Από τη μία η ΠΑΕ έχει ανθρώπους που προσπαθούν να προσεγγίσουν το ποδόσφαιρο τεχνοκρατικά και να μας πείσουν πως αυτό είναι το σωστό. Γεγονός είναι αυτό, όμως όταν δουλεύεις ένα πρότζεκτ, κάθε διάστημα που περνά, είσαι υποχρεωμένος να δίνεις κατευθύνσεις.

Ήδη έχει περάσει ένα μεγάλο διάστημα που ο ΠΑΟΚ δίνει επίσημα παιχνίδια. Αλήθεια με τι είναι ικανοποιημένοι στον ΠΑΟΚ; Τι πηγαίνει όπως θα ήθελαν; Τι δεν πηγαίνει; Έχουν εντοπίσει προβλήματα και πως πιστεύουν πως πρέπει να τα αντιμετωπίσουν;

Η τεχνοκρατική προσέγγιση δεν είναι για εκεί πως ως μηχανισμός μας βολεύει. Η τεχνοκρατική προσέγγιση παρουσιάζει κάθε βήμα της εξέλιξης ή των προβληματισμών που δημιουργεί το πρότζεκτ, σε αυτούς που καλούνται να υπομένουν την διαδικασία.

Όταν αυτό δεν συμβαίνει, περισσότερο μας δημιουργείται η αίσθηση μία δημοσιουπαλληλίστικης νοοτροπίας των στελεχών, που δεν οδηγεί πουθενά.

Από εδώ και πέρα θα έρθουν αποτελέσματα γιατί το πρόγραμμα στρώνει εντυπωσιακά. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως επειδή θα κερδίσουμε τον Πανθρακικό, την Καλλονή και τον Πλατανιά – υποθέτω – πως όλα στρώνουν.

Ούτε βέβαια διαλύεται ο ΠΑΟΚ επειδή αποκλείεται από τους 32 του Γιουρόπα ή επειδή έχασε στη Τρίπολη. Όλες αυτές οι προσεγγίσεις είναι αστείες, όμως ξεκινάνε από το γεγονός της μη ενημέρωσης από την πλευρά του ΠΑΟΚ.

Οι μισοί μαλώνουν με τους άλλους μισούς για το που είναι το πρόβλημα. Εγώ λέω πως περισσότερο πονάει η ομάδα στην επίθεση, άλλοι λένε πως περισσότερο πονάει στην άμυνα.

Ήδη στα μεταγραφικά ο Τούντορ θέλει έναν παίκτη τύπου Λούκας, ο κόσμος ζητάει στόπερ γιατί θεωρεί πως το πρόβλημα είναι εκεί. Υπάρχει ένα τοπίο θολό για το ποιο πραγματικά είναι το θέμα. Λογικές εξηγήσεις υπάρχουν στα περισσότερα θέματα, όχι όμως σε όλα.

Η αδυναμία του Τούντορ να διαχειριστεί αγώνες κατά την διάρκειά τους, είναι ένα θέμα. Το έχει ή πρέπει να συμβιβαστούμε με αυτή του την αδυναμία.

Δεν είναι λίγες οι κακές αλλαγές που έχει κάνει. Να θυμηθώ τον δεξιό μπακ Μαλεζά με την ΑΕΚ που δεν μας είχε κάνει φάση και σε πέντε λεπτά έγινε πανικός; Να θυμηθώ τη μη αλλαγή του Τζιόλη στη Βέροια ενώ είμαστε στο 3-0; Να θυμηθώ την αλλαγή του Ζάιρο στη Τρίπολη ή τη μη είσοδο του Κλάους στο ημίχρονο στο Κράσνονταρ;

Όσο μου αρέσει ο τρόπος παιχνιδιού του Τούντορ που πιστεύω πως σύντομα θα εξελιχθεί, τόσο φοβάμαι πως πολλά θα γκρεμιστούν λόγω της αδυναμίας του να δει καθαρά ένα παιχνίδι στην εξέλιξή του.

Έρχεται και μία εποχή που ο άξονας της μεσαίας γραμμής θα πρέπει να έχει πολύ έξυπνη διαχείριση. Υπάρχει ο Τζιόλης, υπάρχει ο Χαρίσης που έβγαζε μάτια από την πρώτη μέρα, αλλά έγινε βασικός τον Νοέμβρη. Έρχεται ο Τσίμιροτ, υπάρχει ο Σάμπο που ανεβαίνει, υπάρχει ο Πέλκας. Νάτος και ο Γκολάσα που ήταν εκτός πλάνων. Ο Κάτσε και αυτός περιμένει να αποθεραπευτεί. Αλήθεια, πως μπορεί να διαχειριστεί κάποιος ένα γκρουπ οκτώ παικτών, ο ένας μόνο έμπειρος, οι υπόλοιποι προδιαγραφών, για τρεις θέσεις στο αρχικό σχήμα;

Πραγματικά εγώ την πιστεύω την ομάδα. Είναι αθλητική, είναι γρήγορη, έχει διάθεση, υπάρχει ανταγωνισμός. Λείπουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα, το καλοκαίρι με τα συμβόλαια που λήγουν μπορεί να γίνουν απαραίτητες ποιοτικές προσθήκες, απλά τον Γενάρη πρέπει να μπει μέσα στο ρόστερ ένας επιθετικογενής παίκτης που έχει ασίστ και γκολ, που μπορεί να παίξει σωστό συνδυαστικό ποδόσφαιρο.

Είναι μία προσθήκη που επείγει, γιατί κακά τα ψέματα, η απουσία τέτοιου παίκτη έχει στερήσει πολλά αποτελέσματα.

Όσο για τα στόπερ που σίγουρα θα πει κάποιος πως χρειαζόμαστε, τα συμβόλαια των Ρικάρντο Κόστα και Μιγκέλ Βίτορ λήγουν το καλοκαίρι. Άρα, δύσκολα θα πέσουν και άλλα λεφτά στη θέση, πριν αδειάσουν κάποια.

ΥΓ Ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε ένα πολύ σκληρό πρόγραμμα όντας νέα ομάδα. Τον ξεπερνάνε στη βαθμολογία ομάδες που είναι αρκετά χρόνια μαζί. Από τρία και πάνω. Θέλει γερό στομάχι η διαδικασία και έτσι όπως κάθισε. Αλλά και θέλει μεγαλύτερη σοβαρότητα από την πλευρά της ΠΑΕ.