Ήταν πραγματικά, πολύ σπουδαία όσα έγιναν χθες στο Παλατάκι. Σπουδαία όχι μόνο για τους ίδιους τους ΠΑΟΚτσήδες, ειδικά τους παλιότερους, που έχουν ζήσει πολλά με το μπάσκετ και ξέρουν τι σημαίνει το άθλημα αυτό, για όλο το σύλλογο και για όλη την Ελλάδα γενικότερα.

Αυτοί έχουν ζήσει τίτλους, επιτυχίες και αποτυχίες, έχουν δει παικταράδες να φοράνε τη φανέλα με το Δικέφαλο στο στήθος, έχουν παρακολουθήσει live την καλύτερη «παράσταση» ελληνικής ομάδας σε ευρωπαϊκό τελικό, στην Τεργέστη το 1994. Ως ένα βαθμό, τους καταλαβαίνω με αυτήν την παρελθοντολαγνεία, την οποία εγώ προσωπικά απεχθάνομαι, από την άλλη όμως, μπορώ να αντιληφθώ ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν, όταν είχες περάσει ένα μεγάλο διάστημα της ζωής σου με … ψάρι, ο… τραχανάς δε συνηθίζεται.

Ήταν σπουδαία για τους νεότερους. Αυτούς που σκρολάροντας στο TikTok χθες, κάπου θα είδαν (έστω) ένα μικρό βίντεο, με τη φανέλα του Μπάνε να παίρνει θέση για πάντα στην οροφή του γηπέδου. Γι’αυτούς που όλο και κάτι θα πήρε το μάτι τους στο Instagram από το Παλατάκι. Γι’αυτούς που έχουν μεγαλώσει με τον Βιεϊρίνια να σηκώνει το ένα Κύπελλο μετά το άλλο, με τις τεράστιες επιτυχίες του ποδοσφαίρου, ακόμα και του βόλεϊ την τελευταία δεκαετία και είναι νορμάλ, να μην κοιτούν και τόσο προς το μπάσκετ, που παλεύει για τους δικούς του, χαμηλότερους στόχους.

Στη φουρτουνιασμένη θάλασσα που έχει μπει το μπάσκετ του ΠΑΟΚ εδώ και πολλά χρόνια, το χαμόγελο και το δάκρυ του Μπάνε Πρέλεβιτς χθες, ήταν φάρος φωτεινός. Ήταν εκεί για να δείξει ότι τέτοιες μεγάλες ομάδες, κάνουν τους κύκλους τους και μπορεί από τις επιτυχίες και τους τίτλους, να πηγαίνουν στην επιβίωση, αλλά νομοτελειακά, κάποια στιγμή, θα ξανάρθει η στιγμή που θα διεκδικούν και πετυχαίνουν μεγάλους στόχους.

Σε μια πρόσφατη μπασκετική κουβέντα, λέγαμε για όσα εκπληκτικά γίνονται στην έδρα της Παρτιζάν, που λόγω χρωμάτων, Βαλκανίων και ιδιαίτερων οπαδικών δεσμών, είναι πιο κοντά σε αυτά που έχουμε συνηθίσει και εδώ. 20.000 κόσμος σε ντέρμπι Ευρωλίγκα, να τραγουδάει, να χορεύει, να ασκεί απίστευτη ηχητική βία, να αποτελεί περιεχόμενο για viral βίντεο που βλέπουμε σε διάφορα social media και μέσα στον αγωνιστικό χώρο, παικταράδες της εποχής με προπονητή τον Ομπράντοβιτς.

Πήγαμε και λίγο πιο μακριά, στη «Basket City» της Μπολόνια, εκεί που η Βίρτους (τίμησε και αυτήν τη φανέλα ο Μπάνε), αφού πέρασε πάρα πολλές περιπέτειες (όπως και η Παρτιζάν), πλέον είναι ξανά στην Ευρωλίγκα, δυνατή, με παικταράδες και μία ασπρόμαυρη «Curva», πίσω από τη μία μπασκέτα, επίσης με εικόνα που θα μπορούσε να είναι ανάλογη και στα δικά μας εδώ.

Η Παρτιζάν και η Βίρτους Μπολόνια, πέρασαν τη δική τους φουρτουνιασμένη θάλασσα, ίσως να έφτασαν και κοντά στο σημείο του πνιγμού. Ήρθε όμως η ώρα που βρήκαν τους δικούς τους «φάρους» για να ξαναπατήσουν στεριά.

Οι παλιοί παίκτες και παράγοντες που ήταν χθες στο Παλατάκι, τα έχουν ζήσει, με τον Μπάνε, πάντα μπροστάρη. Είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν ξανά τέτοιες στιγμές για να τις ζήσουν και οι νεότεροι. Ο Θανάσης Χατζόπουλος, π.χ., που πρέπει να ήταν ο πιο χαρούμενος άνθρωπος του πλανήτη χθες.

Ήταν πολύ χαρμόσυνο το γεγονός ότι στο κατάμεστο Παλατάκι, υπήρχαν πολλά νέα παιδιά. Που έχουν δει το Μπάνε μόνο από highlights. Που έχουν ακούσει γι’αυτόν από τις ιστορίες των πατεράδων τους. Είναι κάτι πολύ μεγάλο για το ελληνικό και το ευρωπαϊκό μπάσκετ ο ΠΑΟΚ. «Powerhouse» που λένε και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η χθεσινή τελετή ήταν μία ευκαιρία να το νιώσουν και οι νεότεροι. Και (θέλω να πιστεύω) στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, αυτό το «powerhouse» θα διεκδικεί στόχους ανάλογους της ιστορίας, της δυναμικής του και αυτού του υπέροχου γηπέδου που διαθέτει, που όταν γεμίζει, δεν έχει να ζηλέψει καμία μεγάλη ευρωπαϊκή έδρα.

Το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι της χθεσινής βραδιάς, ήταν επίσης κάτι πολύ σημαντικό, αλλά όλα όσα έγιναν πριν το τζάμπολ, είναι φυσιολογικό να μας κάνουν να το βάζουμε σε δεύτερη μοίρα. Θα αναφερθούμε σε αυτό, αφού ολοκληρωθεί η κανονική περίοδος, την άλλη εβδομάδα, με τον Απόλλωνα στην Πάτρα. Ο συμβολισμός της χθεσινής βραδιάς, επισκιάζει μία πολύ-πολύ σημαντική νίκη της ομάδας, η οποία παίζει ξανά (χάρη στον Τακιανό) πάνω από τις προσδοκίες που υπήρχαν γι’αυτή.

Υ.Γ.: Άλλος ήρθε με το τριών μηνών βρέφος του από τα Χανιά. Άλλος, έπαιζε στην Ελευθερούπολη στις 16:00 και με το που τελείωσε ο αγώνας, ήρθε «σφαίρα» στο Παλατάκι. Και πόσες άλλες τέτοιες ιστορίες χθες. Για τον Μπάνε…

Υ.Γ.2: Τι υπέροχο σκηνικό όλοι οι παλιοί παίκτες μαζί με τον Μπάνε μέσα στο Παλατάκι, αγκαλιά, να τον τιμούν. Τι πανέμορφη εικόνα.

Υ.Γ. 3: Ο ΠΑΟΚ είναι οι άνθρωποι του. Και αυτοί στο μπάσκετ, έχουν περάσει πάρα πάρα πολλές δύσκολες στιγμές. Τους αξίζει το χαμόγελο γι’αυτό που έφτιαξαν χθες.

Υ.Γ. 4: Με Γιωρίκα Καμπερίδη και Νέιτ Ρένφρο, πάω στο «μέτωπο»…