Μέσα σε όσα συνέβησαν χθες στην Τούμπα και με το ποδοσφαιρικό ντέρμπι του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό, να μονοπωλεί το ενδιαφέρον, η ήττα στο κλειστό του «Πλάτωνα» από τον Ιωνικό, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη από τους περισσότερους. Για την ίδια την ομάδα όμως, κάτι τέτοιο δεν πρέπει να ισχύει. Και δεν είναι μόνο η ήττα από έναν τέτοιο αντίπαλο, αλλά και ο τρόπος που ήρθε αυτή. Με «βλαχομαγκιές», με μια ζώνη άλλων εποχών στην άμυνα και τον Άρη Λυκογιάννη και τους παίκτες του, να πέφτουν στην παγίδα και να γυρνούν οδικώς στη Θεσσαλονίκη, εν μέσω κακοκαιρίας, με σκυμμένα τα κεφάλια.

Αν δεν ήταν η χειρότερη φετινή εμφάνιση της ομάδας, τηρουμένων των αναλογιών, ήταν μέσα στις χειρότερες. Έχουμε εξηγήσει πολλάκις, ότι οι αποστάσεις, ειδικά στη φετινή Basket League, είναι πολύ μικρότερες από όσο φαντάζονται οι περισσότεροι, αλλά ο Ιωνικός, είναι μία πραγματικά κακή ομάδα. Βρήκε όμως τον τρόπο να εκμεταλλευτεί τα όποια χαρακτηριστικά της και πήρε σπουδαία νίκη για την παραμονή της.

Το θέμα είναι η εικόνα του ΠΑΟΚ και το σημείο που έχει φτάσει αυτή, λίγο πριν το Final 8 του Κυπέλλου, στο οποίο θεωρητικά, έχει την ευκαιρία να βρεθεί μέχρι και τον τελικό. Έτσι όπως είναι τώρα και με το μπάσκετ που παίζει σε αυτό το διάστημα, κάτι τέτοιο, μοιάζει με θαύμα. Και ο προημιτελικός με το Περιστέρι (που μη νομίζετε ότι είναι σε καμία σούπερ αγωνιστική κατάσταση) είναι την άλλη Πέμπτη.

Προλαβαίνει να αλλάξει μέχρι τότε αυτή η ομάδα του Λυκογιάννη; Έχει τη δυνατότητα ο προπονητής, να προσθέσει κάποια «τρικ», ενόψει του καλύτερου και ποιοτικότερου αντιπάλου, που έχει να ξεπεράσει σε ένα νοκ-άουτ προημιτελικό; Δε μπορούμε να πούμε ότι είμαστε και ιδιαίτερα αισιόδοξοι… Και πριν από αυτό, υπάρχει ένα δύσκολο εντός έδρας παιχνίδι με τον Κολοσσό. Παιχνίδι στο οποίο, ειδικά μετά τη χθεσινή ήττα, η πίεση είναι ακόμα μεγαλύτερη για τον ΠΑΟΚ.

Όπως, αυτή, η ίδια ομάδα, έφτασε στο σημείο να νικάει και μάλιστα με ωραίο μπάσκετ, Προμηθέα και ΑΕΚ, να κοιτάει στα μάτια τη Μάλαγα, έτσι τώρα, σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι, καλείται να προσθέσει νέα στοιχεία στο παιχνίδι της, αφού πλέον ακόμα και ομάδες του επιπέδου του Ιωνικού, βρίσκουν τον τρόπο να την εγκλωβίζουν. Τα μηνύματα για όποιον ήθελε να τα δει, είχαν έρθει από εκείνα τα παιχνίδια με τη Ρίτας Βίλνιους, αλλά και από την εντός έδρας ήττα από το Περιστέρι στο πρωτάθλημα. Και αν εκεί υπήρχε το ελαφρυντικό της επιβάρυνσης και της ποιότητας των αντιπάλων, χθες δεν υπήρχε κάτι τέτοιο. Ούτε μπορεί να σταθεί κάποιος στις απουσίες και στο περιορισμένο ροτέισον.

Ο καθρέφτης είναι απέναντι από τον καθένα στην ομάδα και σχεδόν πάντα αυτός, λέει την αλήθεια. Ο ΠΑΟΚ έχει πορευτεί με ένα συγκεκριμένο τρόπο, αγωνιστικά, από το ξεκίνημα της σεζόν, τρόπος που σε γενικές γραμμές τον έχει πάει καλά. Εδώ και μερικές εβδομάδες, καλείται να προσθέσει κι άλλα στοιχεία στο παιχνίδι του, να εκμεταλλευτεί όσο το δυνατόν περισσότερα χαρακτηριστικά από τους παίκτες που έχει διαθέσιμους, αλλά αυτό δε γίνεται.

Με μία ζώνη επιπέδου Α2 (ίσως και πιο κάτω), ο Ιωνικός «έκρυψε» τον Μαυροκεφαλίδη στην άμυνα του, απλά πλησίαζε στο καλάθι και ορμούσε στα επιθετικά ριμπάουντ, βρήκε και έναν παίκτη να του βάλει 2-3 σουτ (Κάπελαν) και πήρε τη νίκη. Ο τρόπος που χάθηκε αυτό το παιχνίδι, πρέπει να ενοχλεί μία ομάδα που πριν μερικές εβδομάδες, ταξίδευε στο Βίλνιους με στόχο να περάσει στο Top 16 του BCL. Πρέπει να ενοχλεί μια ομάδα που έχασε στο σουτ από τη Μάλαγα. Πρέπει να ενοχλεί και να παραδειγματίσει, μια ομάδα που θέλει να περάσει Περιστέρι και (πιθανότατα) ΑΕΚ για να πάει σε έναν τελικό Κυπέλλου.

Είναι πολύ εύκολο πλέον να διαβάσει ο αντίπαλος τις αποφάσεις του Ράιλι όταν έχει τη μπάλα στα χέρια του. 8/10 φορές, πατάει και σουτάρει για τρεις. Ε δεν είναι και ο Ντουράντ, να σουτάρει μόνιμα πάνω από τα χέρια του αντιπάλου του. Τον περιμένουν όλοι πλέον… Είναι επίσης εύκολο, να κλείσει τους χώρους όταν ο Χαντς βάζει το κεφάλι κάτω και πηγαίνει σαν τον ταύρο στο καλάθι. Είναι ξεκάθαρο ότι αν ο αντίπαλος βγάλει ενέργεια και δυναμική πάνω στην ένας εναντίον ενός άμυνα στον Φράνκε, θα βγάλει και εκτός αγώνα τον Ολλανδό.

Οι περισσότεροι ψηλοί του ΠΑΟΚ, έχουν… φιλική συμμετοχή στα περισσότερα παιχνίδια του. Αν είναι να συνεχίσει έτσι, δεν υπήρχε και λόγος να «κόψει» τον Χρηστίδη, για να φέρει τον σαφώς ποιοτικότερο μεν, σαφώς και ακριβότερο δε, Κακλαμανάκη. Έχουμε αναφέρει ξανά, ότι Ράιλι, Φράνκε, Χαντς αποκτήθηκαν το καλοκαίρι, γι’αυτόν ακριβώς το λόγο. Να παίρνουν τις περισσότερες επιθετικές αποφάσεις, είτε αυτές έχουν να κάνουν με δημιουργία, είτε έχουν να κάνουν με εκτέλεση.

Στο σημείο που είναι όμως πλέον η σεζόν, φαίνεται παραπάνω από ξεκάθαρα ότι είναι αναγκαίο να βρεθεί τρόπος, να εμπλακούν περισσότεροι παίκτες στο επιθετικό παιχνίδι. Αν δε συμβεί αυτό, υγεία να έχουν Ράιλι, Φράνκε και Χαντς και να τους μπαίνουν τα σουτ…

Υ.Γ.: «Πολύ καλή επιλογή» είναι ΜΟΝΟ το σουτ στο τέλος, που μπαίνει.

Υ.Γ. 2: Ένας αθλητής με δύο Ευρωλίγκες και τρία πρωταθλήματα, που προβοκάρει τον αντίπαλο προπονητή, γιατί είχαν μία προβληματική συνεργασία την προηγούμενη σεζόν, δείχνει και το επίπεδο του συγκεκριμένου αθλητή. Και εν προκειμένω, δε μιλάμε για το αγωνιστικό.