Ο Μπάνε Πρέλεβιτς παραχώρησε συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα του ΕΣΑΚΕ, με αφορμή την εκδήλωση της απόσυρσης της φανέλας με το νούμερο “7” από τον ΠΑΟΚ, προς τιμήν του. Ο θρύλος του Δικεφάλου μίλησε για το πως βρέθηκε στον ΠΑΟΚ, τι σημαίνει γι’ αυτόν ο σύλλογος, αλλά και για στιγμές τις οποίες έζησε τόσο ως παίκτης, όσο και ως παράγοντας.

Αναλυτικά όσα είπε:

«Ήρθα στον ΠΑΟΚ από τον Ερυθρό Αστέρα το 1988. Είχα παίξει αντίπαλος του ΠΑΟΚ ως παίκτης του Ερυθρού Αστέρα την σεζόν 1987-88, ήμασταν και οι δύο ομάδες στον ίδιο όμιλο για το Κύπελλο Κόρατς.

Στον ΠΑΟΚ είχαν μάθει ότι από την πλευρά της μητέρας μου, ο προπάππους μου ήταν Έλληνας και σύμφωνα με τον τότε νόμο εάν αποδεικνυόταν η ελληνική καταγωγή μου μπορούσα να παίξω ως γηγενής στις εγχώριες διοργανώσεις.

Έτσι έγινε η μεταγραφή με πρόεδρο του ΠΑΟΚ τον κύριο Βεζυρτζή. Στο «Παλατάκι» σήμερα (1/4) είναι καλεσμένος ο πρόεδρος του χωριού Εράτυρα Κοζάνης στην οποία είχε γεννηθεί ο προπάππους με το επώνυμο Αλβανός. Πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο έφυγε για την Σερβία».

– Φανταζόσουν τότε ότι θα γινόσουν σύμβολο του ΠΑΟΚ και θα έπαιζες στον «Δικέφαλο του Βορρά» 9 χρόνια;

«Όχι βέβαια δεν το φανταζόμουν. Όπως όλοι οι παίκτες έτσι και εγώ κάνεις μια κίνηση για να βοηθήσεις την καριέρα σου και ακολουθείς το… μονοπάτι και όπου σε πάει».

– Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση του από τα χρόνια που έπαιξες στον ΠΑΟΚ;

«Είναι πολλές οι στιγμές γιατί ο ΠΑΟΚ στην δεκαετία του ’90 ήταν όντως από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες. Σίγουρα ξεχωριστές στιγμές, είναι οι δύο ευρωπαϊκοί τίτλοι, το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης το 1991 και το Κύπελλο Κόρατος το ’94. Ειδικά ο τίτλος στην Γενεύη άνοιξε τον… δρόμο για να πρωταγωνιστήσουν στα κύπελλα Ευρώπης και οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες».

– Ήταν πιο έντονα τα συναισθήματα τότε;

«Πιο έντονα, πιο έντονες οι στιγμές. Άλλος αθλητισμός, άλλη κοινωνία τότε. Στους αγώνες Άρης – ΠΑΟΚ που κρινόταν ο τίτλος του Πρωταθλητή Ελλάδας στις εξέδρες του Αλεξάνδρειου ήταν φίλαθλοι και των δύο ομάδων. Νιώθω ευλογημένος που έπαιξα μπάσκετ στην Ελλάδα την δεκαετία του ’90».

– Εάν μπορούσες να ξαναπαίξεις έναν αγώνα της καριέρας σου με τον ΠΑΟΚ, ποιός θα ήταν αυτός;

«Ο ημιτελικός του Φάιναλ Φορ της Αθήνας κόντρα στην Μπενετόν Τρεβίζο. Ήταν, ωστόσο, μια ήττα που έφερε την επόμενη αγωνιστική χρονιά το Κύπελλο Κόρατς, συνεπώς δεν υπάρχει κακό χωρίς καλό μέσα του».

– Τι σημαίνει ο ΠΑΟΚ για σένα;

«Η ομάδα που έχω περάσει πάνω από 25 χρόνια της ζωής μου. Ο ΠΑΟΚ είναι το σπίτι μου. Τα έχω κάνει όλα στον ΠΑΟΚ: Παίκτης, συνεργάτης προπονητής, προπονητής και πρόεδρος. Είναι η ομάδα στην οποία έγινα ο άνθρωπος που είμαι σήμερα.

Το μόνο που δεν είχα κάνει στον ΠΑΟΚ ήταν να είμαι απλά φανατικός φίλαθλος. Τώρα το κάνω και το απολαμβάνω».

– Ο ΠΑΟΚ αποσύρει την φανέλα σου κάτι που δεν είναι συνηθισμένο στην Ελλάδα.

«Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των 90 ετών της ομάδας. Ελπίζω να… ανοίξει τον δρόμο για άλλους παίκτες, που αξίζουν αυτή την τιμή σε όλες τις ομάδες».

– Ποια είναι η άποψη σου για το παρόν και το μέλλον του ΠΑΟΚ;

«Το έχω ζήσει ως πρόεδρος, ο ΠΑΟΚ είναι εδώ και αρκετά χρόνια σε ειδική κατάσταση με διοίκηση Πρωτοδικείου και με δεδομένες τις συνθήκες που υπάρχουν κάνει καταπληκτική πορεία.

Από την εκδήλωση για την είσοδο των 30 πρώτων αθλητών στο Hall of Fame του ΕΣΑΚΕ τον περασμένο Δεκέμβριο στο ΟΑΚΑ

Οι φίλαθλοι πλέον έχουν καταλάβει ότι η ομάδα είναι Ανώνυμη Εταιρεία. Και δεν μπορεί να κάνει οικονομικές… τρέλες για να προσπαθήσει να έχει αγωνιστικές επιτυχίες και πως για να κάνει οικονομικές υπερβάσεις πρέπει να υπάρχει το μετοχικό σχήμα που τις αντέχει».

– Υπάρχει, ωστόσο, το γήπεδο του ΠΑΟΚ που είναι μια καλή βάση.

«Υπάρχει το γήπεδο, ο κόσμος, αλλά το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο και, τουλάχιστον, για μια συγκεκριμένη περίοδο μέσα στην σεζόν χρειάζεται χρηματοδότηση».

– Πως νιώθεις λίγες ώρες πριν γίνει η τελετή για την απόσυρση της φανέλα σου από τον ΠΑΟΚ; Μήπως όπως ένιωθες πριν τα μεγάλα ντέρμπι;

«Αυτή την στιγμή δεν νιώθω κάτι ιδιαίτερα. Δεν ξέρω αύριο, δεν είχα τέτοια εμπειρία στο παρελθόν. Σίγουρα θα είναι μια συγκινητική στιγμή».