Θα ξεκινήσουμε με κάτι που μάλλον δε θα αρέσει στους περισσότερους, αλλά η πραγματικότητα, αρκετές φορές, το συνηθίζει αυτό. Η χρονική συγκυρία του αγώνα με τον Προμηθέα στην Πάτρα, ήταν τέτοια που έκανε τον ΠΑΟΚ να πηγαίνει στο παιχνίδι αυτό, ως οριακό αουτσάιντερ. Να χαρείτε, μην αρχίσετε πάλι να θυμόσαστε τα ευρωπαϊκά, τελικούς και τέτοια. Αυτά, ήταν σχεδόν 30 χρόνια πριν. Ας βλέπουμε το παρόν.
Όταν υπάρχει λογική κούραση από δύο ταξίδια από και προς την Τενερίφη, παιχνίδι εκεί με μια καλύτερη ομάδα, προσπάθεια για νίκη, ο Προμηθέας που σε περιμένει πως και πως κι έχει και την ποιότητα για να σε αντιμετωπίσει, είναι πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι. Και όταν προσπαθείς να παίξεις κάτι και οι διαιτητές, σε πρώτη φάση δε σε αφήνουν και σε δεύτερη, απλά σε προκαλούν, το μόνο που κάνεις είναι απλά να κυνηγάς το σκορ και να προσπαθείς να το κρατήσεις σε νορμάλ επίπεδα. Γιατί ανατροπή με όλα τα παραπάνω που εξηγήσαμε, σωματικά και πνευματικά, μοιάζει με θαύμα.
Για το διαιτητικό κομμάτι έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο PAOK24. Μπορεί να είμαστε και οι μοναδικοί που φωνάζουμε για αυτό το θέμα διαρκώς, την ώρα που άλλοι προσπαθούν να σας πείσουν, ότι όχι μόνο δε γίνεται αυτό που βλέπετε με τα μάτια σας, αλλά ο ΠΑΟΚ ευνοείται κιόλας! Και άντε, οι «εχθροί»… Αλλά και οι «φίλοι»; Και οι «φίλοι»…
Όσοι διαβάζετε συχνά αυτή τη γωνία, θα έχετε δει ότι συχνά-πυκνά αναφέρουμε «όσοι καταλαβαίνουν τι βλέπουν». Το ξαναλέμε και τώρα, γιατί όσοι πραγματικά καταλαβαίνουν, ξέρουν και πόσο δύσκολο άθλημα είναι το μπάσκετ, ειδικά τα τελευταία χρόνια, που κάθε επίθεση και κάθε άμυνα, είναι πλέον μια ξεχωριστή ιστορία. Πολλοί μπορεί να το βλέπουν, λίγοι όμως το κατανοούν. Και αν έχεις και προσωπικά κολλήματα… Δε σε ενδιαφέρει κιόλας να κατανοήσεις.
Οι ήττες από Τενερίφη και Προμηθέα (με όλα τα δεδομένα που αναλύσαμε παραπάνω) στα δικά μας τα μάτια, γίνονται. Αυτό που δε μπορούμε να δικαιολογήσουμε, είναι εκείνη η ήττα από το ΓΣΛ Φάρο. Εκεί, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία, όταν δέχεσαι 101 πόντους από οκτώ παίκτες. Αυτή είναι ήττα που πρέπει να «πατσίσει» ο ΠΑΟΚ. Στον πρώτο γύρο, μια ανάλογη ήττα (στα Τρίκαλα) την «πάτσισε», εναντίον του Ολυμπιακού. Για να δούμε τι μπορεί να γίνει τώρα…
Το πρόβλημα που υπάρχει στα εκτός έδρας παιχνίδια και απορρέει από την άμυνα, είναι γνωστό. Το έχει ζήσει για τα καλά ο ΠΑΟΚ, την τελευταία εβδομάδα. Εξήγηση; Το μπες-βγες του Κόνιαρη, ίσως κάποια κούραση-ντεφορμάρισμα του Κατσίβελη, τα σκαμπανεβάσματα του Τζόουνς και γενικά η περιφερειακή άμυνα, επέτρεψαν και στην Πάτρα, τον Προμηθέα να έχει σουτάρει τα περισσότερα τρίποντα του, ελεύθερα.
Κοιτώντας μπροστά, το θέμα είναι ότι και το πρόγραμμα είναι πολύ απαιτητικό. Must win με τη Νεπτούνας την Τετάρτη, Παναθηναϊκός στο Παλατάκι την Κυριακή, Λετονία και Βέντσπιλς την άλλη εβδομάδα. Και μετά τη διακοπή του All-Star Game το άλλο Σαββατοκύριακο, ακολουθεί εκτός έδρας η Κύμη.
O ΠΑΟΚ που σήκωσε κεφάλι μετά το «εφιαλτικό» δίμηνο Οκτώβρη-Νοέμβρη, προφανώς και μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο και τώρα, που το κλίμα είναι πιο ευνοϊκό. Τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του, είναι λογικά ως ένα σημείο, αλλά μπαίνουμε Φεβρουάριο, οπότε κάποια στιγμή θα πρέπει οι σταθερές, να γίνουν περισσότερες από τις μεταβλητές.
Υ.Γ.: Η επιλογή του Τζάκσον, μας έχει προβληματίσει. Εντός ομάδας, όλοι έχουν να λένε για το χαρακτήρα του από την πρώτη στιγμή. Αυτό, είναι πολύ σημαντικό. Από την άλλη, είναι το αγωνιστικό. Υπάρχει πλέον ένα σημαντικό δείγμα αγώνων, το ότι ο Αμερικανός έχει θέμα στην πικ εν ρολ άμυνα ήταν γνωστό, αλλά θα περίμενε κανείς, με τα παιχνίδια, να βελτιώνονται κάποια πράγματα. Δεν έχει γίνει αυτό. Και για να μην παρεξηγούμαστε, η άποψη μας είναι δεδομένη. Σχεδόν ποτέ δεν είναι θέμα παίκτη, είναι θέμα χαρακτηριστικών του εκάστοτε παίκτη και αν μπαίνουν στο σύνολο. Προφανώς και τα χαρακτηριστικά δε μπαίνουν μαγικά στο σύνολο, από τη μια στιγμή στην άλλη. Χρειάζεται χρόνος, προπόνηση, επανάληψη. Απλά, πέρασαν αρκετές στιγμές, από τότε που ήρθε.
Υ.Γ.2: Όπως γινόταν και τα προηγούμενα χρόνια με την ΑΕΚ, παρατηρούμε ότι φέτος, ο Προμηθέας είναι ο νέος… αγαπημένος των διαιτητών και των ανθρώπων του μπάσκετ. Αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι αυτό γίνεται, επειδή έχει ένα χρηματοδότη, όπως ο Βαγγέλης Λιόλιος, ο οποίος αποδεδειγμένα τα… ακουμπάει. Είναι τέτοιοι οι άνθρωποι του μπάσκετ;
