Συγκεκριμένα ο Δημήτρης Τσίτσος, από τους μεγαλύτερους ανθρώπους στον χώρο της αρχιτεκτονικής, «έφυγε» την περασμένη Τετάρτη από την ζωή.

Μάλιστα ο Δημήτρης Τσίτσος ήταν ο άνθρωπος ο οποίος σχεδίασε το μουσείο της μπασκετικής ομάδας στο Παλατάκι, το οποίο ουκ ολίγοι έχουν επισκεφτεί μέχρι τώρα.

Από την πλευρά του ο ιδιοκτήτης της ΑΝΟΔΟΜΩ Νίκος Κωνσταντινίδης, τον αποχαιρέτησε μέσα από ένα συγκινητικό κείμενο στο linkedin.com, στο οποίο αναφέρει:

“Πέρασε μία δύσκολη εβδομάδα ενός δύσκολου μήνα, μέσα σε ένα κακό 2018. Σ’ αυτό το έτος πέρα από συνηθισμένα προβλήματα της καθημερινότητας βίωσα και αρκετές απώλειες σημαντικών, για εμένα, προσώπων. Οι περισσότεροι από εμάς, φαντάζομαι, έχουμε βιώσει απώλειες συνεργατών, κάπου εκεί αφιερώνεις λίγες στιγμές να τιμήσεις με την μνήμη σου, την τελευταία επαφή ή την πρώτη ίσως και κάποιες κοινές επιτυχίες, τον εκλιπόντα. Όταν όμως αυτό δεν περνάει μετά από μέρες υπάρχουν βαθύτερα αίτια.

Την περασμένη Τετάρτη έφυγε από την ζωή ο Δημήτρης Τσίτσος, ξαφνικά. Όταν έκλεισα το τηλέφωνο πήρα μερικές βαθιές ανάσες και μοιράστηκα το δυσάρεστο νέο με τους κοντινούς μου συνεργάτες, χαμογέλασα και του ευχήθηκα καλό ταξίδι. Μετά από μέρες έπιασα τον εαυτό μου να είναι νευρικός, ενώ δεν θα έπρεπε, επίσης όταν αναζήτησα τον λόγο, συνειδητοποίησα πως είμαι θυμωμένος για την απώλεια του «Μίμη» και πως παρ’ όλο που πέρασαν αρκετές μέρες δεν έχω αποδεχθεί το γεγονός και πως το σκέφτομαι με την ίδια ένταση όπως την πρώτη μέρα που το πληροφορήθηκα. Έτσι θεώρησα ότι πρέπει να μοιραστώ την εμπειρία μου και τί αποκόμισα με τα χρόνια συνεργασίας μαζί του.

Τον Δημήτρη Τσίτσο επαγγελματικά τον γνώριζα από την πρώτη στιγμή που νέος μηχανικός κι εγώ πριν από δεκαπέντε χρόνια αποφάσισα να ασχοληθώ με τις ανακαινίσεις στην Θεσσαλονίκη. Θρύλος μέσα στον χώρο, με το ζόρι τον έβλεπες αν ήσουν πελάτης, πόσο μάλλον υποψήφιος συνεργάτης, ή έτσι πίστευα για πολύ καιρό. Πριν από πέντε περίπου χρόνια ένας φίλος και «πιστός» πελάτης ενώ σχεδιάζαμε την ανακαίνιση του μαγαζιού του μου ανακοίνωσε ότι πήρε την απόφαση να αναθέσει τον σχεδιασμό στον Τσίτσο, και πως μάλιστα ήθελε να τον γνωρίσω με την προοπτική να αναλάβω τουλάχιστον την κατασκευή. Ήμουν κάθετα αντίθετος, όσοι γνωρίζουν τον κατασκευαστικό χώρο ξέρουν ότι το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και ήμουν σίγουρος ότι ο Μέγας Τσίτσος δε θα με αφήσει σε χλωρό κλαρί. Μπαίνω με βαριά καρδιά στο γραφείο του, όμως αμέσως ένοιωσα την θετική ενέργεια, ένοιωσα την δημιουργία από το λευκό χαρτί μπροστά του, μετά από μία σύντομη σύσταση πέρασε στις κατασκευαστικές λεπτομέρειες, μιλούσε σαν μικρό παιδί που περιγράφει το παιχνίδι που θέλει για τα Χριστούγεννα από τους γονείς του. Από τότε και μέσα σε μία πενταετία υλοποιήσαμε δεκάδες έργα του σε όλη την Ελλάδα, πάντα είχε το ίδιο πάθος στην περιγραφή του, αν δεν του άρεσε κάτι άλλαζε, είτε στα σχέδια είτε ήταν ήδη κατασκευασμένο, δεν υπήρχε διαφορά, δεν τον ένοιαζε το κόστος, ήταν ασυμβίβαστος, δεν δεχόταν το ακαλαίσθητο. Αν δεν άλλαζε αυτό που έλεγε, έφευγε ο ίδιος. Υποστήριζε πάντα τους νέους στον χώρο, «μου αρέσει να δουλεύω με εσάς γιατί έχετε ακόμα την φλόγα», τι περίεργο, όταν με έναν κοινό συνεργάτη μιλήσαμε για να συλλυπηθούμε ο ένας τον άλλον, μου είπε ακριβώς το ίδιο, έφυγε νωρίς παρ’ όλη την τεράστια καριέρα του, νωρίς γιατί είχε ακόμα την φλόγα μέσα του, πιο νέος απ’ όλους μας. Σίγουρα αφήνει ένα τεράστιο έργο πίσω του που θα τον συστήσει στη γειτονιά των Αθανάτων. Η διαφορά σου Μίμη είναι ότι εσύ έχεις αφήσει και μία σπορά, αυτών που είχαμε την τύχη να μάθουμε δίπλα σου, μία σπορά ασυμβίβαστων με την ίδια αγάπη για την δουλειά μας και την καλαισθησία όπως εσύ. Να είσαι επιεικής εκεί στον παράδεισο με τις Αρχιτεκτονικές επιλογές τους, είμαι σίγουρος ότι ξεκίνησες ήδη τα σχέδια τους, με το μολύβι και τις μπογιές σου, όπως ξεκινούσαν όλα τα έργα σου.

Καλό ταξίδι, σε ευχαριστώ για την τιμή της συνεργασίας, μαζί με την ομάδα σου θα συνεχίσουμε αυτά που μας δίδαξες!”

Όλοι οι συντελεστές του PAOK24 εκφράζουν τα ειλικρινή τους συλλυπητήρια στους οικείους του.