Ο Πέτζα Στογιάκοβιτς παραχώρησε αναλυτική συνέντευξη στο Βασίλη Σκουντή και στο Sport24. Ο Σέρβος μίλησε για τον ΠΑΟΚ, το τρίποντο στο ΣΕΦ, το όνειρο του ΝΒΑ και την κατάκτηση του τίτλου, την πρόταση από τον Παναθηναϊκό καθώς και γενικότερα για την πλούσια καριέρα του.

Όσα είπε για τον Δικέφαλο:

“Επόμενη στάση ο ΠΑΟΚ, η ώρα της εκτόξευσης. Ο ΠΑΟΚ μου πρόσφερε απλόχερα την πλατφόρμα για να δείξω την αξία μου και να γίνω αυτός που ήθελα να γίνω. Εκεί ένιωσα στήριξη, εμπιστοσύνη, ασφάλεια και αγάπη.

Κι ας ξεκίνησα με airball στο Τελ Αβίβ, που μάλιστα ο Ζόραν Σάβιτς είχε πει ότι ήταν σαν καλοχτυπημένο κόρνερ. Με κυνηγούσαν τα airball στη ζωή μου! Και στο ντεμπούτο μου στο ΝΒΑ με τους Κινγκς, εναντίον των Σπερς, προτού βάλω το πρώτο καλάθι μου από μια πάσα στο give and go με τον Κρις Γουέμπερ, είχα κάνει ένα μεγαλοπρεπές και περήφανο airball.

Είχα δύο σοβαρούς τραυματισμούς τότε, στο Τρεβίζο και στο Περιστέρι. Δεν τρόμαξα απλώς, ειδικά στο Περιστέρι τα είδα όλα! Όταν είσαι νεαρός, νομίζεις ότι μένεις άτρωτος και δεν φοβάσαι, αλλά οι τραυματισμοί ήταν πολύ σοβαροί. Εκείνη την εποχή, πριν από 25 χρόνια, ακολουθούνταν διαφορετικές πρακτικές στην ιατρική και ανησυχούσες περισσότερο απ’ όσο σήμερα. Χρειάσθηκε να αλλάξω τον τρόπο με τον οποίο πάταγα στο γήπεδο, στο πώς έβαζα τις πατούσες μου”.

Για το τρίποντο στο ΣΕΦ, την πρόταση από τον Παναθηναϊκό και την απόφαση του να φύγει στο NBA:

“Το τρίποντο στο ΣΕΦ στον 3ο ημιτελικό με τον Ολυμπιακό το 1998 δεν σημάδεψε την καριέρα μου όσο πιστεύει ο πολύς κόσμος. Εκείνη τη στιγμή, ναι, πέταξα στα ουράνια, διότι προκριθήκαμε στον τελικό, αλλά μου μένουν τα πράγματα που δεν κατάφερα, όχι εκείνα τα οποία πέτυχα. Πανηγύριζα για τη νίκη επί του Ολυμπιακού, αλλά μετά από μερικές μέρες ήμουν σκασμένος για την ήττα μας στον πέμπτο τελικό με τον Παναθηναϊκό.

Δεν είναι κυνισμός, αλλά η αλήθεια. Τραβάω μια γραμμή και λέω ‘πάμε για άλλα’. Μετά από λίγο καιρό δεν σκεπτόμουν το σουτ που έβαλα, αλλά αυτό που έχασα. Άλλα πράγματα έγιναν, άλλα δεν έγιναν.

Στο ΣΕΦ τότε κράτησα την μπάλα 15 δευτερόλεπτα πριν εκτελέσω. Δεν είναι ότι ήμουν 100% σίγουρος, κανείς παίκτης, ποτέ και πουθενά, δεν είναι σίγουρος ότι θα το βάλει. Έχεις δουλέψει όμως για τέτοιες στιγμές, έχεις προπονήσει το χέρι σου και το μυαλό σου. Πρέπει να έχεις αποδείξει ότι και να χάσεις ένα σουτ, εσύ έπρεπε να το μπουμπουνίσεις.

Στον πρώτο ημιτελικό είχαμε χάσει (66-65) ένα πόντο και ήμουν τσατισμένος, επειδή δεν έκανα το πιο κρίσιμο σουτ σε αυτό το ματς. Θύμωσα με τον εαυτό μου και τότε σκέφτηκα πως εάν τύχαινε μια τέτοια φάση στα επόμενα ματς, θα σούταρα οπωσδήποτε. Αυτό έγινε στον τρίτο ημιτελικό”.

Το καλοκαίρι του 1998 όταν ήρθε η ώρα να φύγω από τον ΠΑΟΚ είχα τρεις προτάσεις για να μείνω στην Ευρώπη και να μην πάω στο NBA. Από την Κίντερ Μπολόνια, την Μπαρτσελόνα και την τελευταία στιγμή από τον Παναθηναϊκό. Μου τηλεφώνησαν και ο Παύλος Γιαννακόπουλος και ο Λευτέρης Σούμποτιτς, αλλά ήταν αργά και είχα πάρει πια την απόφαση μου…

Δεν το μετάνιωσα, δεν έχω μετανιώσει ποτέ για καμιά επιλογή μου. Ο,τι είναι πίσω σου, πρέπει να το κρατάς πίσω σου, πάει και τελείωσε. Άφησα πάντως πολλά λεφτά για κάνω πραγματικότητα το όνειρο του ΝΒA. Όταν πήγα στους Κινγκς υπέγραψα το συμβόλαιο του ρούκι με 3.300.000 δολάρια τον χρόνο, που με τη φορολογία ήταν πολύ λιγότερα”.