Με το που επέστρεψα από Ολλανδία, έπιασα απευθείας δουλειά γιατί είχα αρκετά μεγάλο όγκο είναι η αλήθεια. Σε κάποια φάση που ηρέμησα, έκανα μία γύρα στα social media για να πάρω κλίμα.

Η αλήθεια μου είναι βέβαια, πως τα social media δεν είναι το ξεκάθαρο κλίμα. Είναι ένα κομμάτι, συνήθως το προβληματικό. Και διαπίστωσα πόσοι αιμοδιψείς κινούνται γύρω από τον ΠΑΟΚ.

Πρώτο επίσημο παιχνίδι, ισοπαλία με γκολ στο Άμστερνταμ Αρίνα με μέτρια εμφάνιση γενικά. Από τους έντεκα, βρέθηκαν δύο σε πολύ καλή μέρα και οι υπόλοιποι ήταν εργάτες. Κι όμως εμείς πρέπει να τα βάλουμε με κάποιον.

Αφού το κυνήγι σε Τζαβέλλα δεν απέδωσε γιατί αυτός έτσι λειτουργεί, του αρέσει και πεισμώνει, είπαμε να πιάσουμε άλλον. Ήρθε ξανά η σειρά του Κλάους.

Το τι παπαριά έχω διαβάσει για τον Κλάους δεν λέγεται. Και προσπαθώ να μπω στο μυαλό όλων αυτών. Και έχω καταλήξει.

Υπάρχει φθόνος για τους Έλληνες. Δεν μπορούνε να αποδεχτούνε όλοι αυτοί πως ένα παιδί από το Λάκκωμα έγινε αρχηγός στον ΠΑΟΚ. Τι κι αν έχει βάλει 105 γκολ με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, τι κι αν δεν είναι αδιάφορος ποτέ, τι κι αν χρεώνεται την ασίστ χθες, ο Κλάους ήταν αόρατος.

Αν ήταν ο Φουφουτίνιο, οι ίδιοι θα μιλούσανε για τον άχαρο ρόλο του φορ σε ένα παιχνίδι που η ομάδα περιμένει τον αντίπαλο.

Αυτό βέβαια που δεν κατανοώ, είναι το κέρδος που θα έχει ο ΠΑΟΚ αν ξεσκίσουμε τον Κλάους σήμερα. Την άλλη Τετάρτη θα παίξει ο ΙμπραΪμοβιτς στη κορυφή της επίθεσης; Αν γνωρίζουν κάτι παραπάνω ας με ενημερώσουν παρακαλώ. Αν και απ ότι θυμάμαι δεν έχουμε δικαίωμα να δηλώσουμε άλλον.

Σήμερα χρησιμοποιώ το παράδειγμα του Κλάους, παλαιότερα είχα χρησιμοποιήσει το παράδειγμα του Τζαβέλλα, στο μέλλον θα χρησιμοποιήσω του Τζιόλη και πάει λέγοντας.

Αυτοί οι τρεις και ο Γλύκος ακούνε τα μπινελίκια. Έλα όμως που είναι οι τέσσερις κορυφαίοι των περυσινών πλέι οφς που μας έβγαλαν στο Τσάμπιονς Λιγκ και παίξαμε χθες με τον Άγιαξ.

Καμιά φορά χάνω κάποια επεισόδια του τρόπου σκέψεις κάποιων οπαδών, γιατί ζώντας κοντά την ομάδα όχι απλά έχω άλλη εντύπωση για τον ρόλο κάποιων παιδιών, αλλά αυτό που βλέπω να επικρατεί δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα.

Προσωπικά έχω έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο σκέψης. Αν ο ΠΑΟΚ ως οργανισμός καταφέρει να φέρει παίκτες που θα αποδείξουν μέσα στο γήπεδο πως είναι καλύτεροι από αυτούς που υπήρχαν, τότε κανένα πρόβλημα. Και ο Γλύκος και ο Κλάους και ο Τζαβέλλας και ο Τζιόλης ας σκουπίσουν τον πάγκο.

Αλήθεια πόσους παίκτες απέκτησε ο ΠΑΟΚ τόσα χρόνια στη θέση των συγκεκριμένων και αποδείχτηκαν καλύτεροί τους;

Με αποδείξεις, όχι βιογραφικά και χαζά. Αν λοιπών ενοχλείστε κάποιοι που παίζουν αυτοί, τα παράπονά σας σε αυτούς που τόσα χρόνια έκαναν τις μεταγραφές.

Βέβαια ο πρώτος που οφείλει να προστατέψει τους παίκτες του, είναι ο ίδιος ο ΠΑΟΚ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την χρονιά Στέφενς. Τραβάει όλο το λούκι ο Τζιόλης και τον Γενάρη έρχεται ο Μαντούρο. Ξαφνικά ο Ολλανδός παίρνει φανέλα βασικού στο σπίτι. Ο Τζιόλης καταλαβαίνει πως ο κόουτς θα προχωρήσει με τον παίκτη που έφερε, ζητά και τελικά πηγαίνει στη Τουρκία. Μέχρι το τέλος της σεζόν παίζουμε χωρίς 6άρι, σε χρονιά που πήγαμε τελικό και φάγαμε τέσσερα.

Ο ΠΑΟΚ το επέτρεψε αυτό βέβαια. Και ο ΠΑΟΚ είναι ο πρώτος που θα πρέπει να περνάει το μήνυμα σε όποιον έρχεται πως εδώ είμαστε ένα τεράστιο κλαμπ που έχει εκπληκτικούς ποδοσφαιριστές και για να παίξεις φίλε θα πρέπει να ματώσεις.

Θα πρέπει να λέει πως έχω έναν τερματοφύλακα που έπαιξε σε Μουντιάλ, έχω ένα στόπερ που σπάει πλάκα, πως έχω ένα 6άρι που έπαιξε τελικό Γιουρόπα Λιγκ, πως έχω έναν φορ που μετράει 105 γκολ στα 28 του. Τόσο απλά.

Από τη στιγμή όμως που δεν λειτουργούμε έτσι, δεν είμαστε ακόμη τεράστιο κλαμπ. Απλά είναι τα πράγματα και έχουμε δρόμο μπροστά μας.

Το αν κάνει κάποιος ή όχι για μία ομάδα, φαίνεται από το πότε αυτή τον έχει ξεπεράσει. Χρησιμοποιώντας παράδειγμα πάλι, θα σας θυμήσω την πρώτη χρονιά του Ρικάρντο Βερόν. Η χρονιά της σαρδέλας, φαινόταν μία μίξη Τζέραρλντ, Πογκμπά και Ματουιντί ο Αργεντίνος στα μάτια μας.

Όταν το καλοκαιράκι όμως μαζεύτηκαν τα παιδιά, ο Βερόν άντεξε τέσσερις ακριβώς μήνες τον ανταγωνισμό. Η ομάδα τον είχε ξεπεράσει και τότε δεν μπορούσε να πει κανείς κουβέντα. Δεν θυμάμαι να είπε κανείς γιατί παίζει ο Γκαρσία και όχι ο Βερόν.

Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, αυτή είναι η πρακτική εξέλιξης.

Αν θέλετε πραγματικά το καλό αυτής της ομάδας, αφήστε την να ξεπεράσει τα υπάρχοντα στελέχη της ορθολογικά, μέσα στο χορτάρι και όχι στη θεωρεία και στο να χαμε να λέγαμε.

Την άλλη Τετάρτη έχουμε μάχη. Εμψυχώστε την ομάδα και τα στελέχη της. Δεν κερδίζετε απολύτως τίποτα απαξιώνοντάς τα, πλην ενός ηλίθιου εγωισμού που πρώτα απ όλα προσβάλει τους συνοπαδούς σας.

Και σε αυτό το παιχνίδι, κάποτε η ΠΑΕ θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της. Γιατί αυτή είναι υποχρεωμένη να περνάει τα μηνύματα και όχι εγώ που θα μπορούσα κάλλιστα να σφυρίζω αδιάφορα για να αποφεύγω και την προσωπική φθορά.