Ο Ηλίας Καπράλος, θυμάται την εκάστοτε μεταγραφική περίοδο, τα κενά που ποτέ σχεδόν δεν καλύπτονται και ότι πλέον δεν πρέπει να μιλάμε για το πρόβλημα του 2022 ή του 2023, αλλά μία γενική προβληματική λειτουργία που δεν άλλαξε ποτέ, απλά μερικές φορές βγήκε σε καλό στην ομάδα, μέσα από τη δουλειά του ποδοσφαιρικού τμήματος ή κάποιων συγκυριών της τελευταίας στιγμής. 

Ας πάρουμε τα πράγματα από τη σειρά. Από την άνοιξη ή από το τέλος του χειμώνα, ξέραμε ότι ο ΠΑΟΚ πρέπει να βρει έναν βασικό επιθετικό, έναν κεντρικό μέσο αντί για τον Κούρτιτς, έναν εξτρέμ για τη βασική 11άδα και σίγουρα παίκτες για να καλύψουν τον Ράφα Σοάρες και τον Κωνσταντέλια που παίζουν βασικοί από το Νοέμβριο. Κι όμως ο ΠΑΟΚ μετά το πρώτο φιλικό του παιχνίδι δεν έχει κλείσει κανέναν από αυτούς τους παίκτες, αν και πολλά ονόματα έχουν περάσει από το ρεπορτάζ. Θα μου πείτε, τι το πιο σύνηθες… 

Αυτό το πρόβλημα δεν είναι φετινό. Δεν είναι πρόβλημα του Μπότο, δεν είναι το Λουτσέσκου, δεν είναι του τμήμα σκάουτινγκ, δεν φταίει ο πόλεμος, ο κορονοϊός, τα capital control και η ενεργειακή κρίση. Φταίει απλά ο οργανισμός της ομάδας, που λειτουργεί έτσι από το 2012 μέχρι και σήμερα. Από την πρώτη μεταγραφική περίοδο της εποχής Σαββίδη, ο ΠΑΟΚ τον Γενάρη του 2013, έκλεισε τους Καμαρά, Ολίσε και Βούκιτς τις τελευταίες ημέρες. Το επόμενο καλοκαίρι, ο ΠΑΟΚ έκανε νωρίς κάποιες μεταγραφές, αλλά πήρε τον Μίροσλαβ Στοχ πριν από τους αγώνες με την Σάλκε στα μέσα του Αυγούστου, ενώ τον επόμενο Γενάρη οι Νάτχο και Ινσαουράλδε, κλείνουν στις 31 Ιανουαρίου και πάλι. 

Την επόμενη σεζόν και με τον Άγγελο Αναστασιάδη που υποτίθεται είχε καλύτερη σχέση και επαφή με τον Ιβάν Σαββίδη, ο ΠΑΟΚ δεν κλείνει κάποιον στόπερ και παίζει με τον Κατσικά στο πρώτο παιχνίδι, ενώ κόντρα στην Ζίμπρου στην Τούμπα οι οπαδοί μετά το 4-0 ζητούν μεταγραφές και ο ΠΑΟΚ κλείνει για επιθετικό τον Δημήτρη Παπαδόπουλο μετά τις 31 Αυγούστου. Μάλιστα την ίδια σεζόν ο Νομπόα ήρθε νωρίς, αλλά ο Ρικάρντο Κόστα ήρθε στις 28 Ιανουαρίου, 3 ημέρες πριν τη λήξη των μεταγραφών. Ο ερχομός του Άρνεσεν, έφερε αισιοδοξία στην οργάνωση, αλλά και πάλι πέραν του Ρόμπιν Όλνσεν και του Γκάρι Ροντρίγκεζ, ο ΠΑΟΚ του Τούντορ πήρε 3 προκρίσεις με την παλιά ομάδα, καθώς όλες οι μεταγραφές (Λέοβατς, Τσίμιροτ, Ζάιρο, Μπερμπάτοφ), ήρθαν μετά τις 15 Αυγούστου και πάλι. 

Ακόμα και το καλοκαίρι του 2016, που πολλοί θεωρούν (λανθασμένα) το καλύτερο μεταγραφικό καλοκαίρι της ομάδας, οι περισσότεροι παίκτες ήρθαν μετά το τέλος της προετοιμασίας, ενώ κάποιοι δεν ήρθαν ποτέ. Ο Βαρέλα άργησε και δεν έπαιξε κόντρα στον Άγιαξ, ο Μπίσεσβαρ και ο Κάνιας ήταν στην ομάδα στο τελευταίο παιχνίδι της προετοιμασίας, ενώ ο επιθετικός που όλοι ήθελαν δεν ήρθε ποτέ, αλλά ήρθε τον Γενάρη όταν ο Δικέφαλος έκλεισε τον Πρίγιοβιτς από την Λέγκια. Μάλιστα πολλοί θα θυμόμαστε τους Μάτος, Σάκχος και Κάμπος, αλλά τότε και πάλι ο Δικέφαλος έψαξε τερματοφύλακα καλύτερο του Γλύκου, αλλά κατάφερε και έφερε τον Μπρκιτς που είχε προβλήματα στην μέση και δεν του επέτρεπαν να προσφέρει ούτε τις βασικές υπηρεσίες ενός τερματοφύλακα. Τα λάθη και τα “αυτογκόλ” οργάνωσης συνεχίστηκαν και το χειμώνα, όταν ο Ροντρίγκεζ έφυγε για την Γαλατά, αλλά ο αντικαταστάτης του ήρθε στην ομάδα 30 Ιανουαρίου της ίδιας μεταγραφικής περιόδου. Το επόμενο καλοκαίρι που άλλαξε όλη η ιστορία της ομάδας, ο Μακ μπορεί να επέστρεψε νωρίς στην ομάδα, αλλά οι μεταγραφές των Βιεϊρίνια και Μαουρίτσιο έγιναν 31 Αυγούστου όπως και του Ζαμπράνο, ενώ ο Καντουρί είχε έρθει την ημέρα που ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε από την Έστερσουντς και έμεινε εκτός Ευρώπης. Μάλιστα εκείνο το καλοκαίρι ο ΠΑΟΚ έφερε τον Ρέι για βασικό τερματοφύλακα και τον Πασχαλάκη για δεύτερο και φυσικά οι ρόλοι άλλαξαν μέσα στην χρονιά, κάτι που βγήκε μέσα από τη δουλειά της ομάδας και όχι του προγραμματισμού της ομάδας. 

Τέλος θα πάμε στο τελευταίο καλοκαίρι που ο ΠΑΟΚ έδωσε πολλά χρήματα στις μεταγραφές. Το 2018 λοιπόν, μπορεί ο Ζαμπά να ήρθε νωρίς για να καλύψει το κενό του Κάμπος, αλλά και πάλι ο ΠΑΟΚ έκανε πολλά λάθη και άργησε. Εξ αρχής έφερε τον Χατσερίντι και άφησε την ομάδα, χωρίς βασικό μέσο, δεύτερο αριστερό μπακ και δεύτερο επιθετικό. Ο Τόσκα ήρθε αργά και στους αγώνες με την Βασιλεία εκτός και κόντρα στην Σπαρτάκ Μόσχας, έπαιξε αριστερό μπακ ο Κρέσπο, ενώ στα πρώτα 4 παιχνίδια, αλλαγή του κουρασμένου από το Μουντιάλ Πρίγιοβιτς δεν έπαιξε ο Άκπομ ή ο Καρέλη που ήρθε 31 Αυγούστου, αλλά ο Ουάρντα που δεν είναι κλασικός επιθετικός, ενώ η ακριβότερη μεταγραφή του καλοκαιριού σε συμβόλαιο, όπως ο Βέρνμπλουμ ήρθε πριν από τα παιχνίδια με τους Πορτογάλους, σε ένα σίριαλ που ασχοληθήκαμε μέχρι και με τον μέρος που θα μείνει ο Σουηδός μέσος. 

Όλα αυτά, συν τα καλοκαίρια που ο ΠΑΟΚ πήγε στον αγώνα με την Κράσνονταρ με επιθετικό το Ζίβκοβιτς ή αυτό που έφερε ως βασικό κεντρικό μέσο τον Εσίτι, δείχνουν ότι ακόμα και όταν η ομάδα είχε μεγάλη οικονομική άνεση και ο Ιβάν Σαββίδης ήταν στη Θεσσαλονίκη, ο ΠΑΟΚ πάντα αργούσε και πάντα έκανε παραλείψεις και λάθη στις μεταγραφές. Βέβαια εάν φέρνει τις τελευταίες ημέρες τους Βιεϊρίνια και Μαουρίτσιο μπορείς να πάρεις το πρωτάθλημα, ενώ εάν φέρεις τους Σίντκλεϊ και Μιτρίτσα θα μείνεις 10 βαθμούς πίσω στο πρωτάθλημα. Κάπως έτσι μπορεί να γίνει και το φετινό καλοκαίρι και απλά περιμένουμε ότι η τελική κίνηση της διοίκησης θα είναι αυτή που ίσως μείνει στην ιστορία για καλό σκοπό. 

ΥΓ Τον Γενάρη του 2018, όταν ο ΠΑΟΚ ήταν πρώτος στο βαθμολογικό πίνακα, πούλησε τον Τσίμιροτ και έφερε στην Τούμπα τον Μουλέν, κάτι που σίγουρα έχει τεράστια δόση αποτυχίας. Μάλιστα το καλοκαίρι του 2018 και πριν ακόμα η Σερβία του Πρίγιοβιτς αποκλειστεί από το Μουντιάλ, ο ΠΑΟΚ έδωσε τον Κουλούρη στον Ατρόμητο δανεικό και στην προετοιμασία πήγε με επιθετικό τον Γιάννη Μυστακίδη. 

ΥΓ Ο ΠΑΟΚ θα κάνει μεταγραφές και αυτές ίσως αλλάξουν πολύ την ποιότητα του ρόστερ της ομάδας. Παίκτες όπως ο Σαμάτα, ο Μπάμπα και οι μεσοεπιθετικοί που θέλει ο Δικέφαλος είναι αυτοί που πρέπει. Παρόλα αυτά εάν αργήσουν και έρθει κάποιος ευρωπαϊκός αποκλεισμός, τότε δεν μπορεί καμία μεταγραφή να σώσει την κατάσταση από την εσωστρέφεια που η ίδια η ομάδα έχει δημιουργήσει…