Γι΄ αυτό, θα… φροντίσει ο ΠΑΟΚ. Αυτός είναι ο λόγος που πριν καν τελειώσει ο χθεσινός ημιτελικός, ξεκίνησε ένας επικοινωνιακός πόλεμος εις βάρος του Δικεφάλου και του Ιβάν Σαββίδη, αυτός είναι ο λόγος που όρεξη να έχεις, μπορείς να διαβάσεις σήμερα κάθε είδους γελοιότητα.

Παρακολούθησα σήμερα το πρωί ολόκληρο τον χθεσινό αγώνα της Τούμπας. Όχι ότι δεν είχα αποκρυσταλλωμένη άποψη για τις φάσεις που η ΠΑΕ Παναθηναϊκός έκανε σημαία για να δικαιολογήσει την αδυναμία της να προσφέρει στον Μαρίνο Ουζουνίδη ένα γεμάτο ρόστερ, εφάμιλλο του ΠΑΟΚ. Καμιά φορά όμως, μία επανάληψη δεν κάνει κακό.

Το συμπέρασμα; Το αυτονόητο. Ο Κύζας δεν υπέπεσε σε ΟΥΤΕ ένα σοβαρό λάθος. Πρέπει να ντρέπονται όσοι ισχυρίζονται πως υπήρξαν δύο περιπτώσεις πέναλτι σε ισάριθμες ανατροπές του Κλωναρίδη, ο οποίος θα πρέπει να μελετήσει καλύτερα τον Γιώργο Καραγκούνη.

Σε ότι αφορά την… οσκαρική πτώση του εξαιτίας του… βλέμματος του Αμρ Ουάρντα στο 19ο λεπτό, εφάμιλλη των κομπάρσων που έτρωγαν ξύλο στις ταινίες του Τσάκι Τσαν, είναι ανάξια λόγου. Επιπλέον, ασφαλώς και δεν φταίει ο Ιβάν Σαββίδης που ο Χουλτ κάνει τρία διαδοχικά φάουλ μέσα σε 1,5 λεπτό και ενώ έχει ήδη κίτρινη κάρτα, στο 13΄ υπάρχει φάουλ του Μολέντο εις βάρος του Πρίγιοβιτς, στο 17΄ δεν υπάρχει κανένα πέναλτι εις βάρος του Μπεργκ με την μπάλα να βρίσκεται ήδη στην αγκαλιά του Γλύκου.

Σε κάθε περίπτωση, ο Παναθηναϊκός και οι… αυλικοί του, δεν έχουν το παραμικρό, μα το παραμικρό δικαίωμα να κουνάνε το δάχτυλο στον ΠΑΟΚ, στον ΠΑΟΚτσή, στον Ιβάν Σαββίδη. Ούτε κανείς έχει το δικαίωμα να πατρονάρει τον κόσμο του ΠΑΟΚ για το αν πρέπει ή όχι να πανηγυρίζει την πρόκριση, αν θα πρέπει ή όχι να είναι υπερήφανος για την ομάδα του.

Οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του ΠΑΟΚ ανά τον κόσμο νιώθουν από χθες περήφανοι και καλά κάνουν. Οι υπόλοιποι, πράσινοι, κόκκινοι και κίτρινοι, μπορούν να συσπειρωθούν ακόμα περισσότερο, έχοντας αρχίσει να χάνουν τα… μπερεκέτια που απολάμβαναν πλουσιοπάροχα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό που δεν νομιμοποιούνται να κάνουν, είναι να… ωρύονται σαν την Μάρθα Βούρτση με βλέμμα Βασιλάκη Καϊλα και ξαφνικά να το παίζουν υπέρμαχοι της ισονομίας! Αλήθεια;

Ποιοι μπορούν να κουνήσουν το δάχτυλο στον ΠΑΟΚ, στον κόσμο του και στον Ιβάν Σαββίδη; Ο Ολυμπιακός του Γουλανδρή, του Νταϊφά, του Σαλιαρέλη, του Κοσκωτά, του Κόκκαλη, του Μαρινάκη και της Τράπεζας Κρήτης; Ο Παναθηναϊκός του Γιώργου Βαρδινογιάννη, του Νίκου Πατέρα και του Γιάννη Αλαφούζου; Ή μήπως η ΑΕΚ του Δημήτρη Μελισσανίδη, του Στράτου Γιδόπουλου, του Γιάννη Καρρά, του άρθρου 44 και των χρεών που γράφτηκαν στο χιόνι;

Υπάρχει έστω και ΕΝΑΣ που να μπορεί να ισχυριστεί πως έστω και ΕΝΑΣ τίτλος που κατέκτησε ο ΠΑΟΚ σε όλα τα αθλήματα, ήταν κάλπικος; Αντιθέτως, εάν τεθεί το αντίστροφο ερώτημα θα χρειαστούν τόσες σελίδες, όσες και στην δικογραφία της εγκληματικής οργάνωσης, που ξεπερνούν τις 10 χιλιάδες και ακόμα είναι κλειδωμένες σε κάποιο συρτάρι. Άλλες τόσες, θα χρειαστούν για να καταγραφούν οι τίτλοι που κλάπηκαν από τον ΠΑΟΚ με τον πιο ξεδιάντροπο και χυδαίο τρόπο.

Δυστυχώς για πολλούς, σε αθλητικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, που συνήθισαν έναν ΠΑΟΚ κομπάρσο, αδύναμο, επαίτη και… καληνυχτάκια, πλέον ο ΠΑΟΚ δεν χρωστάει ΟΥΤΕ ένα ευρώ, δείχνει πιο ικανός από ποτέ να δυναμώσει ακόμα περισσότερο και βρίσκεται κοντά στο να αρχίσει να παίρνει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ αυτά που δικαιούται!

Υπόλογος ο ΠΑΟΚ, είναι μόνο στον κόσμο του. Σε ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο. Τα δάκρυα, τη λάσπη, τις γκεμπελικές στρατηγικές, τις «αρρωστημένες» συμμαχίες, τον βρώμικο πόλεμο, την υποκρισία, τα ψεύτικα χτυπήματα στην πλάτη και τις ψεύτικες αγωνίες, τις αφήνει σε αυτούς που έφτασαν το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σημείο να ανακαλύπτονται κατασκοπευτικές κάμερες στα γραφεία της ΕΠΟ, να καίγονται φούρνοι και σπίτια, να μπαίνουν στη ζωή μας τα… πακιστανικά τηλέφωνα και ο… Φαταούλ Χακέ και να τοποθετείται ως τοποπαρατηρητής από τη ΦΙΦΑ η… Φατμά Σαμουρά από την Σενεγάλη.

Υ.Γ. 1: Σε είπαν μικρό. Σε «χτύπησαν» κάτω από τη μέση, σε λοιδόρησαν σε κάθε ευκαιρία που ΕΣΥ τους έδωσες. Έκαναν λόγο για έναν σκλαβωμένο ΠΑΟΚ, στα χέρια ενός… μπατίρη μεγαλομετόχου. Προσπάθησαν να πείσουν τον κόσμο σου πως η νοσηρή κατάσταση που είναι παγιωμένη στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία πενήντα χρόνια, δεν μπορεί να αλλάξει.

Οι ίδιοι, τώρα πανηγυρίζουν για την πρόκρισή σου στον τελικό και είναι… εναρμονισμένοι με το όλο κλίμα, σαν χαμαιλέοντες. Θα τους βρεις ξανά μπροστά σου, είναι το μόνο σίγουρο. Στο χέρι σου είναι όμως να φτάσεις σε τέτοια επίπεδα, που οι έχοντες μικρό ανάστημα δεν θα μπορούν ούτε καν να σε κοιτάξουν…

Υ.Γ. 2: Δεν έφτασε ο ΠΑΟΚ στο ποδοσφαιρικό Έβερεστ επειδή προκρίθηκε εις βάρος του Παναθηναϊκού και θα δώσει το «παρών» σε έναν τελικό Κυπέλλου μετά από τρία χρόνια, Η κατάκτηση ενός τίτλου, μετά από 14 χρόνια, πρέπει να είναι η απαρχή ακόμα μεγαλύτερων και συχνότερων επιτυχιών. Η δουλειά που πρέπει να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση, είναι ακόμα πολλή!

* Ο δίσκος «Η εκδίκηση της γυφτιάς, κυκλοφόρησε το 1978, σε μουσική Νίκου Ξυδάκη και στίχους Μανώλη Ρασούλη. Τα τραγούδια, ερμηνευμένα από τον αξεπέραστο Νίκο Παπάζογλου, έφεραν επανάσταση στα μουσικά δρώμενα της εποχής. Μέχρι τότε, τα λαϊκά τραγούδια θεωρούνταν… δεύτερης διαλογής. Τον τίτλο του δίσκου εμπνεύστηκε ο Διονύσης Σαββόπουλος, ως μία απάντηση στη σοβαροφάνεια της περιόδου εκείνης και στην… εντεχνίλα όπως έχει δηλώσει ο ίδιος. Για έναν χρόνο, οι πωλήσεις του ήταν σχεδόν ανύπαρκτες, όμως σε βάθος χρόνου πήρε τη θέση που του άξιζε και θεωρείται ακόμα και στις μέρες μας ως ένας εκ των κορυφαίων δίσκων όλων των εποχών!