Αρχικά ανέφερε:
«Μας έχει συνταράξει όλους αυτό το γεγονός. Μας άφησε τόσο πρόωρα ένας αθλητής που πρόσφερε τόσα πολλά. Ήμασταν 10 χρόνια συμπαίκτες, έχουμε το ρεκόρ που αγωνιστήκαμε και οι δύο 14 χρόνια στον ΠΑΟΚ. Τον βρήκα τον Γιάννη Πολίτη στην ομάδα, με υποδέχθηκε σε εκείνη την πολύ καλή ομάδα. Αυτά τα 14 χρόνια στον αθλητισμό, είναι μια ολόκληρη ζωή».
Γι’ αυτά που κρατάει από τον Γιάννη Πολίτη:
«Κρατάω τα 10 χρόνια οικογένειας. Το εννοώ με όλη τη σημασία της λέξης. Ημασταν 10 χρόνια, πρωί-βράδυ μαζί. Ήταν ο αρχηγός μας και στη μεγαλύτερη επιτυχία του ΠΑΟΚ μέχρι τότε, το Κύπελλο του 1984 που άνοιξε το δρόμο για τις επόμενες επιτυχίες. Ο Πολίτης ήταν ένας αθλητής ορχήστρα. Πριν έρθω στον ΠΑΟΚ, έπαιζε στο 5, με δέκα πόντους λιγότερο. Αργότερα με εμένα και τον Φασούλα, έφτασε να μαρκάρει ακόμα και τον Γκάλη. Η σωματοδομή του ήταν κάτι ξεχωριστό για εκείνα τα χρόνια, που δεν ήταν τα επαγγελματικά. Ήταν μεγάλοΣ αθλητής, που μεγαλούργησε στο μπάσκετ. Μην ξεχνάμε ότι μια επιτυχία φέρνει τον κόσμο στο γήπεδο και πράγματι, το Κύπελλο του 1984, έφερε τον ΠΑΟΚτσήδικο λαό στο Αλεξάνδρειο. Ήταν η βάση αυτός ο τίτλος, για να είναι δίπλα στην ομάδα ο κόσμος και να γίνει ένα με αυτήν».
Για τον τελικό των ξυρισμένων κεφαλιών:
«Τότε το μπάσκετ ήταν ημιεπαγγελματικό, άλλες εποχές. Βάζαμε πάνω από όλα τη φανέλα και την οικογένεια. Ο ένας για τον άλλο. Εγώ που αγωνίστηκα σε πολλές ομάδες, αυτό μου έμεινε από τον ΠΑΟΚ. Εκείνη η ομάδα που με υποδέχθηκε το 1974 και ήταν μια οικογένεια, εντός και εκτός γηπέδου. Με την επαγγελματοποίηση του μπάσκετ, άλλαξαν πολλά. Σαν «μια οικογένεια, είπαμε να κουρευτούμε για εκείνο το Κύπελλο και με ένα σώμα μια φωνή, είπαμε όλοι ναι. Εκείνη την εποχή, τα μαλλιά ήταν μέχρι τους ώμους! Το Κύπελλο των «ξυρισμένων κεφαλιών» ήταν κουρεμένα με τη ψιλή. Είχε γραφτεί ότι ο ΠΑΟΚ «ντοπαρίστηκε» βλέποντας μια πολεμική ταινία. Αυτό ήταν το ντόπινγκ εκείνης της εποχής… Αυτό αν το πούμε σε ένα νέο παιδί, ότι ντοπαρίστηκαν βλέποντας μια πολεμική ταινία, θα γελάει».
Για τις κινήσεις τότε και πόσο ρόλο έπαιξαν στην κατάκτηση του Κυπέλλου:
«Έπαιξαν ρόλο 200%! Πηγαίνοντας στην πολεμική ταινία, κατεβήκαμε σαν πολεμιστές. Αν κουρευόμασταν και χάναμε, θα βγαίναμε έξω και θα μας περιγελούσαν. Τότε το μπάσκετ, έπαιζε με μοιρασμένους οπαδούς στις εξέδρες. Όταν εμείς μπήκαμε στην κεντρική σάλα, δε μας γνώριζαν ούτε οι οπαδοί μας. Όταν μας γνώρισαν, έγινε το μεγάλο πανηγύρι, εκεί κερδήθηκε η μάχη της κερκίδας και το παιχνίδι. Στο πρώτο ημίχρονο, κάναμε μία πολύ μεγάλη διαφορά. Κερδίσαμε έναν Άρη που τότε ανέβαινε αγωνιστικά. Είχαμε κερδίσει τον Παναθηναϊκό, στον «Τάφο του Ινδού» και εκεί, ήταν αήττητος σε Ελλάδα και Ευρώπη. Τον κερδίσαμε εμείς και ήταν το μεγάλο βήμα, για να πάρουμε το περιβόητο Κύπελλο».
Για την πορεία του Πολίτη στο μπάσκετ και μετά το τέλος της καριέρας του:
«Η γενιά του Πολίτη ήταν η πιο αδικημένη στο μπάσκετ, γιατί αγωνιζόταν για τα οδοιπορικά! Αν έπαιζε πριν δέκα χρόνια, θα έβγαζε πολλά λεφτά. Η γενιά αυτή, έσπειρε και η επόμενη, θέρισε σε οικονομικό και αγωνιστικό επίπεδο. Ο Πολίτης ήταν γυμναστής, προπονητής και παιδαγωγός. Από όποιο σχολείο, όποια ομάδα και να πέρασε, άφησε άκρως θετικά αποτελέσματα. Γι’ αυτό και λένε όλοι, ότι ήταν κάτι το ξεχωριστό. Ήταν πολύ επαγγελματίας εντός αγωνιστικού χώρου και με τεράστιο χιούμορ εκτός».
Για τη δική του πορεία μετά τον ΠΑΟΚ, που έπαιξε τόσο στον Άρη, όσο και στον Ηρακλή:
«Ήμουν πολύ στεναχωρημένος φεύγοντας από τον ΠΑΟΚ, αλλά έπαιξα στις τρεις μεγάλες ομάδες της πόλης μας. Είναι κάτι σπουδαίο αυτό. Το μπάσκετ όλης της Ελλάδας τότε, ήταν συσσωρευμένο στη Θεσσαλονίκη. Και τώρα, βλέπουμε τη βαθμολογία εντελώς ανάποδα…»
Για την τωρινή κατάσταση του μπάσκετ και αυτά που πρέπει να αλλάξουν:
«Πρέπει να γίνουν πολλά… Αυτό που πρέπει να γίνει, είναι να ξαναέρθει το ενδιαφέρον του κόσμου. Αν ο κόσμος δεν έχει ενδιαφέρον γι’ αυτό το άθλημα που μας έχει προσφέρει τόσα πολλά, δε μπορεί να γίνει τίποτα. Υπάρχει ο γενικός κανόνας, της επιτυχίας που φέρνει τον κόσμο. Θα πρέπει να το μελετήσουμε πολύ καλά. Το οικονομικό είναι στην πρώτη θέση σήμερα, αλλά πως είναι δυνατόν να έρθει ένας επενδυτής, χωρίς το ενδιαφέρον του κόσμου; Πρέπει να υπάρχει διαφάνεια για να πεις στον επενδυτή, τι θα γίνει με τα χρήματα που θα βάλει. Αυτό σημαίνει ανθρώπους με γνώση, ανθρώπους επαγγελματίες και με γνώση του αθλήματος».
