Είναι φανερό ότι ο ΠΑΟΚ δεν βρίσκεται σε καλή περίοδο και οι αιτίες είναι πολλές. Σε αυτή τη φάση πήγε στο Γιβραλτάρ έχοντας ένα τεράστιο ΠΡΕΠΕΙ πάνω από τα κεφάλια των παικτών. Άρα… η βασική δουλειά έγινε και το θέμα είναι πώς αυτή τη νίκη θα τη χρησιμοποιήσει η ομάδα για να ξεπεράσει κάποια από τα προβλήματά της.

Κατ’ αρχάς η νίκη είναι πολύ χρήσιμη γιατί βάζει… βάσεις πρόκρισης. Ο ΠΑΟΚ φιλοξενεί την Σλόβαν τη δεύτερη αγωνιστική και με νίκη θα πατάει γερά στις πρώτες θέσεις, κρατώντας τις πιο αδύναμες ομάδες του ομίλου πολύ πίσω.

Από εκεί και πέρα είναι νίκη αυτοπεποίθησης, στην οποία τόσο πολύ ποντάρει ο Λουτσέσκου. Ο ΠΑΟΚ κάνει τη δουλειά στην Ευρώπη έστω και χωρίς να εντυπωσιάσει. Με 3 νίκες με σκορ 2-0 είναι μέσα στον όμιλο, ήδη κοντά και στην επόμενη πρόκριση. Έτσι απλά…

Από εκεί και πέρα προφανώς το ματς κόντρα στη Λίνκολν προβληματίζει γιατί… πολύ απλά, κορυφαίος της ομάδας ήταν ο Πασχαλάκης. Αυτό και μόνο τα λέει όλα. Το πώς και το γιατί αυτή η ομάδα έβγαλε τόσες μεγάλες φάσεις απέναντι στον Δικέφαλο είναι κάτι… περίεργο. Και σε αυτό ΔΕΝ έφταιγε ο ιδιαίτερος αγωνιστικός χώρος. Ο ΠΑΟΚ «έφαγε» φάσεις στην πλάτη των αμυντικών του και μέσα από καλές μεταβάσεις των αντιπάλων. Γιατί όμως;

Κακά τα ψέματα. Από το 25΄ και μετά και μέχρι πριν τελειώσει το πρώτο μέρος, η εικόνα ήταν κάκιστη. Το 0-1 ήταν πραγματικά λυτρωτικό! Ο χρόνος που σημειώθηκε και ο τρόπος κόντρα στη ροή του αγώνα, ήταν και αυτός που έδωσε τη νίκη. Αν ο ΠΑΟΚ έμπαινε στο δεύτερο μέρος με 0-0, φαινόταν ότι θα ήταν μία δύσκολη βραδιά.

Ο ΠΑΟΚ κέρδισε, ο Άκπομ έκανε καλό ματς μπαίνοντας σε όλες τις φάσεις, οι δύο Βραζιλιάνοι στα μπακ είχαν και καλές στιγμές, ο Μιτρίτσα σκόραρε και πρέπει να ανέβει κυρίως στις συνεργασίες του με τους υπόλοιπους, ενώ Κούτσιας και Κωνσταντέλιας έκαναν πολύ καλή προσπάθεια. Είναι και αυτά κέρδη.

Για όλα τα αρνητικά, χρειάζεται πολύ καλή ανάλυση και άμεση απάντηση για το πώς η Λίνκολν έβγαλε 3-4 τετ α τετ.

Την Κυριακή ο ΠΑΟΚ οφείλει να είναι πολύ καλύτερος αν θέλει να κερδίσει στην Τρίπολη.