Τίποτα δε γίνεται εύκολα για τον ΠΑΟΚ, παραδοσιακά. Ακόμα κι όταν πετυχαίνει κάτι σημαντικό, όπως αυτό που πέτυχε χθες, πρέπει να μοχθήσει, να αφήσει στο παρκέ ακόμα και την ψυχή του, να τα δώσει όλα. Όχι ότι περιμέναμε και κάτι πολύ διαφορετικό, δεδομένου ότι ειδικά στην Ευρώπη (και τις περισσότερες φορές και στην Ελλάδα), ο Φώτης Τακιανός και οι παίκτες καλούνται να αντιμετωπίσουν, πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες και προπονητές από αυτούς όπως και με, θεωρητικά, μεγαλύτερη ποιότητα.

Το λέγαμε και χθες στο ξεχωριστό PAOK24 News by GAS24, με τον Στέργιο Αναστασιάδη, πως όταν έγινε γνωστός ο ευρωπαϊκός όμιλος και όπως είχε δομηθεί το καλοκαίρι ο φετινός ΠΑΟΚ, μία με δύο νίκες και η τρίτη θέση, ήταν ένας εφικτός αλλά όχι εύκολος στόχος. Κι όμως, η συγκεκριμένη ομάδα, με δύο σημαντικές διαφοροποιήσεις στο ρόστερ της από την αρχή της σεζόν, έφτασε να χάνει την πρωτιά και την απευθείας πρόκριση στους 16, στην προτελευταία αγωνιστική, από την περσινή φιναλίστ, Χάποελ Ιερουσαλήμ, που ανήκει στην οικογένεια Έιντελσον. Μία απλή αναζήτηση στο Google, θα σας δώσει να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό…

Κι όμως, αυτή η ομάδα, χθες όχι μόνο είχε το πλεονέκτημα μίας «καυτής» έδρας, αλλά μπορούσε να παίζει για δύο αποτελέσματα και έστω και με ήττα, έκανε τη δουλειά της. Αν μπούμε στη διαδικασία να δούμε τι ξοδεύει η Γαλατασαράι για το αγωνιστικό και το αντίστοιχο ποσό του ΠΑΟΚ, θα καταλάβετε και πάλι πολλά. Ένα απλό παράδειγμα θα δώσουμε, το οποίο κι εμείς χθες μάθαμε και σείστηκε η γη κάτω από τα πόδια μας. Η πρόσφατη προσθήκη του Πρέπελιτς, έγινε με 70.000 ευρώ το μήνα! Λίγο πιο κάτω δηλαδή από τα δύο πιο ακριβά συμβόλαια του ΠΑΟΚ…

Όλα αυτά βέβαια, είναι κάποια δεδομένα, που έχουν το ενδιαφέρον τους πριν από το τζάμπολ ενός αγώνα και μετά τη λήξη του. Στα 40 λεπτά του παιχνιδιού, κανείς δεν πετάει μέσα τα χρήματα και κερδίζει. Πρέπει να κάνει καλύτερα, αυτό που μπορεί να κάνει κι ένας με λιγότερα χρήματα. Να έχει τη σωστή νοοτροπία, την απαραίτητη ενέργεια και στις δύο πλευρές του παρκέ, τη σωστή προπονητική οδηγία. Ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, με πολύ μικρότερα εφόδια, έχει καταφέρει να τα έχει όλα αυτά!

Οι Αμερικανοί που έχουν κάνει επιστήμη το μπάσκετ, έχουν ένα όρο που στα ελληνικά μεταφράζεται ως «άυλα». Τα γνωστά «intangibles». Όσα έκανε χθες στο τέταρτο δεκάλεπτο ο Βαγγέλης Μαργαρίτης, μπορεί να μην καταγράφονται από τη στατιστική, αλλά ήταν το ίδιο ίσως και περισσότερο σημαντικά, από τους κρίσιμους πόντους του Κένταλ Σμιθ και του Τζάστιν Άλστον.

Ο ίδιος Μαργαρίτης, παίζει, σκίζεται στο φρύδι στο Λαύριο, του γίνονται ράμματα επιτόπου κι επειδή ακολουθεί εκτός έδρας αναμέτρηση με τη Μπενφίκα, με τα αίματα στο κεφάλι του, γυρνάει και λέει «γιατρέ έχω κι αγώνα να παίξω».

Το γεγονός ότι σε ένα παιχνίδι όπως το χθεσινό, με μεγάλη σημασία και υψηλού επιπέδου αντίπαλο, η ομάδα πήρε πράγματα από τον αρχηγό της, εκτός από τη σωστή νοοτροπία του ίδιου του παίκτη, είναι κι ένα ακόμα δείγμα ομαδικής λειτουργικότητας. Ο ΠΑΟΚ, σχεδόν σε κάθε παιχνίδι του φέτος, ανεξαρτήτως συνθηκών, τραυματισμών και αντιπάλων, έχει καταφέρει να βγάζει ένταση, μαχητικότητα, ανταγωνιστικότητα, στοιχεία που φυσικά, έχουν βοηθήσει να έχει πετύχει τους δύο πρώτους στόχους της σεζόν.

Ούτε η παρουσία στο Final 8 του Κυπέλλου μέσω της πρώτης επτάδας στο τέλος του 1ου γύρου του πρωταθλήματος ήταν δεδομένη, ούτε φυσικά η πρόκριση στα play-in του BCL και μάλιστα με πλεονέκτημα έδρας. O Τακιανός έχει καταφέρει να δώσει ήδη μία ταυτότητα στην ομάδα του και δε χρειάζεται και πολλή ανάλυση γι’αυτό. Ένα replay TV στο χθεσινό τέταρτο δεκάλεπτο για να δει κάποιος τι κάνει ο 41 Μαΐων, Μαργαρίτης, είναι αρκετό.

Υ.Γ.: Από πέρσι και περισσότερο φέτος, το Παλατάκι είναι έδρα. Δύσκολη για κάθε αντίπαλο. Και πρέπει να συνεχίσει έτσι. Ειδικά τώρα που τα ποδοσφαιρικά γήπεδα είναι κλειστά, το Παλατάκι έχει… ανοιχτή την αγκαλιά του για όλους.

Υ.Γ. 2: Δύσκολα ο ΜακΝίς ακόμα και για τα παιχνίδια με Τόφας.

Υ.Γ. 3: Ποιος περσινός του ΠΑΟΚ «έσφιξε» στην τωρινή του ομάδα και ίσως σε λίγο καιρό, ψάχνει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του;

Υ.Γ. 4: Αλήθεια, θα ήθελε κάποιον από τον ΠΑΟΚ η Γαλατά;