Ιανουάριος του 1999 ήμουν μαθητής της 5ης Δημοτικού. Σήμερα στο Ηράκλειο έχουμε πατήσει για τα καλά τα 30 και η ομάδα δεν έχει γευτεί την χαρά ενός τίτλου, ενώ το χειρότερο είναι ότι δεν έχει δει ούτε την χαρά του τελικού. Αποκλεισμοί εντός έδρας από τον Άρη, εντός έδρας από την ΑΕΚ, εντός έδρας από τον Παναθηναϊκό στο τελευταίο δευτερόλεπτο και φυσικά εκτός έδρας από τον Φάρο στο Κερατσίνι, όντως ομάδα Α2.

Ο μεγάλος ΠΑΟΚ των 80’s και των 90’s έδωσε τη σειρά σε έναν ΠΑΟΚ που εδώ και 20 χρόνια κάτι του έλειπε. Άλλες φορές ήταν η τύχη, άλλες φορές η έλλειψη ωριμότητας και άλλες φορές οι κακές επιλογές, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ένας ΠΑΟΚ σαν οικογένεια, ένας ΠΑΟΚ με ποιότητα και σωστή οργάνωση ήταν σίγουρο ότι θα έφτανε σε αυτή η μέρα. Μπορεί να άργησε, αλλά το κάρμα μίλησε και αυτή τη φορά. Βλέπεται βγήκαν πολλοί να κατηγορήσουν μία ομάδα ανθρώπων που ξέρουν το μπάσκετ καλύτερα από όλους με την δικαιολογία της απουσίας τίτλων και διακρίσεων. Η τρίτη θέση για μερικούς έχει πάψει να θεωρείται διάκριση, έτσι η τιμωρία των δήθεν σκεπτικιστών της διοίκησης της ΚΑΕ ήρθε από την συμμετοχή στον τελικό και αύριο ίσως ολοκληρωθεί και με την κατάκτηση του τροπαίου.

Για να γίνει αυτό όμως μπασκετικά, θα πρέπει να γίνουν πολλά. Εξ αρχής η επίθεση του ΠΑΟΚ να πάει στα υψηλά φετινά στάνταρ που είναι κοντά στο 40% στο τρίποντο. Αντιθέτως θα πρέπει και ο Παναθηναϊκός να μην βγάλει ελεύθερα σουτ, να μείνει κοντά στο 20-25% στα τρίποντα και να κοπεί το παιχνίδι στο πικ εν ρολ του Καλάθη με τους Γκιστ και Βουγιούκα. Βέβαια πολλά θα εξαρτηθούν και από την πιεστική άμυνα του ΠΑΟΚ και κατά πόσο θα επιτραπεί το σκληρό παιχνίδι του Δικεφάλου από την διαιτητική τριάδα.

Πάμε τώρα και στα ρομαντικά. Το παιχνίδι στο Ηράκλειο πρέπει να αφιερωθεί σε συγκεκριμένους σκοπούς. Πρώτα από όλα στην πιο βαριά φανέλα του συλλόγου. Ο μπασκετικός ΠΑΟΚ είναι το μόνο τμήμα του συλλόγου που έχει κατακτήσει ευρωπαϊκή κορυφή. Η μπασκετική φανέλα δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ και όσες δυσκολίες και αν είχε εδώ και 20 χρόνια τα έχει καταφέρει περίφημα. Με ένα από τα χαμηλά μπάτζετ της κατηγορίας, κάθε χρόνο πηγαίνει καλύτερα από τις αγωνιστικές προσδοκίες της ομάδας και βάζει τα γυαλιά στους μπασκετικούς “αντικειμενικούς” αναλυτές.

Κάθε παίκτης του ΠΑΟΚ λοιπόν θα πρέπει να παίξει για τον σύλλογο που αγωνιστικά τον υποστηρίζει στον μέγιστο βαθμό, δεν μπήκε ποτέ απέναντί τους και ειδικά σε δύσκολες καταστάσεις ήταν μία ασπίδα γύρω από κάθε παίκτη του συλλόγου. Κάθε παίκτης της ομάδας λοιπόν και για τους ίδιους. Θα παίξουν για ένα μετάλλιο, για ένα τρόπαιο και για μία διάκριση που για τους περισσότερους θα είναι μία πρωτόγνωρη εμπειρία. Μπορεί κάποιοι να γελούν, αλλά για έναν επαγγελματία αθλητή οι τίτλοι είναι το σημαντικότερο στην καριέρα τους και αν εξαιρέσουμε τον Τέπιτς που μπορεί να έχει 12 χρυσά μετάλλια σπίτι του, οι υπόλοιποι είτε μετρούν 2 είτε ένα, είτε κανένα! Και ποιος δεν θα ήθελε λοιπόν και δεν θα έκανε τα πάντα για να πάρει αυτό το κύπελλο;

Τέλος θα μου επιτρέψετε να κάνω μία προσωπική αναφορά. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ και το προπονητικό τιμ θα πρέπει να κάνουν τα πάντα για να αφιερώσουν αυτό το κύπελλο στον πρόεδρο της ομάδας και τον ζωντανό θρύλο, Μπάνε Πρέλεβιτς. Ο Μπάνε, ο δικός μας Μπάνε, έχει καταφέρει να κάνει τα πάντα στον ΠΑΟΚ και από όλες τις θέσεις. Παίκτης, προπονητής, τεχνικός διευθυντής και τα τελευταία χρόνια σαν πρόεδρος. Αυτός που απογείωσε τον μπασκετικό ΠΑΟΚ στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης και ο ίδιος ο γλίτωσε τον ΠΑΟΚ από την οικονομική καταστροφή και τον έφερε και πάλι σε ευρωπαϊκές προκρίσεις, πλασάρισμα στην 3η θέση του πρωταθλήματος και τώρα σε έναν τελικό κυπέλλου Ελλάδας. Μπροστά λοιπόν σε αυτή την μπασκετική προσωπικότητα το λιγότερο που θα κάνεις είναι να τα δώσεις όλα για το τρόπαιο, όπως έκανε και ο ίδιος σαν παίκτης, ειδικότερα φέτος που είναι και η τελευταία του χρονιά σαν πρόεδρος στην ΚΑΕ. Γιατί όπως είχε πει και ο ίδιος πρόπερσι, “για μένα οι παίκτες του ΠΑΟΚ είναι οι καλύτεροι του κόσμου και πιστεύω ότι μπορούν να κερδίσουν κάθε παιχνίδι”.

ΥΓ Ας ελπίσουμε η παρουσία της Μαρία Γκοντσάρεβα στην Κρήτη και το Ηράκλειο σηματοδοτήσει έναν νέο κύκλο επαφών της ΚΑΕ ΠΑΟΚ με την οικογένεια Σαββίδη. Στόχος φυσικά δεν είναι η εξ ολοκλήρου χρηματοδότηση της ομάδας, αλλά τουλάχιστον ένα μέρος αυτής όπως γινόταν με επιτυχία τις περασμένες σεζόν και πολύ περισσότερο θα είχαν αποφευχθεί αποχωρήσεις παικτών όπως αυτή του Μορέιρα την Πρωτοχρονιά.