Ένας φίλος από τα... παλιά βρέθηκε σήμερα στο γήπεδο της Τούμπας. Ο Λίνο επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη και δε θα μπορούσε να μην βρεθεί στο γήπεδο που αγωνίστηκε και αγαπήθηκε από τους φίλους του ΠΑΟΚ.

Ο άλλοτε ποδοσφαιριστής του Δικεφάλου του Βορρά δεν έκρυψε τα συναισθήματά του για την επιστροφή του στην Τούμπα, ευχήθηκε ο ΠΑΟΚ να πάρει το πρωτάθλημα και αναφέρθηκε και στην παρουσία του Μπάμπα.

Παράλληλα, ο Λίνο είχε την ευκαιρία να τα πει με παλιούς γνώριμους, όπως ο Παντελής Κωνσταντινίδης.

Αρχικά, είπε:

«Μετά από πολύ καιρό μακριά από την Τούμπα είμαι πολύ χαρούμενος που επέστρεψα. Η νίκη που πήρε ο ΠΑΟΚ είναι πολύ σημαντική και ελπίζω να φέρει το πρωτάθλημα στο φινάλε της σεζόν.

Ο κάθε παίκτης που βρίσκεται στον ΠΑΟΚ τα δίνει όλα και αξίζει να είναι στην ομάδα».

Για τον Μπάμπα, που αγωνίζεται στη θέση που κάποτε έπαιζε και εκείνος:

«Είναι ένας παίκτης που κάνει μια πολύ καλή σεζόν στον ΠΑΟΚ, που δουλεύει για την ομάδα και αξίζει κάθε θετικό σχόλιο που γίνεται γι' αυτόν».

[video width="640" height="368" mp4="https://www.paok24.com/wp-content/uploads/2024/04/441083433_7520846531336613_883079654466734531_n.mp4"][/video]

Τα χαμόγελα επέστρεψα στην Τούμπα λίγο μετά το τελικό σφύριγμα που βρήκε τον ΠΑΟΚ νικητή με 3-2 κόντρα στην ΑΕΚ, ένα αποτέλεσμα που βάζει τους «ασπρόμαυρους» ξανά στο κόλπο του τίτλου.

Οι παίκτες του ΠΑΟΚ γνώρισαν την αποθέωση από τους φίλους της ομάδας με ένα «πάρτι» να στήνεται μπροστά στη Θύρα 4.

Οι εικόνες μιλούν από μόνες τους...

[video width="640" height="368" mp4="https://www.paok24.com/wp-content/uploads/2024/04/440743525_3646885638960326_937407370608166845_n-1.mp4"][/video]

Το παιχνίδι έχει μόλις τελειώσει στην Τούμπα και το… τέταρτο* κατά σειρά φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, δηλαδή ο ΠΑΟΚ, έχει κερδίσει το πρώτο φαβορί με 3-2 σε ένα παιχνίδι με ρυθμό, ένταση, θέαμα, φάσεις, εναλλαγές του σκορ.

Φυσικά κάποιοι δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι με αυτό το αποτέλεσμα. Με νίκη θα «σιγούρευαν» τον τίτλο, με ισοπαλία θα μας κρατούσαν σε εσωστρέφεια και μακριά από τη διεκδίκηση. Αλλά έχασαν. Γιατί στο ποδόσφαιρο υπάρχει και τρίτο αποτέλεσμα. Γιατί υπάρχει και αντίπαλος που «καίγεται» για την τιμή, την ιστορία και την επιβίωσή του. Δυστυχώς αυτό (σήμερα τουλάχιστον) οι άνθρωποι της ΑΕΚ και ειδικά ο προπονητής της, δεν το αποδέχθηκαν. Δε δέχθηκαν την δίκαιη ήττα τους. Κι ας προηγήθηκαν με αμφισβητούμενο γκολ. Έτσι έχουν μάθει, έτσι τους επιτρέψαμε πολλές φορές να πιστέψουν κι όταν τα πράγματα είναι λιγότερο εύκολα απ’ ότι περιμένουν, ξεχνάνε τον… ποδοσφαιρικό πολιτισμό τους, τη διεθνή νοοτροπία τους, τα γαλλικά και το πιάνο τους και πιάνουν ανθρώπους από το λαιμό, τους ψάχνουν για να τους πλακώσουν, αδυνατούν να ηρεμήσουν ακόμα και λεπτά αργότερα και παρότι προσπαθούν δεκάδες άνθρωποι να παρέμβουν. Κρίμα. Γιατί το επίπεδο του Ματίας Αλμέιδα είναι αναμφισβήτητο. Και δεν του αξίζει να είναι επίπεδο… αλά καρτ.

Βέβαια, αν όλα αυτά που έκανε ο Ματίας Αλμέιδα τα έκανε ο Ραζβάν Λουτσέσκου σε ένα αντίστοιχο ανεπιτυχές αποτέλεσμα, τότε, εντελώς ξαφνικά, όλη η αθλητική Ελλάδα, οι δημοσιογράφοι, οι παράγοντες, οι εισαγγελείς, ο υπουργός, ίσως και ο Δαλάι Λάμα αυτοπροσώπως, θα «έσπαζαν τη σιωπή τους» για να καταδικάσουν αυτόν που… «χωρίζει την Ελλάδα στα δύο». Τέλος αυτό. Δε σχολιάζουμε περισσότερο. Θεωρούμε ότι ήταν μια άτυχη στιγμή του προπονητή της ΑΕΚ.

Θέλω να ξεκινήσω το άρθρο με αυτό που αποφάσισα να γράψω όταν η ΑΕΚ προηγήθηκε με 1-2. Τότε είχα σκεφτεί να πω ότι νιώθω πολύ περήφανος γι αυτήν την ομάδα, τους παίκτες, τους φιλάθλους μας, το stuff και συνολικά αυτό που αποκαλώ… «όλο ΠΑΟΚ». Φέτος χορτάσαμε ποδόσφαιρο. Ξεκινήσαμε με σαγιονάρες, κάναμε διαδοχικές προκρίσεις στην Ευρώπη, παίξαμε κατά διαστήματα σπουδαίο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα, είδαμε θέαμα, εναλλαγές στην κορυφή, πετύχαμε νίκες και ανατροπές σε ντέρμπι, αποκλειστήκαμε στο κύπελλο με έναν τρόπο που θύμισε Μπάγιερν - ΠΑΟΚ και φτάσαμε στα πλέι - οφ να παίζουμε την κατάταξη από την πρώτη ως και την τέταρτη θέση στην κόψη του ξυραφιού, στις λεπτομέρειες. Δεν είναι λίγο, δεν είναι αυτονόητο.

Είμαι περήφανος για την ομάδα μας με βάσει τα όσα είδα ως το σημείο που χάναμε 1-2 από την ΑΕΚ. Σκέφτηκα πως «ας παίζουμε έτσι κι ας μην πάρουμε τίποτα φέτος». Κοιτούσα την ενδεκάδα και τις αλλαγές και έβλεπα αυτούς που «δεν βλεπόντουσαν» λίγες μέρες πριν στη Λαμία. Ήταν σχεδόν οι ίδιοι. Έβλεπα αθλητές να έχουν μεταμορφωθεί και να παλεύουν πρώτα - πρώτα με τον εαυτό τους για να του αποδείξουν ότι αυτό που αξίζουν είναι το σημερινό κι όχι αυτό που έδειξαν στη Λαμία. Είδα έναν αθλητικό οργανισμό να αντιδρά και να αντιστέκεται σε έναν αντίπαλο με καλύτερη ψυχολογία, περισσότερη «προστασία», περισσότερη δύναμη. Από μένα, ακόμα κι αν δεν έμπαιναν τα γκολ, η ετυμηγορία είναι θετική. Είναι «ναι».

Φυσικά εκτός από την εικόνα, την απόδοση, το πάθος και τη διάθεση, τελικά ήρθε και η νίκη. Κι αυτό είναι η «μαγκιά» που δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στην αντίδραση. Είναι η «ανταμοιβή» σε όσους αντέδρασαν, δούλεψαν, κατάφεραν να «γυρίσουν το κουμπί».

Το έγραψα και μετά το ματς με τον Παναθηναϊκό στην Αθήνα (στο υστερόγραφο ΕΔΩ). Το σημείωσα με αστερίσκο και στην εισαγωγή: ο ΠΑΟΚ είναι το τέταρτο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Όχι το πρώτο. Κι αυτό είναι το συμπέρασμα μιας απλής και ψύχραιμης λογικής σκέψης: Ο μεγαλομέτοχος λείπει… πέντε ολόκληρα χρόνια (σε αντίθεση με Μελισσανίδη - Μαρινάκη - Αλαφούζο), η εταιρεία έχει θέματα με την εισροή κεφαλαίων του ιδιοκτήτη, οι αντίπαλοι ενισχύθηκαν πολύ περισσότερο από τον ΠΑΟΚ τον Γενάρη, ο Ολυμπιακός πήρε 12 παίκτες και νέο προπονητή, ο Παναθηναϊκός 7 παίκτες και προπονητή, η ΑΕΚ έχει τη νέα έδρα, το παρασκήνιο, λιγότερη κούραση χωρίς Ευρώπη από το Νοέμβριο. Εμείς τι έχουμε για να διεκδικήσουμε το πρωτάθλημα;
Δεν ήταν ποτέ εύκολο για τον ΠΑΟΚ να πάρει κεφάλι στην κούρσα. Το έκανε αρκετές φορές και ακόμα και σήμερα «είναι ζωντανός». Είναι πάρα πολύ δύσκολο να πάρει ο ΠΑΟΚ τον τίτλο αλλά όχι και αδύνατο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αν αυτό δε μας δίνει δύναμη, πίστη, ενέργεια, ικανοποίηση, περηφάνεια, τότε το πρόβλημα δεν το έχει η πραγματικότητα. Το πρόβλημα το έχουμε εμείς.

Υ.γ.: Αν ήμουν παίκτης του ΠΑΟΚ, απόψε τη νίκη θα την αφιέρωνα σε όσους φιλάθλους βρέθηκαν την Τετάρτη στη Λαμία και έβγαλαν τα λαρύγγια τους ως τη λήξη του αγώνα. Μόνο σεβασμός στον αγνό φίλαθλο κάθε ομάδας που και στις πίκρες και στις χαρές είναι εκεί.