Κάθεσαι μερικές φορές και σκέφτεται, ποιος παίκτης της τελευταίας 4ετίας του ΠΑΟΚ είναι αυτός που έχει βγει value for money; Ο Πρίγιοβιτς, ήρθε τον Γενάρη του 2017 και σε 2 χρόνια πουλήθηκε 4 φορές στην τιμή της αγοράς του. Ο Βιεϊρίνια, επέστρεψε ξανά στην ομάδα-οικογένεια του και μέσα και από δικές του εμφανίσεις, ήρθαν τίτλοι και η καταξίωση της ομάδας σαν διεκδικήτρια του τίτλου. Άλλοι λένε, τον Λέο Μάτος. Αυτόν τον Βραζιλιάνο μπακ που μπορεί να σηκώσει μία Τούμπα στο πόδι, να καλύψει όλη την δεξιά πλευρά με τα επιθετικά του χαρίσματα, να παίξει την καλύτερη άμυνα, όταν θέλει στα μεγάλα παιχνίδια, αλλά και να πάρει και την πιο αχρείαστη-ηλίθια κάρτα μέσα σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα. 

Ο Λέο Μάτος λοιπόν ήρθε στον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι του 2016, σαν η πρώτη κίνηση της τότε μεταγραφικής περιόδου. Ο Μάτος άλλωστε ήταν η πρώτη περίπτωση που ο ΠΑΟΚ εκμεταλλεύτηκε την περίεργη κατάσταση στην Ουκρανία εν μέσω πολιτικών εξελίξεων και τη εν μέρη διάλυση της Ντνίπρο. Μετά τον Μάτος, έφερε στην ομάδα και τον Σάκχοφ και παραλίγο να είχε συμφωνήσει και με τον Ματέους. Από τότε ο Λέο Μάτος έχει με τον ΠΑΟΚ 155 συμμετοχές σε όλες της διοργανώσεις, 26 γκολ, 17 ασίστ, 39 κίτρινες κάρτες και 3 αποβολές. Με άλλα λόγια σε έξι παιχνίδια σκοράρει στο ένα και σε τέσσερα παιχνίδια, παίρνει κάρτα στο ένα. Κάτι απόλυτα λογικό για έναν αμυντικό που χαρακτηρίζεται από τη δύναμη και την ένταση του. 

Ο Λέο Μάτος λοιπόν, μέσα από τις εμφανίσεις του με τον ΠΑΟΚ, ξεχώρισε από τις πρώτες μέρες κόντρα σε όλες τις μεταγραφές του 2016 (Βαρέλα, Μπίσεσβαρ, Κρέσπο, Κάνιας και Σάκχοφ), άλλωστε ήταν ο πρώτος που το καλοκαίρι του 2017, είχε ανανεώσει με τον ΠΑΟΚ, έως το καλοκαίρι του 2020 σαν ένδειξη της εμπιστοσύνης της ομάδας στο πρόσωπό του και στις επιδόσεις του. Μάλιστα είχε ανανεώσει σε πολύ χαμηλότερες τιμές από τους Βαρέλα και Πρίγιοβιτς που όταν το έκαναν ο ΠΑΟΚ τους χρειαζόταν λίγο παραπάνω και έτσι πέτυχαν αυξήσεις δυσανάλογες των συμπαικτών τους. 

Τώρα σε θέματα προσφοράς μέσα στο γήπεδο τα λόγια και οι στιγμές μιλούν από μόνα τους. Είναι εκείνος που ξυπνά όλη την ομάδα κόντρα στην Σπαρτάκ Μόσχας και έρχεται η ανατροπή στα περσινά προκριματικά, έχοντας μάλιστα και δύο ασίστ. Είναι αυτός που φέτος στο εντός έδρας αγώνα με τον Άγιαξ, θέλει να τραβήξει όλη την ομάδα στην αντεπίθεση και σκοράρει για το 2-1. Είναι εκείνος που σε κάθε μεγάλο παιχνίδι έχει σβήσει την αριστερή πλευρά του αντιπάλου και σε κάθε στημένη φάση θέλει 2 αντιπάλους για να μην απειλήσει. Η νίκη κόντρα στην ΑΕΚ στο πρώτο ντέρμπι του 2016-17, το γκολ μέσα στον Πανιώνιο που ξύπνησε την ομάδα και έφερε την αλλαγή στην πρώτη χρονιά του Λουτσέσκου, το γκολ μέσα στο Αγρίνιο μετά την φωτοβολίδα του αρχηγού που κλείδωσε και την τελευταία ελπίδα των αντιπάλων στην περσινή πορεία. Ακόμα και στο κύπελλο στο 4-0 επί του Παναθηναϊκού σκοράρει και ισοφαρίζει τη σειρά των ημιτελικών, στο περσινό νοκ άουτ με τον Πανιώνιο η είσοδός του και η εμφάνιση στην παράταση είναι τόσο σημαντική, όσο και του Βιεϊρίνια, ενώ στον ημιτελικό με τον Αστέρα Τρίπολης, με δύο δικά του γκολ κλειδώνει την πρόκριση από το πρώτο παιχνίδι. 

Παρόλα αυτά έχει και αρνητικά που εύκολα μπορείς να διαπιστώσεις. Σε παιχνίδια χωρίς μεγάλη ένταση χάνει τη συγκέντρωσή του, ανόητες κάρτες με ευκολία, αλλά και καυγάδες με αντιπάλους που πολλές φορές μπορεί να χαλάσουν την ισορροπία που βολεύει τον Δικέφαλο. Όταν όμως αυτή η ισορροπία βολεύει τον αντίπαλο, τότε ακόμα και αυτές οι εντάσεις του Μάτος, μπορεί να ξυπνήσουν όλη την ομάδα. Κι όμως αυτός ο παίκτης φαίνεται να μην παίζει ούτε στιγμή στα τρία τελευταία δύσκολα παιχνίδια του ΠΑΟΚ με Παναθηναϊκό και Ολυμπιακός. 

Ο Αμπέλ Φερέιρα είδε ότι ο Βιεϊρίνια μπορεί να αποδώσει καλύτερα ερχόμενος από πίσω, ο Γιαννούλης είναι σε μία τρελή χρονιά για τον ίδιο και έτσι “ο κλήρος έπεσε στον γενναίο”. Καταλαβαίνει κανείς απόλυτα έναν προπονητή για τις επιλογές του, μιας και στις προπονήσεις μπορεί να δει πολλά που εμείς ούτε που ξέρουμε, αλλά εκείνο που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος, είναι ότι η ομάδα που έχει στο ρόστερ της, τον φετινό Γιαννούλη, τον Βιεϊρίνια και τον Μάτος δεν μπορεί να τους εκμεταλλευτεί στο 100% σαν μονάδες με το αποτέλεσμα φυσικά στον αγώνα με τον Ολυμπιακό που ήθελε ένταση, πάθος, αλλά και ατομική πρωτοβουλία να μην δικαιώνει τον Πορτογάλο τεχνικό. 

Μπορεί οι νίκες με τον Παναθηναϊκό του Δώνη, του Αγιούμπ, του Διούδη, του Πούγγουρα, του Χατζητζιοβάννη και του Κουρμπέλη να έκρυψαν κάτω από το χαλάκι τα προβλήματα, αλλά σε 12 παιχνίδια υψηλής έντασης σε 70 μέρες, δεν γίνεται ο ΠΑΟΚ να μπορεί να εκμεταλλευτεί στην ίδια 11άδα τις δύο μεγάλες αυτές προσωπικότητες. Ακόμα και να μην παίξουν στην ίδια πλευρά, ακόμα και να πρέπει να αλλάξει το σύστημα, εάν ο Δικέφαλος θέλει να κυνηγήσει κάθε του ελπίδα για τον τίτλο, θα πρέπει να είναι έτοιμος και με όλα του τα όπλα στο 100%!