Ο ΠΑΟΚ ολοκληρώνει την σεζόν με το παιχνίδι με τον Πλατανιά στη Τούμπα να απομένει, με 70 βαθμούς και 3 που δεν διεκδίκησε απέναντι στον Ολυμπιακό. Η καλύτερη επίθεση, μία άμυνα που ήταν πιο σταθερή με διαφορά, το καλύτερο ποδόσφαιρο, οι περισσότερες νίκες και τελικά επτά διπλά, με τα έξι να ήταν ο στόχος για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Ο ΠΑΟΚ το κατάκτησε, απλά δεν θα μετρήσει γιατί έτσι θέλουν τα λαμόγια. Αυτή η ιστορία γράφτηκε και δεν την ξεχνάμε. Είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι σε αυτούς που έφυγαν, τις Πειραιώτισσες που έστησαν το σκηνικό και την δήθεν προσφυγική ομάδα που το ολοκλήρωσε, να τις συμπεριφερθούμε όπως αξίζουν στο μέλλον.

Είναι και το κάρμα. Δεν γίνεται να μη πληρώσεις μία τέτοια συμπεριφορά. Θα τα φέρει από μόνη της η τύχη.

Ο ΠΑΟΚ του Λουτσέσκου σήμερα πέτυχε τη μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη απέναντι στον Παναθηναϊκό και μάλιστα στη Λεωφόρο που είχαμε ελάχιστες νίκες στην ιστορία μας. Το γεγονός και μόνο αυτό είναι σημαντικό για την ομάδα.

Ήταν τυχερός στην αρχή με το δοκάρι του Δώνη, είχε τον Πασχαλάκη που έκανε την απόκρουση της σεζόν στο πλασέ του Μυστακίδη, είχε και τον Πρίγιοβιτς που έβαλε το γκολ στη πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε. Από τη στιγμή που έγινε το 0-1, η ζωή του ΠΑΟΚ ήταν πιο εύκολη.

Στο δεύτερο ημίχρονο δεν φάνηκαν αδυναμίες, η ομάδα ήταν ξεκάθαρα πιο ποιοτική από τον αντίπαλο και η έξοχη συνεργασία του Πέλκα με τον Πρίγιοβιτς και το τελείωμα του Σέρβο, έβαλε τέλος στην αναμέτρηση. Απλά το γκολ του Σάκχοφ, ήταν το κερασάκι στη τούρτα.

Οι Πασχαλάκης και Πρίγιοβιτς ήταν συγκλονιστικοί, όμως αυτό που συμβαίνει με τον Βιεϊρίνια είναι να χαζεύεις. Ούτε που βλέπει αντιπάλους. Τα κοντρόλ, οι επιλογές, οι άμυνες, μηδέν σφυγμούς. Πραγματικός αρχηγός. Εμπνέει τους πάντες.

Επειδή η σεζόν τελειώνει και δεν είναι να ξεκινάμε τις φιλοσοφίες το καλοκαίρι, φάνηκε για ακόμη μία φορά στο πρώτο ημίχρονο, πως όταν ο αντίπαλος βάζει δύναμη στο παιχνίδι του και ένταση, έχουμε θέμα. Χρειαζόμαστε παίκτες με αυτά τα στοιχεία στον άξονα και είναι το βασικό κουσούρι της ομάδας. Όσο πιο γρήγορα λυθεί το θέμα, τόσο καλύτερα για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Πόσο θα ήθελα τον Κυριάκο δεν περνάει από το μυαλό σας.

Τον έβλεπα χθες στο Βόλφσπουργκ – Αμβούργο, σε παιχνίδι που παίζεται κατηγορία, μόνος του μία ομάδα. Ξέρω δεν είναι εύκολη περίπτωση, όμως βάλε το χεράκι βαθιά κάπου που υπάρχει όλο το πακέτο και όχι σε πολλά μέτωπα που δεν ξέρεις αν θα σου δώσουν την πινελιά που έχεις ανάγκη.

Κλείνοντας, πολύ κοντά στον τίτλο είναι η Κ20 του Πάμπλο Γκαρσία. Είχα εξ αρχής την απορία για το αν θα γίνει καλός προπονητής. Είχε το λαϊκό έρεισμα, αλλά αυτό δεν αρκεί από μόνο του.

Εδώ και έναν γύρο η Κ20 παίζει εκπληκτικό ποδόσφαιρο. Και πλέον είναι ένα βήμα από τον τίτλο με τη λευκή εκτός έδρας ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό.

Μακάρι η αρχή του Πάμπλο να έχει και συνέχεια. Στα κοντά αχρείαστος είναι, όμως θα έρθει και η στιγμή που αν πείσει πως μπορεί παραπάνω, να ανοίξει και η πόρτα για αυτόν.