Υπάρχουν πολλά που τα έχουμε πει, ίσως και τα έχουμε γράψει, αλλά μία συνολική εικόνα καλό είναι να υπάρχει. Γιατί τα γραπτά μένουν και κρινόμαστε μέσα από αυτά.

Στις 14 ημέρες που ήμασταν στην Ολλανδία είδαμε τον κορμό που έβγαλε την ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ, πέντε κυρίως νέους παίκτες που με την εμφάνιση των Κάνιας και Μπρκιτς προς το τέλος έγιναν επτά και τέσσερις παίκτες που επέστρεψαν από δανεισμό βελτιωμένοι.

Μοναδική είσοδος από την Κ20 ήταν ο νεαρός Τάσος Δημητριάδης, ένα παιδί με εκπληκτικά ποιοτικά χαρακτηριστικά που πρέπει να αποφασιστεί πως θα τον διαχειριστεί η ομάδα. Μία απόφαση κρίσιμη για το μέλλον.

Στην προετοιμασία δεν υπήρχαν μαθητευόμενοι μάγοι, δεν υπήρχαν παίκτες που δεν έχουν επίγνωση της κατάστασης. Αυτό, ανέβασε το επίπεδο και σίγουρα αυτό που βλέπαμε είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από άλλες χρονιές.

Για τις προσθήκες νομίζω πως έχουμε μία εικόνα την οποία όμως δεν την έχουμε δει σε επίσημους αγώνες. Άρα ένα ποσοστό αλλοίωσης λόγω αντίδρασης στη πίεση ενδέχεται να το βιώσουμε.

Ένα μικρό σκάουτινγκ ριπόρτ για τον καθένα έχει το ενδιαφέρον του.

Ο Λέο Μάτος είναι ένας κλασικός βραζιλιάνος μπακ, με ταχύτητα, περισσότερη ποιότητα και ύψος που σίγουρα βοηθά σε αμυντικά και επιθετικά στημένα. Δεν είναι της υπερβολής, δεν κάνει εύκολα το λάθος.

Ο Άνχελ Κρέσπο είναι ένας γρήγορος κοντρολαρισμένος στόπερ, με κάθετη ανάπτυξη, αλλά αδύναμος στις μονομαχίες. Έχει τα μισά στοιχεία από αυτά που έψαχνε ο ΠΑΟΚ και προφανώς για αυτό κινήθηκε να πάρει και τον Φερνάντο Βαρέλα, παρότι στις εξαγγελίες μιλούσε για την απόκτηση ενός στόπερ.

Ο Χοσέ Κάνιας παρότι τον είδαμε λίγο, είναι ένα 6άρι υψηλού επιπέδου για την Ελλάδα, με πολύ καλές περιστροφές και γρήγορη σωστή πρώτη πάσα.

Ο Έβγεν Σάκχοφ είναι το 8άρι που αγαπήσαμε, μία ταχύτητα κάτω. Αδυναμία που την καλύπτει με την ποιότητά του και τη γρήγορη σκέψη του.

Ο Ντιέγκο Μπίσεσβαρ έχει ποιότητα που έχουμε καιρό να δούμε στη Τούμπα. Την κολλάει τη μπάλα στο πόδι του, η τεχνική του τον βοηθά να κάνει πράγματα που δύσκολα τα βλέπεις, δεν τον λες αργό, δεν τον λες και γρήγορο, όμως κακά τα ψέματα η προσαρμογή του δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη.

Ο Τζάλμα Κάμπος δεν είναι τυχαία η ακριβότερη μεταγραφή. Έχει το πακέτο. Γρήγορος, πολύ δυνατός, ομαδικός, εκπληκτικός χαρακτήρας και γενικά μία προσθήκη που δεν μπάζει από κάπου. Δίνει στα εξτρέμ την ουσία που δεν έδωσαν πέρυσι οι Ροντρίγκες και Ζάιρο και την έδωσε ο Μακ παίζοντας όμως ως φορ.

Για τον Μπρκιτς δεν μπορούμε να πούμε κάτι ακόμα γιατί δεν τον είδαμε ούτε σε διπλό.

Όσο για τον Φερνάντο Βαρέλα, πρόκειται για την πρώτη επιλογή ουσιαστικά του ΠΑΟΚ στα στόπερ, δυνατός, γρήγορος και κοντρολαρισμένος, που παίζει και αμυντικό χαφ αν χρειαστεί, παιδί με ισχυρή προσωπικότητα που δεν ήταν τυχαία αρχηγός στη Στεάουα και σε παραγωγική ηλικία.

Όλες οι προσθήκες του Λούμπος Μίχελ μέχρι να φτάσουμε στον Βαρέλα, ήταν ελεύθερος παικτών. Για να δούμε λίγο και την πολιτική του αθλητικού διευθυντή μας.

Ο Κάνιας και ο Μπρκιτς που είχαν ομάδα, αυτή δεν πληρώθηκε ουσιαστικά.

Τα νούμερα που δαπανήθηκαν σε συμβόλαια ήταν μεταξύ 400ων και 700ων χιλιάδων ευρώ. Ακριβότερη μεταγραφή αυτή του Τζάλμα Κάμπος, φθηνότερη αυτή του Άνχελ Κρέσπο.

Οι άλλοι κάπου ενδιάμεσα κινήθηκαν.

Εννοείται πως όταν παίρνεις ελεύθερους παίκτες, είναι τσιμπημένη η προμήθεια του μάνατζερ. Κατανοητό, αφού ουσιαστικά αυτός στον φέρνει και έτσι δουλεύει η αγορά.

Αν υπολογίσουμε την πώληση του Μακ πάντως, ο ΠΑΟΚ άλλαξε ριζικά το ρόστερ του, κάλυψε πολλά κενά σε χαρακτηριστικά που άφησε η εποχή Άρνεσεν και πλήρωσε πολύ λίγα για να το πετύχει. Σε θεωρητικό επίπεδο πάντα γιατί απομένει η εικόνα.

Ενόψει Άγιαξ, σίγουρα με προβληματίζει το επίπεδο συνοχής της ομάδας. Αν όλα κυλήσουν ομαλά, τέσσερις νέοι παίκτες θα βρίσκονται στην ενδεκάδα. Δεν είναι και μικρό πράγμα αυτό.

Στο δεύτερο παιχνίδι μπορεί να είναι και πέντε. Και κάπου εδώ θα πρέπει να επισημάνουμε πως στο τακτικό παιχνίδι μία ασυνεννοησία μεταξύ άμυνας και μεσαίας γραμμής την είδαμε και στα φιλικά. Κάτι πολύ λογικό από την έλλειψη συνοχής και τους αρκετούς νέους παίκτες. Η ομάδα θέλει χρόνο, την ερχόμενη Τρίτη θα την δούμε σε ένα ποσοστό ετοιμότητας 60 με 70%. Όχι παραπάνω.

Εντός Ελλάδας το ρόστερ του ΠΑΟΚ δεν έχει να φοβηθεί κανέναν. Πραγματικά ο Ίβιτς έχει στα χέρια του μία λίστα πιο έξυπνα δομημένη από ποτέ στην εποχή Σαββίδη. Και ο Σέρβος, έχοντας δώσει μεγάλη βάση στις υποθέσεις των μυϊκών τραυματισμών, έχοντας φέρει ειδικούς, έχοντας την υποστήριξη της διοίκησης ως προς την απαραίτητη επένδυση σε υποδομή για το συγκεκριμένο θέμα, ίσως φέτος δεν έχουμε το μαρτύριο των προηγούμενων ετών.

Επειδή πάντα κοιτάω τι κάνουν οι άλλοι, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, δεν έκαναν κάτι συγκλονιστικό. Ο πρώτος είναι εγκλωβισμένος γύρω από τα όσα γίνονται, έχει χάσει σημαντικά στελέχη, άλλαξε προπονητή με το που ξεκίνησε η σεζόν και δείχνει πως έχει κολλήσει στη μη απευθείας παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να καλύψει τις αδυναμίες του μέσα από μεγάλους σε ηλικία παίκτες που πείθουν επικοινωνιακά αλλά μέχρι εκεί, ενώ η ΑΕΚ είναι πιο μπερδεμένη από ποτέ, με αλλαγή τεχνικού διευθυντή, αδυναμία να πάρει τον προπονητή που ήθελε και μία χρονιά που δεν υπάρχει η αύρα της επιστροφής στη Σούπερ Λίγκα.

Στην Ελλάδα είμαστε καλά. Όμως κακά τα ψέματα, σε πρώτη φάση η Ευρώπη μας καίει.

Το κλειδί για εμένα στους αγώνες που έρχονται, είναι να μη ψαρώσουμε με τη φανέλα του Άγιαξ. Να τους μετρήσουμε στη πραγματική τους υπόσταση και όχι με το παρελθόν τους.

Ο Άγιαξ είναι ένας κολοσσός που αυτή τη στιγμή αναζητά την ταυτότητά του. Είναι μία ομάδα που έχασε το πρωτάθλημα με έναν τρόπο αστείο, έναν τρόπο που δεν γίνεται να μη σοκάρει τον οργανισμό του και μία ομάδα που προχώρησε σε πολλές αλλαγές και δεν μπορεί να κερδίσει σε φιλικά ακόμη και με μικρές ομάδες.

Ο Άγιαξ αυτή τη στιγμή, δείχνει μία ομάδα που αν πιεστεί, θα έχει πρόβλημα. Και ο ΠΑΟΚ μπορεί να του βάλει την κόντρα που πρέπει έστω και αν ο βαθμός ετοιμότητάς του δεν είναι ο απόλυτος. Ούτε και του Άγιαξ είναι…