Όπως το συνηθίζουμε σε αυτήν εδώ τη στήλη, θα το κάνουμε και σήμερα, να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή τη θέση μας δηλαδή, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις στη συνέχεια. Αν κάποιος έχει μείνει καμιά 30 χρόνια πίσω και θεωρεί ότι ο ΠΑΟΚ απαγορεύεται να χάνει από οποιαδήποτε ομάδα τύπου Μπενφίκα, έχει πολλή μυθοπλασία η ελληνική τηλεόραση, ενώ από σήμερα ξεκινάει και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, για να δει διάφορα πράγματα και να περάσει καλύτερα την ώρα του. Απευθυνόμαστε πάντα σε αυτούς που ζουν στο σήμερα και μπορούν να καταλάβουν και μερικά πράγματα, πίσω από ένα 40λεπτο, μια νίκη, μια ήττα, μια καλή, μια κακή εμφάνιση…

Ο ΠΑΟΚ, που έκανε σπουδαία αγωνιστική υπέρβαση και έπαιξε πάνω από το «ταβάνι» του νικώντας στην έδρα της Γαλατασαράι, χθες στη Λισσαβόνα, έκανε ένα πολύ μεγάλο πισωγύρισμα, το οποίο δεν αποκλείεται να του στοιχίσει και τη συνέχεια στη διοργάνωση. Αυτό ισχύει τώρα, μετά από δύο δικά του παιχνίδια. Το πως θα είναι η κατάσταση όταν τελειώσει η φάση των ομίλων δε μπορούμε να το ξέρουμε, αλλά πιθανολογούμε ότι θα χρειαστεί νέα υπέρβαση, στο επερχόμενο εντός έδρας παιχνίδι, με την πανάκριβη, φουλ φιλόδοξη, περσινή φιναλίστ αλλά και με περίεργο μομέντουμ, Χάποελ Ιερουσαλήμ, στις 15 του μήνα στο Παλατάκι.

Αυτή, είναι η επιφανειακή κατάσταση για την ομάδα και τη φετινή ευρωπαϊκή της προσπάθεια, σήμερα 2 Νοεμβρίου. Δε μπορεί να κάνει εντύπωση, το γεγονός ότι το συγκεκριμένο ρόστερ, αφού έκανε δύο σημαντικές νίκες με Γαλατά και Περιστέρι, στη συνέχεια έκανε δύο ήττες σε Λαύριο και Λισσαβόνα, στις οποίες μάλιστα, υπήρχαν διάφορα ζητήματα με τραυματισμούς, τα οποία προφανώς και επηρέασαν.

Δε μπορεί να κάνει εντύπωση ότι μια ομάδα με αγωνιστικό μπάτζετ 500.000-600.000 ευρώ, δεν έχει πολλές εναλλακτικές στο παιχνίδι της, όταν οι 2-3 πρωταγωνιστές της, κλείνονται από τον αντίπαλο ή είναι σε μέτρια μέρα.

Όλα αυτά, δε μπορούν να κάνουν εντύπωση από τη στιγμή που ο Θανάσης Χατζόπουλος, είναι αυτός που έχει ορίσει τον ένα και μοναδικό στόχο για το μπάσκετ. Να ξεχρεώσει από όλες τις παλιές οφειλές δηλαδή, κάτι που αποτελεί τη δική του απόλυτη προτεραιότητα και είναι κάτι απολυτά σεβαστό, από τη στιγμή που αυτός ζει όλα τα θέματα της καθημερινότητας για ένα σύλλογο με το brand του ΠΑΟΚ, αλλά χωρίς χρηματοδότη και με τη λογική των εσόδων-εξόδων.

Αν κάποιος μείνει σε αυτό, θα καταλάβει και πολλά άλλα, για αυτά που παρακολουθεί στο γήπεδο. Εδώ και πολύ καιρό στο μπασκετικό ΠΑΟΚ, το μπάσκετ έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Με αυτό το σκεπτικό, το ότι ακόμα δεν έχει προκύψει έστω μία αλλαγή στο ρόστερ (χρειάζονται κι άλλες για να είμαστε ρεαλιστές) στη θέση του Φλάτεν, ούτε κι αυτό μπορεί να προξενεί εντύπωση.

Είτε ο ΠΑΟΚ κάνει 1-2 μεγάλες νίκες, είτε έρχονται κάποιες άσχημες ήττες, το ζητούμενο για αυτούς που είναι κάθε μέρα εκεί και ζουν όλα τα προβλήματα, είναι η επιβίωση του τμήματος. Αρέσει δεν αρέσει η συγκεκριμένη νοοτροπία, αυτή είναι τη δεδομένη χρονική στιγμή και δε φαίνεται να αλλάζει άμεσα.

Το αγωνιστικό κομμάτι είναι σταθερά ευθεία γραμμή. Το οικονομικό είναι αυτό που μια πάει πάνω τη γραμμή αυτή (όταν έρχονται κάποια συγκεκριμένα έσοδα) ή κάτω, όταν τα έξοδα… δε βγαίνουν. Όταν αυτό το κομμάτι αντιστραφεί, έστω και στη δυνατότητα μιας απλής αλλαγής παίκτη, τότε να κάτσουμε να κάνουμε και περαιτέρω αναλύσεις για ένα -22 από δύο παίκτες της Μπενφίκα.

Ως τότε, σταθερά υπομονή, γιατί όπως σημειώναμε και πριν λίγο καιρό, η ανηφόρα είναι μόνιμα η πορεία του μπασκετικού ΠΑΟΚ…