«Παίρνει» αυτόν, το φετινό ΠΑΟΚ να νικάει και να είναι προβληματισμένος για την εικόνα του σε κάποιο διάστημα (μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία) του αγώνα; Είναι πως το βλέπει κανείς το ποτήρι σε αυτήν την περίπτωση και εμείς, τείνουμε προς το «μισογεμάτο».

Έχουμε αναφέρει από το ξεκίνημα της σεζόν, από αυτήν εδώ τη γωνία ότι τόσο για τον ΠΑΟΚ, όσο και για τις περισσότερες ομάδες της Basket League, που έχουν πολλές αλλαγές στα ρόστερ τους, λιγότερα χρήματα άρα και περισσότερες επιλογές ρίσκου σε ξένους και Έλληνες, ότι στην αρχή, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να κοιτούν το επόμενο παιχνίδι.

Δεν υπάρχει κανένας εύκολος αντίπαλος, για κανέναν, πλην Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Όλοι οι άλλοι, ανάλογα την ημέρα τους, το μομέντουμ τους, το πως… ξύπνησαν κάποιοι ξένοι τους και φυσικά την όποια επιβάρυνση έχουν όσοι παίζουν Ευρώπη, μπορούν να κερδίσουν οποιονδήποτε, οπουδήποτε σε αυτήν τη φάση.

Σε αυτό το σκηνικό, ο ΠΑΟΚ που έχει πολλά καινούργια πρόσωπα, επιβάρυνση από την Ευρώπη, χαμηλότερο μπάτζετ και περισσότερες επιλογές ρίσκου και φυσικά, εξαρτάται από τις ημέρες των ξένων του, μετά από τέσσερα παιχνίδια κόντρα σε Περιστέρι, Άρη, Λαύριο και Ιωνικό, έχει τρεις νίκες. Όσο κι αν ακούγεται κάπως για την ιστορία του τμήματος και του «βάρους» της φανέλας, γι’αυτήν τη version του ΠΑΟΚ, αυτό το 3-1, δεν είναι μικρό.

Ούτε βέβαια, κρύβει τα δεδομένα κενά που υπάρχουν στο ρόστερ αυτό, κενά που φαίνονται ολοκάθαρα. Τόσο στην οργάνωση όσο και στη ρακέτα. Αυτά έχουν καταγραφεί και νωρίτερα και θα φαίνονται περισσότερο ή λιγότερο, ανάλογα με τον αντίπαλο που θα παίζει με τον ΠΑΟΚ σε κάθε παιχνίδι. Αυτός που έρχεται την Τετάρτη π.χ. (Μάλαγα) μπορεί να αναδείξει πολλά από τα κενά που έχει αυτό το ρόστερ…

Επίσης μία τόσο απαιτητική εβδομάδα, με μεγάλα ταξίδια και εκτός έδρας αγώνες με Μάλαγα και Κολοσσό, είναι ένα καλό τεστ για όλους. Η προετοιμασία σε τέτοιες καταστάσεις για τις πιο έμπειρες ομάδες, είναι κυρίως πνευματική, αφού σωματικά είναι δύσκολο να ανταποκριθούν ακόμα και παίκτες του υψηλότερου επιπέδου. Ο ΠΑΟΚ έχει ελάχιστη εμπειρία από τέτοιου είδους εβδομάδες στην ομάδα και να, μία ακόμα καλή πρόκληση για όλους.

Πριν φτάσουμε στην τέταρτη περίοδο του χθεσινού αγώνα και μέχρι να ανέβει ο Χαντς, ο ΠΑΟΚ είχε θέμα και στο πρώτο ημίχρονο κόντρα στον Ιωνικό, στο πέντε εναντίον πέντε. Ο Φράνκε μπήκε άσχημα και δε βρήκε ποτέ ρυθμό, κάποια γρήγορα plays για τον Ρένφρο, διαβάστηκαν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία από τον αντίπαλο, ο Ράιλι συνέχισε να ζορίζεται πολύ… Η ενέργεια στην άμυνα, κρατούσε το προβάδισμα, με τους παίκτες να δείχνουν πως έχουν πειστεί ότι θα κερδίσουν εύκολα το παιχνίδι και έβγαζαν μία βιασύνη στις επιλογές τους.

Με το τρίτο δεκάλεπτο που έκανε ο Χαντς, ο ΠΑΟΚ πήγε να τελειώσει το παιχνίδι, αλλά μετά από εκείνο το κάρφωμα του Σλαφτσάκη και το 65-49 στο ξεκίνημα του τέταρτου δεκαλέπτου έπεσε… μαύρο στην άμυνα.

Ο Μαυροκεφαλίδης που από την αρχή, έπαιζε όπως ήθελε κόντρα στην άμυνα του ΠΑΟΚ, βρήκε ακόμα περισσότερο ρυθμό, οι Αμερικανοί του Ιωνικού βρήκαν την ευκαιρία για… ινδιάνικα τρίποντα που μπήκαν και όχι μόνο η διαφορά δεν ξέφυγε, αλλά στο τέλος τέθηκε σε αμφιβολία ακόμα και η νίκη. Βάλτε και τις πολλές χαμένες βολές στην εξίσωση (19/31 συνολικά), οπότε το μόνο που είχε σημασία στο τέλος, ήταν το ροζ φύλλο αγώνα και τίποτα άλλο.

Αν γυρίσει κάποιος πίσω λίγο πριν την έναρξη της Basket League και βλέποντας το πρόγραμμα του ΠΑΟΚ, έλεγε ότι μετά από τέσσερις αγώνες πρωταθλήματος και άλλους δύο στην Ευρώπη, η ομάδα θα ήταν στο 4-2, μάλλον θα γελούσαμε μαζί του. Οπότε ας κρατήσουμε το… γάιδαρο που μας χάρισαν και ας μην κοιτάμε τα… δόντια του, όπως λέει η γνωστή παροιμία. Θα έρθουν στην πορεία και παιχνίδια που, αναγκαστικά, θα επικεντρωθούμε στα «δόντια» παρά στον ίδιο το «γάιδαρο».

Υ.Γ.: Το γεγονός ότι ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης, ο οποίος τον περασμένο Ιούλιο έκλεισε τα 38, είναι πρώτος σκόρερ της Basket League με μ.ο. 23,2 πόντων μετά από τέσσερις αγωνιστικές τα λέει όλα για την ποιότητα του φετινού πρωταθλήματος. Όπως επίσης λέει πολλά και για την τεράστια ποιότητα του ίδιου του παίκτη, που δε χρειαζόταν να φτάσουμε στο 2022 για να την αντιληφθούμε.

Υ.Γ. 2: Δεν ήταν και λίγοι αυτοί που πήραν το δρόμο για το Παλατάκι χθες το απόγευμα. Δεν ήταν και πολλοί βάσει δυναμικής, αλλά πάλι το γήπεδο ήταν έδρα, όπως και με τον Άρη, όπως και με τη Σάσαρι. Όπως θα πρέπει να είναι και στη συνέχεια και με ακόμη περισσότερους μέσα.

Υ.Γ. 3: Το χθεσινό παιχνίδι ξεκίνησε 19:15 και τελείωσε δύο ώρες και δέκα λεπτά μετά! Η Τσαρούχα έκανε δύο διακοπές στο… πρώτο λεπτό για το χρονόμετρο, μοίραζε τις τεχνικές ποινές εκατέρωθεν σα θέσεις στο Δημόσιο σε εποχές ΠΑΣΟΚ, εκνεύρισε και τις δύο πλευρές με τα συνεχή σφυρίγματα, απέβαλλε και τους δύο προπονητές γιατί… πάτησαν εντός αγωνιστικού χώρου και, το ύφος χιλίων καρδιναλίων της, ήταν και πάλι εκεί. Φυσικά, η διαιτητής Euroleague, όταν ορίζεται στα ντέρμπι των μεγάλων, συνήθως περνάει απαρατήρητη. Τι αλλάζει σε παιχνίδια όπως το χθεσινό και δείχνει σα να προσπαθεί να στρέψει τα φώτα επάνω της;