Όποιος υποστηρίξει ότι είχε διαβάσει το ντέρμπι, όπως εξελίχθηκε, σίγουρα λέει μεγάλο ψέμα.

Πρόκειται για ένα παιχνίδι, το οποίο ο «Δικέφαλος» έκανε με δικά του λάθη διεκδικήσιμο από τον αντίπαλο, δυσκολεύοντας το βράδυ του.

Προσέξτε, δεν πρόκειται για πικάρισμα ή υπαινιγμό βάσει του θετικού αποτελέσματος.

Το ματς ξεκινά ιδανικά για τον Άρη γιατί ο Μάτος κοιτά τον αντίπαλο και άλλοι δύο συμπαίκτες του ολιγωρούν μπροστά στον πιο επικίνδυνο και φορμαρισμένο παίκτη του αντιπάλου και μάλιστα σε περίοπτη θέση, έξω από τη μεγάλη περιοχή.

Το γκολ από τα αποδυτήρια είναι πάντα μεγάλο ΣΟΚ. Ο ΠΑΟΚ κάνει 20κάτι λεπτά να συνέλθει και από το 25 μέχρι το 45 βλέπουμε την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα, η οποία εκμεταλλευόμενη την ομοιογένεια και την ποιότητα της δε γνωρίζει από γήπεδα και δυνατούς αντιπάλους.

Η ισοφάριση στο ημίχρονο ήταν μαξιλαράκι. Ψυχολογικό. Οι παίκτες αφού «μέτρησαν» τον αντίπαλο στο πρώτο 45λεπτο είχαν άλλο τόσο να δείξουν τη διαφορά κλάσης τους με οδηγό τα τελευταία 20’ του πρώτου ημιχρόνου.

Κι όμως ο ΠΑΟΚ κόντρα στην ευκαιρία που είχε μπροστά του είχε μία άναρχη εικόνα, δεν έλεγχε με ψυχραιμία το παιχνίδι, έκανε «φτηνά» λάθη και αν ο Πασχαλάκης δεν έβγαζε με εκπληκτικό τρόπο το πέναλτι του Γιουνές, μπορεί τώρα να συζητούσαμε τι έφταιξε για την πρώτη βαθμολογική απώλεια φέτος. Όποια κι αν ήταν αυτή.

Ευτυχώς ο Ουάρντα μετά από τουλάχιστον 3 φάσεις, στις οποίες νωρίτερα είχε προτιμήσει τη χωρίς λόγο ατομική ενέργεια σε ποδόσφαιρο αλάνας κι όχι ομάδας, είδε σωστά την πολύ ωραία κίνηση του Καντουρί και ο ΠΑΟΚ έβγαλε ένα γκολ αντάξιο της ποιότητας των παικτών του, της καθημερινής δουλειάς του και του δολοφονικού ενστίκτου του φορ του.

Η εικόνα του ματς ήταν η παραπάνω. Τουλάχιστον για εμένα.

Τα οφέλη από αυτή την επικράτηση, ακόμα και αν η ομάδα τη ρίσκαρε παραπάνω από ότι έπρεπε, είναι πολλαπλά.

Το μεγαλύτερο, ωστόσο, κέρδος πέρα από το προφανές τρίποντο, είναι το ψυχολογικό.

Τους γονατίζεις όλους όταν δε σταματάς πουθενά και από κανέναν. Όταν με όποιες συνθήκες, σε κακό ή καλό σου βράδυ, έχεις μάθει και εσύ και έχεις δώσει και στους αντιπάλους να καταλάβουν ότι θα φύγεις νικητής από το χορτάρι.

Αυτά που κάνει ο ΠΑΟΚ (ΚΑΙ) φέτος είναι τρομερά. Νοοτροπία και φιλοσοφία μεγάλης ομάδας, δείγμα της απίστευτης εξέλιξης και απόδειξη της αλλαγής στάτους από τη γιγαντιαία επένδυση του Ιβάν Σαββίδη.

Όλα όμως, επιμένω, ξεκινούν από το γεγονός ότι μιλάμε για μία ομάδα συνέχεια της περσινής.

Στο καλό τους ή στο κακό τους βράδυ όλοι ξέρουν τα συν και τα πλην του διπλανού τους. Αυτό το πράγμα δε συγκρίνεται με τίποτα το ποδόσφαιρο. Μην κοιτάτε που στην Ελλάδα έχουμε άγνοια του αθλήματος και μας αρέσει (οπαδούς και δημοσιογράφους) η εναλλαγή προσώπων και η… ανθρωποφαγεία.

Ο ΠΑΟΚ φεύγει και από μία δύσκολη έδρα, όπως αυτή του Άρη, με ένα πολύτιμο τρίποντο, το οποίο ήξερε ότι θα μάτωνε περισσότερο από κάθε άλλον ανταγωνιστή του για να πάρει.

Γιατί; Γιατί ο Άρης βλέπει αυτό το ματς σαν τελικό Champions League. Κόντρα στην ΑΕΚ ή τον Ολυμπιακό δε θα είναι έτσι. Αλήθειες να λέμε.

Το γεγονός ότι πήρε και αυτή τη νίκη είναι διπλό «χαστούκι» για τους άλλους (κυρίως) 2, με τους οποίους «μάχεται» για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Πάμε τώρα και στα ειδικά.

Ο Λουτσέσκου μέχρι σήμερα το πρωί θα ξεκινούσε τον Καντουρί στο 10. Κι όμως ρίσκαρε με τον Πέλκα, αφενός γιατί το πουλέν νιώθει όσοι πολύ λίγοι από τέτοια ματς κι αφετέρου γιατί πίστεψε ότι αυτό θα βγει και στο γήπεδο, με την ενέργεια που θα φέρει ένα παιδί από τα σπλάχνα της ομάδας.

Ο Έλληνας μεσοεπιθετικός χάνει μεγάλη ευκαιρία, παρότι το πλασέ του είναι ζυγισμένο και… πονηρό, αλλά τρέχει σαν μηχανάκι όσο αγωνίστηκε, πιέζει ψηλά, διορθώνει λάθη δικά του και κυρίως των συμπαικτών του, ρίχνοντας και την παραπάνω κλωτσιά που χρειάζονται τέτοια παιχνίδια.

Ο Ουάρντα, βάσει αποτελέσματος, είναι ένας παίκτης που σημάδεψε την αναμέτρηση.

Ωστόσο, δίνει με απίστευτη αφέλεια δικαίωμα στον Ιταλό ρέφερι να του σφυρίξει πέναλτι, παρότι για μένα είναι αυστηρό και δε θα έπρεπε να σφυριχτεί, αλλά το μεγαλύτερο του πρόβλημα είναι άλλο.

Το ότι είναι καλός ντριπλέρ και γουστάρει να… σολάρει είναι θεμιτό έως έναν βαθμό και σίγουρα σε άλλα παιχνίδια.

Ο ΠΑΟΚ είναι ένα πολύ οργανωμένο σύνολο, στο οποίο το ποδόσφαιρο που κατά στιγμές επέλεξε να παίξει σήμερα ο Ουάρντα, λες και παίζει στη γειτονία του, είναι παραφωνία και μάλιστα μεγάλη.

Ναι, ο Αιγύπτιος είναι μέσα στη δημιουργία της φάσης του γκολ του Πρίγιοβιτς, αλλά το πρόβλημα είναι ότι σε 3-4 φάσεις νωρίτερα δεν παίζει ομαδικά, κάνει το παραπάνω που κοστίζει λάθη που χαλάνε φάσεις και βγάζουν στην κόντρα στον αντίπαλο και γενικά σπαταλά στιγμές που μπορούσαν να δώσουν ευκαιρίες για το τρίποντο.

Η κρίση σε αυτά δεν πάει ευκαιριακά με βάση το τελικό αποτέλεσμα που σήμερα ήταν καλό. Θέλει η ματιά να είναι πιο καθαρή και αυστηρή. Και σίγουρα μία ομάδα, όπως αυτός ο ΠΑΟΚ, δε θέλει παίκτες που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι για το καλύτερο, αλλά και για το χειρότερο.

Συνεχίζοντας την κρίση συγκεκριμένων παικτών, αναμφισβήτητα πηγαίνουμε στον άνθρωπο που βρίσκεται στη σκιά του «φονιά» Πρίγιοβιτς, μιας και ο Σέρβος κρίνει πάλι με δύο γκολ (έστω κι ένα πέναλτι) ένα μεγάλο παιχνίδι, αλλά κάνει ίσως την πιο σπουδαία δουλειά σε αυτό το ματς.

Ο Πασχαλάκης έχει την κορυφαία και πιο σημαντική για την εξέλιξη της αναμέτρησης στιγμής του αγώνα.

Δε… γονατίζει, πως το λένε, δε μασάει! Και στέκεται όρθιος σε ένα σημείο που βάζει πλάτη σε όλη την ομάδα.

Βγάζει με τρομερή απόκρουση το πέναλτι και δίνει τη μισή ώθηση για το γκολ του Πρίγιοβιτς στο φινάλε.

Το θέμα για αυτό το παλικάρι είναι να σταθεροποιηθεί. Το ότι μπορεί να βγάλει φάσεις που δε βγάζει κανένας άλλο γκολκίπερ στον κόσμο το ξέρουμε. Το στοίχημα για τον «ψηλό» είναι να μειώσει τα κακά βράδια και για την ακρίβεια να περιορίσει σε μία μοναχική και δύσκολη θέση τις… χοντράδες τύπου Μπενφίκα, είτε αυτές έρχονται από έλλειψη συγκέντρωσης είτε από υπερβολική διάθεση για… σόου.

Υ.Γ.1) Για πρώτη φορά, έστω και χωρίς μεγάλη διάρκεια, είδαμε ποιοτικά και σίγουρα ελπιδοφόρα αγωνιστικά μηνύματα από τον Βέρνμπλουμ. Στον σημερινό αγώνα ο ΠΑΟΚ στερήθηκε πολύ τον Μαουρίσιο, ο οποίος στα καλά του θα άλλαζε άρδην την εικόνα της ομάδας και θα βοηθούσε τρομερά στο τρανζίσιον. Κάθε μέρα είναι κέρδος, όμως για τον Σουηδό, ο οποίος και ατομικά βελτιώνεται και γίνεται περισσότερο μέρος της ομάδας, κάτι δύσκολα γιατί οι υπόλοιποι είναι δεμένοι εδώ και μήνες. Νομίζω ότι σύντομα θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον το δίδυμο Βέρνμπλουμ-Μαουρίσιο, καθώς εκεί η σύνθεση χαρακτηριστικών δίνει μεγαλύτερο ταβάνι στη μεσαία γραμμή του ΠΑΟΚ.

Υ.Γ. 2) Θα ήθελα να σχολιάσω το τραγικό πρωτοσέλιδο, αλλά θα αρκεστώ στο «τα σκατά όπως κι αν τα πιάσεις θα λερωθείς». Κρίμα για τα άρρωστα μυαλά που εκθέτουν και κανονικούς δημοσιογράφους που καλύπτουν το ρεπορτάζ του Άρη. Η σχέση πρωτοσέλιδου και πανό κάνει το… έγκλημα προμελετημένο. Μη νομίζετε ότι απευθύνεστε και σε… Βησιγότθους.