Η Super League είναι μια υπόθεση «100 φορές πιο σημαντική από εκείνη του Μποσμάν»: το λέει ο ίδιος δικηγόρος που παρακολούθησε την περίφημη υπόθεση του Βέλγου ποδοσφαιριστή, η οποία οδήγησε στην επανάσταση της μεταγραφικής αγοράς.

Σήμερα, δηλαδή πολλά χρόνια αργότερα, ο Ζαν-Λουί Ντιπόν είναι ο δικηγόρος που έχει αναλάβει την A22, την εταιρεία που δημιουργήθηκε για τη διαχείριση της ευρωπαϊκής Super League στην υπόθεση κατά της UEFA ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πλαισιωμένος από τον Κλίφορντ Τσανς.

«Το να πούμε ότι αυτή η υπόθεση είναι 100 φορές πιο σημαντική από την απόφαση Μποσμάν είναι ένας τρόπος να επισημάνουμε ότι η υπόθεση Μποσμάν αφορούσε μόνο την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας στο ποδόσφαιρο, ενώ η υπόθεση της Super League αφορά την αγορά παραγωγής», είπε ο Ντιπόν, σε συνέντευξη στο Off The Pitch.

«Γιατί οι σύλλογοι δεν μπορούν να διοικούν τις ηπειρωτικές διοργανώσεις με τον ίδιο τρόπο που διαχειρίζονται τις εθνικές διοργανώσεις; Δεν είναι ούτε λειτουργικά λογικό -ούτε νόμιμο κατά τη γνώμη μου- ότι η UEFA είναι ο μοναδικός μονοπωλιακός φορέας των ευρωπαϊκών διοργανώσεων συλλόγων. Δεν υπάρχει λογική στη νομική θέση της UEFA, η οποία χρησιμοποιεί φρικτές τακτικές για να προσπαθήσει να δικαιολογήσει το μονοπώλιό της».

Κατά τη διάρκεια της ακρόασης ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αρκετές κυβερνήσεις ευρωπαϊκών χωρών συντάχθηκαν με την UEFA. Σύμφωνα με τον Ντιπόν, πολλές από τις καταθέσεις τους αφορούσαν «το θέμα της αθλητικής αξίας και του ευρωπαϊκού αθλητικού μοντέλου», αλλά ο δικηγόρος επισημαίνει ότι δεν είναι αυτά τα νομικά ζητήματα που αποφασίζει το δικαστήριο.

«Το δικαστήριο πρέπει να απαντήσει στις ερωτήσεις του Ισπανού δικαστή σχετικά με το εάν ο ρόλος της UEFA ως κυρίαρχου φορέα εκμετάλλευσης του 100% του μεριδίου αγοράς, σε συνδυασμό με την αποκλειστική αρμοδιότητα να εγκρίνει διοργανώσεις, είναι νόμιμος σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο των αγώνων. Και κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει ευρωπαϊκό αθλητικό μοντέλο. Πολλά είναι τα παραδείγματα που δείχνουν ότι το “μοντέλο UEFA” είναι -στην Ευρώπη- μάλλον εξαίρεση παρά κανόνας. Στην πραγματικότητα, το “Ευρωπαϊκό Αθλητικό Μοντέλο” είναι ένας ευφημισμός, μια πολιτικά ορθή έκφραση, με στόχο να συγκαλύψει την πραγματικότητα, δηλαδή το “μονοπώλιο UEFA/FIFA”», υπογράμμισε ο νομικός.

«Είναι η Super League; Όχι, γιατί δεν είναι κλειστός διαγωνισμός αφού το 25% των θέσεων στο πρωτάθλημα είναι διαθέσιμο για νεοεισερχόμενους κάθε χρόνο», πρόσθεσε. «Δεύτερον, το αν η προτεινόμενη μορφή είναι καρτέλ δεν είναι αντικείμενο της παρούσας υπόθεσης, δεδομένου ότι αφορά τα όρια του μονοπωλίου της UEFA και της FIFA. Τρίτον, στο βαθμό που υπάρχουν ζητήματα καρτέλ με την προτεινόμενη μορφή, ο κατάλληλος τόπος για τον προσδιορισμό του είναι οι αρχές ανταγωνισμού όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σίγουρα όχι η UEFA που δεν έχει αρμοδιότητα σε αυτόν τον τομέα. Και προφανώς η Super League θα προσαρμοστεί σε όλες τις αλλαγές που απαιτούνται από μια αρχή ανταγωνισμού».

Ο Ντιπόν εξήγησε επίσης πώς τα μοντέλα αναδιανομής της Super League ξεπερνούν τα μοντέλα της UEFA, με πάνω από 8% των εσόδων ή 400 εκατομμύρια ευρώ ετησίως σε ένδειξη αλληλεγγύης σε μη συμμετέχοντες συλλόγους. Η UEFA πληρώνει επί του παρόντος το 4% ή περίπου 140 εκατομμύρια ευρώ για τους μη συμμετέχοντες, αλλά από το 2024 θα έχει 80% περισσότερους συμμετέχοντες στο Champions League της, σε σύγκριση με τους 20 που προβλέπει η Super League.

Όπως εξήγησε ο δικηγόρος, «το σχέδιο προβλέπει πλήρη διαφάνεια στις πληρωμές αλληλεγγύης, μέχρι τη βάση, σε αντίθεση με τις πληρωμές της UEFA που πηγαίνουν σε μεγάλο βαθμό σε μεσαίου μεγέθους επαγγελματικούς συλλόγους σε εθνικές ομοσπονδίες.

Μεταξύ των όρων που χρησιμοποιούνται, ο Ντιπόν κάνει λόγο και για «απελευθέρωση» του ποδοσφαίρου. «Κατά τη διάρκεια της ακρόασης, ένας δικαστής ρώτησε την UEFA ξεκάθαρα εάν δεν θα μπορούσαν να θεσπιστούν κοινοί κανόνες, ένας κώδικας δεοντολογίας, που να ισχύει για όλους όσοι θέλουν να διοργανώσουν ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, χωρίς απαραίτητα να αποδέχονται το μονοπώλιο της UEFA στη διοργάνωση αγώνων προκειμένου να διασφαλιστεί την εφαρμογή αυτών των κανόνων».

«Με άλλα λόγια, η “απελευθέρωση” δεν είναι συνώνυμη με το χάος. Το επιχείρημα για το χάος είναι απλώς ένα σκιάχτρο που κυματίζει η UEFA για να προσπαθήσει να δικαιολογήσει το μονοπώλιό της. Δεν είναι πολύ πρωτότυπο: τα παλιά κρατικά μονοπώλια επικαλέστηκαν το ίδιο επιχείρημα. Χωρίς επιτυχία…», κατέληξε ο δικηγόρος.