Στον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ μας, λοιπόν, έγιναν πολλά μέσα στο 2015. Καλά και κακά. Πράγματα που μας πήγαν μπροστά και άλλα που μας γύρισαν πίσω.

Το σπουδαιότερο θετικό ήταν, φυσικά, η αποπληρωμή των χρεών από τον Ιβάν Σαββίδη. Τεράστια κίνηση με πολλαπλή σημασία. Για τον ΠΑΟΚ που έγινε οικονομικά ανεξάρτητος. Για την περηφάνια του ΠΑΟΚτσή που δε δέχεται να του χρεώνουν αφερεγγυότητα. Για τον κρατικό κορβανά που αυξήθηκε κατά 11 εκατομμύρια ευρώ, συν όλα τα ληξιπρόθεσμα χρέη της ομάδας και τους νόμιμους φόρους που πληρώνονται στην ώρα τους, σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία άλλων ομάδων αλλά και γενικώς εταιριών. Ψήλωσε ο ΠΑΟΚ με την αποπληρωμή των χρεών του. Μεγάλωσε σε μέγεθος.

Κι έγιναν κι άλλα θετικά μέσα στο 2015 στον ΠΑΟΚ μας. Στελεχώθηκε περισσότερο η ΠΑΕ. Εγιναν εμπορικά ανοίγματα. Μεγάλωσε η δραστηριότητα. Αποκτήθηκε ένα σπουδαίο όνομα ως αθλητικός διευθυντής, ο Φρανκ Αρνεσεν. Αν έλεγες πριν δυο χρόνια ότι το όνομα αυτό θα έρθει στον ΠΑΟΚ, οι περισσότεροι θα γελούσαν. Ηρθε, όμως και δουλεύει για μας. Με σωστό ή λάθος τρόπο, αυτό θα αξιολογηθεί σε βάθος τριετίας. Το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσαμε να το ξέρουμε από την αρχή. Το θέμα είναι πως τον έχουμε δικό μας.

Το τελευταίο που συνέβη το 2015 και με έκανε περήφανο ήταν η δράση της ΠΑΕ σε θέματα κοινωνικά. Η βοήθεια σε μικρά παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα. Το άνοιγμα σε πρόσφυγες και μετανάστες και η διάσταση της δικής μας Ιστορίας και καταγωγής που δόθηκε επισήμως. Αυτό ήταν πραγματικό δείγμα ΠΑΟΚ και το ευχαριστηθήκαμε όλοι μας.

Αλλά έγιναν και πολλά θλιβερά τη χρονιά που έφυγε. Ο ΠΑΟΚ βγήκε τελευταίος στα πλέι οφ και έπαιξε μπάλα από τον Ιούλιο. Αλλαξε πάλι προπονητή. Εκανε μεταγραφές που κόστισαν πολλά και δεν άξιζαν.

Ο ΠΑΟΚ έχασε από την Τούμπα ένα μεγάλο μερίδιο του κόσμου του. Οι λόγοι ήταν πολλοί αλλά το αποτέλεσμα παραμένει. Η ομάδα παίζει χωρίς το μεγάλο της όπλο κι αυτό πονάει την οικογένεια του «Δικεφάλου».

Ο ΠΑΟΚ στο 2015 δεν βελτίωσε ούτε στο ελάχιστο την παρουσία του και την επιρροή του στους θεσμούς του ποδοσφαίρου. Συχνά είναι απροστάτευτος στον πάσα ένα που προσπαθεί να τον πλήξει. Δεν εκπέμπει ούτε σεβασμό, ούτε φόβο κι αυτό μειώνει το μέγεθός του αλλά και την περηφάνια του κόσμου του.

Ο ΠΑΟΚ σε πολλά θέματα το 2015 έδειξε να μην ξέρει τί θέλει αλλά και ποιος το αποφασίζει αυτό που θα κάνει. Παλινωδίες αρκετές και ερωτηματικά προέκυπταν ανά πάσα στιγμή κι αυτό μεγάλωσε το χάσμα που εγώ αποκαλώ «σύνδρομο Μπιλ Μάρεϊ» (του πρωταγωνιστή της ταινίας «Χαμένοι στη μετάφραση» στην οποία ο ηθοποιός δεν μπορεί να βγάλει καμία συνεννόηση με τους Γιαπωνέζους γιατί ακόμη και οι πιο απλές έννοιες στην δική του Αμερικάνικη κουλτούρα είναι ακριβώς αντίθετες από αυτές των Γιαπωνέζων). Ετσι νιώθω εγώ τον Σαββίδη μέσα στον ΠΑΟΚ: «Χαμένο στην μετάφραση». Δεν μας κατανοεί και δεν τον καταλαβαίνουμε. Χάσμα.

Μια παροιμία λέει: «Τι δώρο δίνει ο Θεός σε όσους κάνουν υπομονή;». Η απάντηση είναι απλή: «Κι άλλη υπομονή». Ολοι πλέον γνωρίζουμε τι θα συνέβαινε αν ο ΠΑΟΚ έμενε πριν τριάμισι χρόνια χωρίς επενδυτή. Δεν κάνει καλό ούτε στον Σαββίδη να του υπενθυμίζουμε ότι χωρίς αυτόν θα «ήμασταν βρώμα». Από την άλλη, οφείλει και ο ίδιος να κατανοήσει πως αν δεν αλλάξει κάτι θα ξοδευτούν κι άλλα λεφτά, θα καούν κι άλλα στελέχη, θα χαθούν κι άλλοι παίκτες. Εχει χρόνο, έχει δύναμη, έχει επιλογές κι ο κόσμος αν δει κάτι καλό θα στηρίξει. Ειδικά φέτος, που συμπληρώνονται 90 χρόνια ζωής γι αυτόν τον τόσο επιδραστικό στις ζωές μας σύλλογο, οι ευκαιρίες να ανταμώσουμε, να θυμηθούμε και να γιορτάσουμε, θα είναι αρκετές!

υ.γ.: Με ρωτάνε πολλοί, τι βλέπω να συμβαίνει τώρα στις μεταγραφές. Θα το έλεγα ακόμη κι αν δεν προέκυπτε το θέμα Γκαλίτσιου αλλά εφόσον με «το καλημέρα» προέκυψε, είμαι ακόμη πιο σίγουρος γι αυτό που θα πω: Ο ΠΑΟΚ στέκεται στη βιτρίνα και δεν ξέρει τι να αγοράσει γιατί δεν ξέρει τι θέλει! Το πιθανότερο λοιπόν, όταν δεν ξέρεις τι θέλεις, είναι να πάρεις κάτι που δεν χρειάζεσαι.

Αλλά και πώς να ξέρει τι θέλει αφού κανείς μας δεν έχει καταλάβει ποιος αποφασίζει για τις μεταγραφές και με ποια «υπηρεσιακή» διαδικασία. Πώς να αποφασίσει για έναν παίκτη που θα έρθει Γενάρη και θα είναι έτοιμος Μάρτη όταν η ίδια η ομάδα δεν έχει τις «βάσεις» και την ομοιογένεια για να τον δεχτεί; Πώς να πάρει έναν παίκτη, ακόμη και απλά για να τον έχει νωρίς όσο αφορά τον σχεδιασμό της επόμενης χρονιάς όταν δεν ξέρει αν θα έχει αυτόν τον προπονητή την επόμενη χρονιά (Ο Ιγκόρ Τούντορ έχει συμβόλαιο 1+2 χρόνια);

Εύχομαι σε όλους σας μια δημιουργική χρονιά με υγεία. Να μην καταφέρει κανείς να σας φοβίσει, ούτε να σας πείσει ότι υπάρχει κάτι που δεν μπορείτε να το καταφέρετε. Ας δούμε τον ΠΑΟΚ σαν την παρηγοριά μας, την ψυχαγωγία μας, την ανάγκη μας να ανήκουμε κάπου. Ας τον βάλουμε στις παρέες μας και στον ελεύθερό μας χρόνο αλλά, προς Θεού, ας μην μπερδέψουμε τα δικά μας αδιέξοδα με τα αδιέξοδα μιας εταιρίας που κάνει κάτι συγκεκριμένο, λιγότερο ή περισσότερο πετυχημένα.