Η αλήθεια είναι πως τα τελευταία χρόνια στο Παλατάκι, το ντέρμπι του ΠΑΟΚ με τον Άρη, εξελίσσεται συνήθως σε παράσταση για ένα ρόλο και κάτι τέτοιο συνέβη χθες, μέσα σε μία ωραία ατμόσφαιρα και με πολύ κόσμο στο γήπεδο. Το +32 πέρσι, έγινε +22 φέτος και όπως έχουμε σημειώσει πολλάκις, το πιο δίκαιο ομαδικό άθλημα που δεν είναι άλλο από το μπάσκετ, θα σου δώσει σχεδόν πάντα, αυτό που αξίζεις.

Ο ΠΑΟΚ άξιζε και δούλεψε πολύ γι’αυτό το 88-66 χθες κόντρα στον Άρη. Δούλεψε πολύ για το παιχνίδι στο Περιστέρι, ίσως να άξιζε κι εκεί τη νίκη, αλλά αυτή κρίθηκε σε μικρές λεπτομέρειες στο τέλος, που παίζουν κι αυτές το ρόλο τους και γέρνουν την πλάστιγγα από τη μία ή την άλλη πλευρά σε κλειστά ματς. Δούλεψε πολύ στην αναμέτρηση με τη Ντιζόν, δεν παράτησε ποτέ ένα παιχνίδι που δεν «έσβηνε» λόγω της άμυνας του, αλλά στο τέλος, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την ανατροπή.

Όποιος έχει δει τα πρώτα ματς της σεζόν για την ομάδα του Άρη Λυκογιάννη, δε μπορεί να μη διακρίνει τη μεγάλη διάθεση και την ενέργεια που βγάζει στην άμυνα σε μεγάλα διαστήματα. Κράτησε τη Ντιζόν στους 70 πόντους, χθες τον Άρη στους 66, ενώ οι 85 του Περιστερίου ήταν διαφορετική ιστορία. Ο Χόλστον της Ντιζόν, κόντρα στον ΠΑΟΚ, έμεινε στους 7 πόντους. Χθες οι κοντοί του Άρη (Χάγκινς, Νότε, Τολιόπουλος), είχαν συνολικά 28 πόντους και 10 λάθη! Μόνο ο Ντένμον (23π.) του Περιστερίου βρήκε τον τρόπο να βγάλει την ποιότητά του κόντρα στην άμυνα του ΠΑΟΚ και ο Σάιμον της Ντιζόν (25π.), αμφότεροι όμως, είναι ανώτεροι ποιοτικά, ενώ ο δεύτερος έχει και πιο ψηλό κορμί για τη θέση «3».

Χθες ο ΠΑΟΚ, επίσης, κατέγραψε 23 ασίστ, αριθμός που δε μπορεί να περάσει απαρατήρητος για μία ομάδα με τα δικά του χαρακτηριστικά, σε τόσο πρώιμο σημείο της σεζόν. Βέβαια, με αυτές τις προσαρμογές και τις αλλαγές στην άμυνα του, είναι κάτι που ρισκάρει ο Άρης, ωστόσο ο αριθμός, δεν είναι μικρός. Συνοδεύτηκαν από 13 λάθη, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό του πρώτου μέρους χθες για το «Δικέφαλο του Βορρά», ήταν 13 ασίστ για 4 λάθη. Στοιχείο καλού διαβάσματος κι αυτό.

Διαφορετικό στοιχείο σε σχέση με τα δύο προηγούμενα παιχνίδια χθες, ήταν το step up που έκαναν οι Πόλι, Ντάρκο-Κέλι και Χρηστίδης. Σημαντικό για την αυτοπεποίθηση και των τριών το χθεσινό παιχνίδι, καθώς όλοι τους, δεν έχουν μεγάλη εμπειρία, έχουν κάποια αγωνιστικά χαρακτηριστικά για τα οποία τους έδωσε συμβόλαιο ο ΠΑΟΚ, αλλά δεν τα είχαν δείξει με Ντιζόν και Περιστέρι και το θέμα στη συνέχεια της σεζόν, είναι να κάνουν εμφανίσεις ανάλογες της χθεσινής, με μεγαλύτερη συνέπεια και σταθερότητα. Δεν είναι εύκολο αυτό βέβαια.

Επίσης, ο Μαργαρίτης το έδειξε και χθες, ότι όσο κι αν περνούν τα χρόνια, έχει την ποιότητα και την οξυδέρκεια να διαβάζει καταστάσεις του παιχνιδιού και να έχει επίδραση και στις δύο πλευρές του παρκέ. Στοιχεία, που σε αγώνες που πηγαίνουν σε κλειστά σκορ στο τέλος, είναι απαραίτητα για μία ομάδα που δεν έχει και πολλή εμπειρία στο ρόστερ της.

Για την ατμόσφαιρα, δε χρειάζεται να πούμε πάλι τα ίδια. Με μία μίνιμουμ παρουσία 4.000-5.000 στο Παλατάκι, αριθμός που είναι πράγματι πολύ μικρός μπροστά στη δυναμική των φίλων του ΠΑΟΚ, η ιστορία του τμήματος, ίσως να ήταν διαφορετική τα τελευταία χρόνια. Μακάρι η ομάδα αυτή, με την εικόνα της να καταφέρει να κερδίσει το ενδιαφέρον του κόσμου, γιατί πραγματικά με τέτοια κερκίδα σε αυτό το γήπεδο, ο ΠΑΟΚ δεν έχει να φοβηθεί κανέναν αντίπαλο. Αλλά αυτό, μοιάζει πιο πολύ με ευχολόγιο παρά με πραγματικότητα. Και η Τετάρτη και το παιχνίδι με τη Σάσαρι, είναι πολύ κοντά, που όλα δείχνουν ότι θα έχουμε τη συνηθισμένη εικόνα στις κερκίδες.

Υ.Γ.: Μιας που μιλάμε για blog, που έχει το χαρακτήρα ψηφιακού ημερολογίου κατά κάποιον τρόπο, οφείλω να εξηγήσω ότι η «μαυρίλα» στον τίτλο δεν έχει να κάνει με τον ΠΑΟΚ. Έχει να κάνει με τη γενικότερη επικαιρότητα και σε προσωπικό επίπεδο, με το θάνατο του Αλέξανδρου Νικολαΐδη. Ο ψηλός ήταν «διαμάντι». Είχε πολλά να δώσει ακόμα, ήταν πολύ ενεργός πολίτης κι ένας υπέροχος άνθρωπος. «Έφυγε» πάρα πολύ νωρίς, περνώντας πολύ σεμνά την προσωπική του περιπέτεια μαζί με την οικογένειά του. Χθες, θα έβλεπε την ήττα της αγαπημένης του ομάδας και σίγουρα, θα είχε να κάνει πολλές μπασκετικές παρατηρήσεις, καθώς ήταν μεγάλος φαν του αθλήματος. Είναι πολύ κρίμα να χάνονται τέτοιοι άνθρωποι τόσο νωρίς κι ενώ είχαν να προσφέρουν ακόμα, πάρα πολλά. Άλεξ πρόσεχε μη γίνεις «χτυποπλατάκιας» εκεί ψηλά που πήγες. Γαμώτο…

Υ.Γ.2: Τα όποια εμετικά συνθήματα και όσοι τα φωνάζουν δεν έχουν θέση σε ΚΑΝΕΝΑ γήπεδο. Και όσοι τα ακούν μόνο σε γήπεδα που παίζει ο ΠΑΟΚ, καλό είναι να κοιτάξουν τη ζυγαριά της ευαισθησίας τους, γιατί φαίνεται να θέλει φτιάξιμο.