Για έξι χρόνια απειλούσε τις αντίπαλες εστίες ως παίκτης του ΠΑΟΚ. Ο Γιασεμή Γιασεμάκης σκόραρε 43 φορές σε 161 παρουσίες του με την ασπρόμαυρη φανέλα, από το 2001 μέχρι το 2007.

Στη συνέντευξη του στη FORZA θυμάται τα χρόνια παραμονής του στην Τούμπα, αναλύει τις επικείμενες μάχες του ΠΑΟΚ με τη Βασιλεία, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι προτεραιότητα του Δικεφάλου στη νέα σεζόν θα πρέπει να είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος.

-Ήταν εύκολη η απόφαση, που πήρες το καλοκαίρι του 2001 να αφήσεις τον ΑΠΟΕΛ και την Κύπρο και να έρθεις στον ΠΑΟΚ και τη Θεσσαλονίκη;

«Ο ΠΑΟΚ αναζητούσε έναν επιθετικό, μετά την αποχώρηση του Ναλιτζή. Για μένα ήταν όνειρο ζωής να έρθω σε μια πιο δυνατή ομάδα και σ’ ένα πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Άλλωστε, αυτή είναι η φιλοδοξία του κάθε ποδοσφαιριστή. Κι όταν τελικά ολοκληρώθηκε η μεταγραφή, ήμουν πολύ χαρούμενος, για τον επιπλέον λόγο ότι στον ΠΑΟΚ αγωνίζονταν ήδη τρεις Κύπριοι παίκτες, οι Οκκάς, Εγκωμίτης και Βοσκαρίδης. Η παρουσία τους με είχε βοηθήσει να προσαρμοστώ ακόμη πιο γρήγορα στη νέα μου ομάδα».

-Η μεταγραφή είχε εξελιχθεί σε ένα μίνι σίριαλ. Για ποιο λόγο είχε καθυστερήσει η ολοκλήρωση της;

«Οι δύο ομάδες τα είχαν βρει στα ποσά, ωστόσο, από ό,τι θυμάμαι, ο ΑΠΟΕΛ ζητούσε ορισμένες εγγυήσεις. Το θέμα ξεπεράστηκε μετά και την ολοκλήρωση της μεταγραφής του Βενετίδη στον Ολυμπιακό. Είχαμε φθάσει περί τα τέλη Ιουλίου κι εγώ συνάντησα την αποστολή στη Γερμανία, όπου έκανε το βασικό στάδιο προετοιμασίας της».

-Ποια είναι τα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, που δε θα σβήσουν από τη μνήμη σου;

«Η νίκη μας στην Τούμπα επί της Αϊντχόβεν με 3-2, την πρώτη κιόλας χρόνια παρουσίας μου στον ΠΑΟΚ. Και δύο χρόνια μετά, όταν νικήσαμε με το ίδιο σκορ την ΑΕΚ, στο πιο καθοριστικό παιχνίδι για την έξοδο μας στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Φυσικά, δεν ξεχνώ τον τελικό κυπέλλου με τον Άρη το 2003. Για εμάς η πίεση ήταν μεγάλη, αφού… απαγορεύονταν να χάσουμε το τρόπαιο μέσα στο γήπεδο μας. Περισσότερο από κάθε τι άλλο θυμάμαι τους πανηγυρισμούς μετά τη λήξη του αγώνα. Σ’ όλα τα χρόνια που έπαιξα στον ΠΑΟΚ, προσπάθησα για το καλύτερο. Και νομίζω ότι οι φίλαθλοι της ομάδας θα έχουν να με θυμούνται για το πάθος και την ψυχή που κατέθετα στη διάρκεια κάθε αγώνα».

-Στα έξι χρόνια που παρέμεινες στον ΠΑΟΚ, συνεργάστηκες με οχτώ προπονητές (Μπάγεβιτς, Αναστασιάδης, Φρίγκερ, Καραγεωργίου, Κωστίκος, Ντουμιτρέσκου, Βούκοτιτς, Παράσχος). Με ποιόν είχες την πιο αποδοτική συνεργασία;

«Όλοι ξέρουν το κύρος και οι εμπειρίες, που κουβαλά ο Μπάγεβιτς, ο πρώτος χρονικά προπονητής, που είχα στον ΠΑΟΚ. Έμαθα πολλά από αυτόν, όπως επίσης και από τον Αναστασιάδη, με τον οποίο συνεργάστηκα τον περισσότερο χρόνο, όντας παίκτης της ομάδας. Με τους υπόλοιπους προπονητές δούλεψα μαζί λιγότερο χρόνο, όμως από όλους κάτι προσπάθησα να πάρω και να κερδίσω, έτσι ώστε να γινόμουν καλύτερος και πιο χρήσιμος για την ομάδα».

-Μετά από 16 χρόνια ο ΠΑΟΚ βρίσκει στο δρόμο του ξανά μια ομάδα από την Ελβετία, τη Βασιλεία. Η ομάδα του 2002 είχε αντιμετωπίσει την Γκρασχόπερ, εξασφαλίζοντας την πρόκριση στο φινάλε του αγώνα ρεβάνς. Τι θυμάσαι από εκείνες τις αναμετρήσεις;

«Η αλήθεια είναι ότι δεν είχαμε ασχοληθεί και πολύ με το αποτέλεσμα της κλήρωσης, θεωρώντας ότι το ελβετικό πρωτάθλημα δεν ήταν τόσο ισχυρό και φημισμένο. Τα πράγματα, όμως, δυσκόλεψαν για εμάς, μετά την αποτυχία να «καθαρίσουμε» την πρόκριση από το πρώτο παιχνίδι στην Τούμπα (σ. σ. είχε πετύχει το δεύτερο γκολ του ΠΑΟΚ στην εντός έδρας νίκη με 2-1). Ίσως και να τους είχαμε υποτιμήσει, ίσως να μην είμασταν κατάλληλα προετοιμασμένοι, θεωρώντας εσφαλμένα ότι θα είχαμε εύκολο έργο για να περάσουμε στον επόμενο γύρο. Στη ρεβάνς, αυτό που μας ένοιαζε ήταν να ακολουθήσουμε την τακτική του προπονητή, προσπαθώντας μέχρι τα τελευταία λεπτά να πετύχουμε το πολυπόθητο γκολ. Ο κόσμος ζούσε την αγωνία του στις εξέδρες, αλλά εμείς που αγωνιζόμασταν στο γήπεδο, έπρεπε να είμαστε συγκεντρωμένοι στο παιχνίδι μας. Και εκεί που, λίγο-πολύ, όλοι μας θεωρούσαν αποκλεισμένους, ήρθε στις καθυστερήσεις το γκολ του Μάρκου, που σήμανε και τη συνέχεια της ευρωπαϊκής μας πορείας».

-Πως βλέπεις τις μάχες του ΠΑΟΚ με τη Βασιλεία;

«Η Βασιλεία είναι το μεγάλο όνομα του ελβετικού ποδοσφαίρου, με σταθερά καλές πορείες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ακόμη και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ο ΠΑΟΚ στερείται ανάλογων εμπειριών, αλλά στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Η Βασιλεία είναι θεωρητικά το φαβορί, ο ΠΑΟΚ θα έχει το ρόλο του αουτσάιντερ, αλλά τελικά νομίζω ότι η πρόκριση θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Είναι βέβαιο ότι ο αν ο ΠΑΟΚ παρουσιάσει το καλό του πρόσωπο, όπως το έκανε στο μεγαλύτερο μέρος της περσινής σεζόν, θα έχει αντίστοιχα και μεγαλύτερες πιθανότητες πρόκρισης».

-Τι θα είναι μακροπρόθεσμα πιο σημαντικό για τον ΠΑΟΚ; Να φθάσει μέχρι τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ή να κατακτήσει το ελληνικό πρωτάθλημα;

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πιθανή συμμετοχή στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ θα εξασφαλίσει στον ΠΑΟΚ μεγάλα οικονομικά οφέλη και, επιπλέον, θα του ενισχύσει σε μεγάλο βαθμό το ευρωπαϊκό προφίλ και γόητρο του. Από την άλλη, όμως, ένα πρωτάθλημα λείπει πολύ από την ομάδα. Αν έπρεπε αναγκαστικά να επιλέξω ένα από τα δύο, θα διάλεγα το πρωτάθλημα. Οι τίτλοι, άλλωστε, είναι αυτοί που μένουν στην ιστορία».

-Ποια εικόνα έχεις διαμορφώσει για τον Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς;

«Οπωσδήποτε έχει να επιδείξει υψηλά ποσοστά ευστοχίας και ικανότητα στο ψηλό παιχνίδι. Από την άλλη, το σύγχρονο ποδόσφαιρο απαιτεί από τον επιθετικό να είναι γρήγορος, να είναι διεισδυτικός, να μπορεί να παίζει και με πλάτη στην αντίπαλη περιοχή. Βέβαια, όλα αυτά είναι σε συνάρτηση και με τον τρόπο παιχνιδιού της κάθε ομάδας».

-Πριν από λίγο καιρό πήρες δίπλωμα προπονητή Uefa pro. Ποιες είναι από εδώ και πέρα οι φιλοδοξίες σου;

«Τα τελευταία 6-7 χρόνια εργάστηκα στα τμήματα υποδομής της Ένωσης Νέων Παραλιμνίου, ομάδα στην οποία άρχισα την ποδοσφαιρική μου καριέρα. Επιπλέον, ήμουν και για δύο χρόνια βοηθός προπονητή στο Παραλίμνι. Πλέον, έχοντας ολοκληρώσει τη σχολή για το Uefa pro, θα προσπαθήσω να σταδιοδρομήσω στην προπονητική και σε υψηλότερο επίπεδο».

Πηγή : FORZA