Μεταξύ άλλων, ο Πειραιώτης υφυπουργός Αθλητισμού τόνισε: 

Για το αν ο ίδιος είχε ξεφύγει ποτέ ως οπαδός: Δεν θα ήταν πολιτικώς ορθό να απαντήσω συγκεκριμένα. Ας πω λοιπόν ότι εκδήλωνα την ιδιαίτερη αγάπη μου προς την ομάδα την οποία και υποστηρίζω. 

Για το πώς ένιωσε βλέποντας τον Ιβάν Σαββίδη με το όπλο στη μέση: Σοκ! Το συναίσθημα μου είναι απερίγραπτο. Ένιωσα ότι με αυτή την εικόνα, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, τινάχτηκε στον αέρα ένα ολόκληρο οικοδόμημα. 

Για το αν αυτή η διακοπή του πρωταθλήματος αποβεί πιο αποτελεσματική από προηγούμενες: Δυστυχώς οι συνθήκες στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν ωριμάζουν ποτέ και παραμένουν στο επίπεδο των παιδικών ασθενειών και της παθογένειας. Στον αντίποδα αισιοδοξώ ότι το μέτρο θα αποβεί αποτελεσματικό, διότι έχουμε κάνει σημαντικά βήματα και μπορούμε να πιέσουμε την κατάσταση για να βρεθεί μία βιώσιμη λύση. Η κυβέρνηση κι εγώ προσωπικά είμαστε αποφασισμένοι να μην κάνουμε πίσω. 

Για τον άξονα της εξυγίανσης: Ο άξονάς της είναι ένα τρίπτυχο: Κανόνες διαφάνειας, χρηστή διοίκηση, ισονομία χωρίς σκιές. 

Για την παρουσία των FIFA και UEFA: Οι διεθνείς ποδοσφαιρικές Αρχές μπορούν να θέσουν τα όρια σε μία λογική βάση και να επιβάλουν κανόνες διοίκησης, που εμείς δεν μπορούμε να θέσουμε λόγω του αυτοδιοίκητου. Αυτό είναι πολύ σπουδαίο όχι διότι τάχα αποσείει και μετακυλύει τις δικές μας ευθύνες, αλλά επειδή μας θέτει όλους ενώπιον των ευθυνών μας. Δυστυχώς τελούσαμε επί σειρά ετών σε καθεστώς σύγχυσης για το μέχρι πού εκτείνεται το αυτοδιοίκητο, τι σημαίνει αυτονομία, πώς και γιατί εμπλέκεται η πολιτεία στα ποδοσφαιρικά δρώμενα, αλλά σιγά σιγά όλα αυτά μπαίνουν σε μία σειρά. 

Για το αν είναι πισωγύρισμα οι διακοπές και η επίβλεψη από τις διεθνείς Αρχές: Δεν συμφωνώ ότι πρόκειται για πισωγύρισμα στην επιβολή κανόνων και στο ξεκαθάρισμα του τοπίου. Η προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα δεν είναι εύκολη, ούτε για τους θιασώτες της εξυγίανσης. Το δικό μου μέλημα είναι να εξαφανισθούν οι σκιές και να μη βρει κανείς πάτημα σε αυτή την κυβέρνηση για να στήσει μηχανισμούς ανομίας. Δεν μου αρέσει να παρελθοντολογώ, προτιμώ να κοιτάζω προς τα εμπρός και να φροντίζω για την εφαρμογή των νόμων, όσο σκληροί κι αν είναι. Dura lex, sed lex, όπως έλεγαν οι Ρωμαίοι. Σκληρός νόμος, αλλά νόμος… Δεν έχουν όλοι την ίδια ευθύνη και προφανώς δεν είναι όλοι παραβάτες των νόμων. Όλοι τους, ακόμη και οι αθώοι, σιωπούν ενώ είναι αυτόπτες μάρτυρες στο έγκλημα. Κανείς δεν μιλάει γι’ αυτά που βλέπει να συμβαίνουν και γενικώς υπάρχει μία ανοχή που ισοδυναμεί με συνενοχή. 

Για το αν οδηγούσε τη χώρα σε ποδοσφαιρικό Grexit κι αν βρισκόμαστε κοντά σε αυτό: Ναι, εφόσον περιέλθουμε σε αδιέξοδο. Θα δείξει, το ζητούμενο δεν είναι η εθελουσία έξοδο, αλλά η εθελουσία σύμπραξη για να σωθεί το ποδόσφαιρο. 

Για την απόφαση της Εφέσεων για το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός: Η αθλητική Δικαιοσύνη έχει συγκεκριμένους τρόπους λειτουργίας. Το λάθος μας είναι ότι μπαίνουμε στο τριπάκι του νομικισμού, της καχυποψίας, ακόμη και σε ό,τι αφορά την ώρα έκδοσης της απόφασης και των θεωριών συνωμοσίας. Ασφαλώς και οι κρίνοντες κρίνονται, αλλά είτε μας αρέσουν, είτε όχι, πρόκειται για δικαστικές αποφάσεις. 

Για το αν το… ντέρμπι ανάμεσα στην πολιτική βούληση και το πολιτικό κόστος παίζεται με τριπλή παραλλαγή: Όχι, είμαι κατηγορηματικός. Είναι άσος ξερός. Σε θέματα αρχών δεν νοιαζόμαστε για το πολιτικό κόστος. Η απόδειξη; Ήρθαμε σε σύγκρουση με ένα σύστημα το οποίο για κάποιους ταυτιζόταν με μία συγκεκριμένη ομάδα, άρα για ποια βαρύτητα πολιτικού κόστους μιλάμε; Εγώ δεν κάνω χατίρια, ούτε χαϊδεύω μάγουλα. 

Για το αν έχει λευκή επιταγή από τον Πρωθυπουργό: Ναι. Και τη σαφή εντολή να μην κάνω καμία υπαναχώρηση ούτε να απεμπολήσω τις διακηρυγμένες αρχές περί διαφάνειας και ισονομίας. 

Ενώ για τη ρίζα του κακού: Οι παράγοντες δεν νοιάζονται για το ποδόσφαιρο, αλλά για το πώς θα κάνουν κουμάντο στο μαγαζί της διαιτησίας.