι… είμαστε περισσότεροι! Απείρως περισσότεροι. Απλώς οι άλλοι, σαν άδειοι τενεκέδες κάνουν περισσότερο θόρυβο!

υ.γ.2: Ολοι αυτοί που δέρνονταν στο γήπεδο το Σάββατο, κράτησαν και ενός λεπτού σιγή για τον Νάσο. Κρίμα για την μνήμη του παιδιού, κρίμα όλες αυτές οι αυθόρμητες εκδηλώσεις του απλού κόσμου στα σόσιαλ μίντια αλλά και οι κινήσεις των παικτών του ΠΑΟΚ και της διοίκησης να «αμαυρωθούν» από κάποιους λίγους «μπερδεμένους». Γι αυτούς δε θα με ακούσετε ποτέ να λέω «λευτεριά στα αδέρφια μας». Αυτοί δεν είναι αδέρφια μου.

υ.γ.3: Στο Βόλο πήραμε και τα παιδιά μας μαζί. Κι ας μας έλεγαν: «είναι ζούγκλα ρε που θα τα πάτε;». Ξέρουμε καλά τι είναι το γήπεδο, δεν προσγειωθήκαμε ξαφνικά στην Ελλάδα. Και ξέρουμε και ποιες είναι οι σύγχρονες «ζούγκλες». Δεν μου άρεσε αυτό που είδα. Κάποιες στιγμές φοβήθηκα. Τελικά, όμως, δεν το μετάνιωσα. Γιατί για μένα το να πάω στο γήπεδο με το γιο μου είναι ιεροτελεστία. Είναι μια αφορμή να με κρατήσει λίγο ακόμα στη ζωή του, γιατί σε λίγα χρόνια, όπως έκανα κι εγώ με τον πατέρα μου, δε θα με θέλει μαζί του. Στο κάτω κάτω, αν είναι επικίνδυνα, τουλάχιστον να είμαι μαζί του, να μην μπαίνει κρυφά. Ετσι έμαθα κι έτσι συνεχίζω. Κανείς δεν θα μου απαγορέψει το γήπεδο. Δεν θα φύγουμε εμείς, θα φύγουν αυτοί οι λίγοι, οι ελάχιστοι. Και για όσους βρίσκονται εκτός γηπέδων και έχουν μια στερεοτυπική άποψη για τη «ζούγκλα του γηπέδου» θα πω: η πραγματική «ζούγκλα» είναι στους χώρους εργασίας όλων των ανθρώπων και ειδικά των νέων. Η πραγματική «βία» είναι στις εφορίες και στις τράπεζες. Η πραγματική «ανηθικότητα» βρίσκεται στα σόσιαλ μίντια, στην παιδεία, στην πολιτική. Αφήστε τον λαϊκό κόσμο των γηπέδων ήσυχο. Μην προσπαθείτε να τον σώσετε. Αρκετά μας σώσατε όλοι. Θα βρούμε τη λύση μόνοι μας. Θα το λύσουμε το θέμα «ενδοοικογενειακά»!