Ολα ξεκινούν και αποκτούν θετικό πρόσημο από το θέμα των χρεών, το οποίο, παρά τους τόνους λάσπης από «φαντάσματα» της πολιτικής, βαίνει προς οριστική λύση. Σπουδαία εξέλιξη. Μακροπρόθεσμη, ουσιαστική. Αχτίδα φωτός στην σκοτεινιά των τελευταίων τεσσάρων μηνών και πηγή κουράγιου και θετικής διάθεσης για τον Ιβάν Σαββίδη ο οποίος φάνηκε να κοντοστέκεται μετά την φετινή «κρίση πρωταθλητισμού».

Αφήστε στην άκρη όσα έγιναν και δεν έγιναν τα τρία χρόνια Σαββίδη. Μετά Χριστόν προφήτες δεν υπάρχουν. Αν αρχίσουμε από σήμερα, από την αποπληρωμή των χρεών δηλαδή, θα διαπιστώσουμε πως η συνέχεια είναι απλή, προβλέψιμη, νομοτελειακή:

Ο ΠΑΟΚ κρατά «ζεστό» τον μεγαλομέτοχό του και τους γιους του. Αυτοί θωρακίζουν την ομάδα που υπάρχει τώρα. Την ντοπάρουν. Της δίνουν κίνητρο να πετύχει τον έναν και μοναδικό στόχο ο οποίος απέμεινε και είναι άκρος εφικτός: Η δεύτερη θέση η οποία οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι τυχαίο το ότι ο Ιβάν πήγε σήμερα στην προπόνηση; Τυχαίο το ότι μίλησε για τον στόχο αλλά, κυρίως, μίλησε για το «αύριο» του συλλόγου χωρίς χρέη και με υψηλούς στόχους; Κάθε άλλο… Ο Σαββίδης και το επιτελείο του ήδη προσπαθούν να «ψήσουν» τα δυνατά ονόματα του ΠΑΟΚ ότι έχουν λόγο να πάνε την ομάδα ψηλά. Εχουν λόγο να μείνουν για χρόνια στον ΠΑΟΚ που πληρώνει και αρχίζει μια νέα σελίδα σε ρόστερ, γήπεδο, προπονητικό κέντρο.

Ολη η ζωή είναι γεμάτη κύκλους. Και οι κύκλοι γεμάτοι μικρότερους κύκλους. Ο Σαββίδης είναι ένας τέτοιος για τον ΠΑΟΚ. Μεγάλος ή μικρός, αυτό ακόμη δεν το ξέρουμε. Θα το δείξει η Ιστορία και κυρίως οι συγκυρίες. Το «στομάχι» του στα δύσκολα, η αποτελεσματικότητά του, οι αθλητικές επιτυχίες, οι υπόλοιπες επιχειρηματικές του δραστηριότητες… Το σίγουρο είναι πως ο δικός του κύκλος περιλαμβάνει μικρότερους κύκλους και ο πρώτος έκλεισε. Τα τρία χρόνια Σαββίδη κλείνουν έναν κύκλο «ταλαιπωρίας» σχεδόν αναγκαίας για να μάθει από τα λάθη του και να πεισμώσει από τον πόλεμο που του εξαπέλυσε το «σύστημα» του ποδοσφαίρου. Κι επειδή η ψυχική κούραση και η οικονομική αιμοραγία ήταν μεγάλη, ο καταλύτης έτσι ώστε ο Σαββίδης να πεισμώσει και όχι να αποθαρρυνθεί, να επενδύσει και όχι να τσιγκουνευτεί, να χτίσει και όχι να γκρεμίσει, είναι η ρύθμιση των χρεών.

Κι όμως, ακόμη και σε αυτήν την οικονομική συγκυρία για το ποδόσφαιρο της Ελλάδας, υπάρχουν ΠΑΟΚτσήδες που δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει να απαλλαγεί ο ΠΑΟΚ από το βάρος των «παγωμένων χρεών». Οπως, πιθανόν, κάποιοι να μην καταλαβαίνουν τι σημαίνει για τα υπόλοιπα τμήματα να υπάρχει ένας Σαββίδης ο οποίος δίνει κάθε χρόνο 600.000 ευρώ στον Ερασιτέχνη. Ισως να μην έχουν εικόνα της κατάστασης των ερασιτεχνικών τμημάτων του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ, του Παναθηναϊκού. Κι όμως, ΚΑΙ εκεί ο ΠΑΟΚ δημιουργεί. Πρωταγωνιστεί, κατακτά τίτλους αλλά προπάντων δημιουργεί: Τμήματα σε νέα αθλήματα, ανόδους κατηγοριών, προσθήκη σημαντικών αθλητών και προπονητών…

Ε, λοιπόν, εγώ είμαι ένας από αυτούς που βλέπουν το ποτήρι «μισογεμάτο». Αλλωστε αν τον Αύγουστο, εκεί μετά την ισοπαλία στην πρεμιέρα με την Καλλονή και λίγο πριν το ματς με την Ζίμπρου στην Τούμπα, μας έλεγαν ότι η ομάδα μας θα είναι στο τέλος 10 βαθμούς μακριά από την κορυφή, θα διεκδικεί τη δεύτερη θέση στα πλέι οφ και θα έχει καθαρίσει μια για πάντα από τα παγωμένα χρέη, όλοι μας θα το εκλαμβάναμε σαν αισιόδοξη προφητεία. Τι συνέβη για δυο μήνες και «ψηλώσαμε» τόσο ώστε να ζητάμε πρωτάθλημα και κάθε άλλο να το θεωρούμε καταστροφή, δεν μπόρεσα ακόμη να το εντοπίσω. Ναι, κι εγώ το πίστεψα για λίγο. Ισως και για περισσότερο, όταν περιέγραφα το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη. Η ζωή, ωστόσο, συνεχίζεται. Και για τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη έχει ακόμη πολλούς κύκλους να διαγράψει.

Γεροί να είμαστε να τους ζήσουμε. Καλύτερα θα πάμε, χειρότερα αποκλείεται.