Κατ’ αρχάς είναι… πάντα ωραίο να κερδίζεις. Η άποψη ότι… «το αποτέλεσμα δεν μετράει στα φιλικά» είναι για άλλες ομάδες. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να κερδίζει παντού απλά… στο τέλος του κάθε αγώνα (και των φιλικών) καλό είναι να βγάζεις και άλλα συμπεράσματα και φυσικά να μην εφησυχάσεις. Να περιμένεις… πώς και πώς το επόμενο ματς για να ξανακερδίσεις.

Ο ΠΑΟΚ κέρδισε τον Παναθηναϊκό χωρίς να είναι καλύτερος, ένας ΠΑΟΚ που αγωνίστηκε χωρίς 15(!) παίκτες! Αυτό είναι το πιο εντυπωσιακό. Από τους βασικούς με την Μπεσίκτας έπαιξαν μόνο οι Ζίφκοβιτς, Βαρέλα, Σβαμπ και Άκπομ! Έχει λύσεις (αριθμητικά) το ρόστερ του ΠΑΟΚ, απλά όλοι μας ψάχνουμε πάντα το κάτι παραπάνω γι’ αυτό και θεωρούμε ότι χρειάζονται και άλλοι ποδοσφαιριστές. Απλά έρχεται το ταμείο της ΠΑΕ και σου λέει κάποια στιγμή για παράδειγμα: «Εγώ πληρώνω τρία συμβόλαια στο τέρμα, συμβόλαια εν δυνάμει βασικών όπως οι Πασχαλάκης, Ζίβκοβιτς και Ρέι. Πώς να πάρω και να πληρώσω και τέταρτο;» Αυτό ισχύει και για άλλες θέσεις.

Άρα λοιπόν στην κριτική μας δεν μπορούμε να λέμε: «Ο ΠΑΟΚ δεν έχει τερματοφύλακα. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει χαφ. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει φορ». Μπορούμε πιο σωστά (όλοι μας) να υποστηρίζουμε ότι… «ο ΠΑΟΚ πρέπει να αλλάξει τερματοφύλακα, πρέπει να αλλάξει κάτι στα 8 χαφ που πληρώνει, πρέπει να αλλάξει φορ».

Γι’ αυτό και από εδώ και πέρα –σε γενικές γραμμές- η σκέψη μας θα πρέπει να είναι ότι… ο ΠΑΟΚ θα πάρει παίκτη εκεί που θα παραχωρήσει κάποιον άλλο. Στο τέλος-τέλος βέβαια, νομίζω ότι ειδικά στα φορ, μπορεί και να γίνει κάτι διαφορετικό. Να ενισχυθεί δηλαδή ακόμη και αν δεν φύγει παίκτης. Ίσως…

Αφού γράψαμε για τα φορ… Η εικόνα του Σφιντέρσκι προβληματίζει γιατί ο παίκτης είναι φανερό ότι περνάει κρίση αυτοπεποίθησης. Έχει πολλά ματς να σκοράρει, πέρασε μεγάλη περίοδος από τότε που είχε συνεχόμενες επιτυχίες και τον έχει πάρει πολύ από κάτω…

Πριν πάμε στα άλλα πρόσωπα, αφού για την απόδοση της ομάδας δεν υπάρχουν και πολλά που μπορούν να γραφθούν.

Η κλήρωση του πρωταθλήματος έβγαλε για τον ΠΑΟΚ ένα ξεκίνημα με πολλά και συνεχόμενα ματς στα οποία θα πρέπει να διασπάσει κλειστές άμυνες. Μπορεί ο ΠΑΟΚ με τον τρόπο και τα πρόσωπα που έχει στο 3-4-2-1; Είδαμε να γίνεται κάτι τέτοιο από τον ΠΑΟΚ σε οποιοδήποτε από αυτού του στυλ τα παιχνίδια που έδωσε από τότε που άλλαξε σχηματισμός; Προβληματισμός είναι αυτός γιατί πιστεύω ότι ίσως και σύντομα θα χρειαστεί κάτι άλλο σε επίπεδο σχηματισμού σε αυτά τα ματς πρωταθλήματος. Προσοχή! Δεν υποστηρίζω ότι με τριάδα στα στόπερ δεν μπορείς να παίξεις επιθετικά. Αυτό που τονίζω είναι ότι ο ΠΑΟΚ με τριάδα στα στόπερ δεν έχει καταφέρει να διασπάσει εύκολα άμυνες μικρομεσαίων που τον περιμένουν.

Πάμε και σε μερικά ακόμη πρόσωπα…

Πολύ μεγάλη υπόθεση το 90λεπτο που πήρε ο Κρέσπο! Όσο πιο γρήγορα βρει τον εαυτό του ο αρχηγός, τόσο καλύτερα, ακόμη και αν ο ΠΑΟΚ στα στόπερ δεν έχει και μεγάλο άγχος.

Σπουδαίο αυτό που κατάφερε σήμερα ο Λύρατζης. Πρέπει πρώτα απ’

όλα να σκεφτούμε ότι ο 20χρονος μπακ μπήκε στην ομάδα πριν λίγες ημέρες αφού ήταν στο… κενό και μέσα στην αβεβαιότητα και σήμερα έχοντας την πίεση ότι ίσως και να είναι η μόνη μεγάλη του ευκαιρία να δείξει ποιος είναι, έκανε μία τόσο μεστή εμφάνιση 60-70 λεπτών μέχρι βέβαια να κουραστεί. Και ο Λύρατζης έδειξε σήμερα ότι πέρα από ταλέντο έχει καρδιά και τσαγανό.

Ο Εσίτι έβγαλε σήμερα ένα από εκείνα τα ματς που θυμίζει τον… μπαμπά ο οποίος παίζει με τα παιδιά του. Τον έχουμε ξαναδεί μία-δύο φορές σε τέτοια κατάσταση να «καταπίνει» αντιπάλους. Έλα όμως που αυτό δεν γίνεται σε μεγάλα ματς…

Ο Άκπομ όταν πήρε μπάλα ήταν άπιαστος παίζοντας και πάλι περιφερειακά, ο Μπίσεσβαρ βρήκε ευκαιρία να τρέξει λίγο παραπάνω ως μπακ-χαφ, ο Σβαμπ πρέπει να το παλέψει λίγο παραπάνω με τα τρεξίματά του έτσι ώστε να είναι και καλύτερος αμυντικά, αλλά και πιο ξεμαρκάριστος όταν ο ΠΑΟΚ επιτίθεται, ενώ ο Νινούα μας έδειξε σε αρκετές περιπτώσεις (κοντρόλ-πάσας) την τεχνική που έχει στο αριστερό πόδι, αλλά και αυτός εκεί στο κέντρο πρέπει να μάθει ότι στο εδώ και γενικά στο πιο ψηλό επίπεδο χρειάζεται και πολλά ακόμη στοιχεία πέρα από ένα πολύ καλό αριστερό πόδι. Έχει χρόνο…