Οι δύο τελευταίες ήττες, προσφέρονται για πολλά συμπεράσματα. Όπως προσφέρονταν για συμπεράσματα και οι δύο νίκες με Λιμόζ και ΑΕΚ. Τα σκαμπανεβάσματα είναι απολύτως φυσιολογικά, για μια ομάδα με συγκεκριμένο ρόστερ, που παίζει διαρκώς δύο παιχνίδια την εβδομάδα και που σιγά-σιγά όσο και αν το αρνούνται όλοι, βγάζει και κούραση στο παρκέ. Όμως τόσο με την Όλντενμπουργκ όσο και στην Κηφισιά, η εικόνα είναι αυτή που (πρέπει να) προβληματίζει περισσότερο.

Η απουσία του «Σόφο» είναι μια καλή δικαιολογία. Με την Όλντενμπουργκ, οι περισσότεροι περίμεναν να παίξει και ίσως να ήταν έκπληξη και για την ομάδα που δεν αγωνίστηκε. Χθες, όμως, δεν αποτελεί δικαιολογία η απουσία του. Ο ΠΑΟΚ είχε τρεις προπονήσεις για να προετοιμαστεί απέναντι στην Κηφισιά, χωρίς τον «Σόφο» σε άμυνα και επίθεση. Κι όμως, ο Γλυνιαδάκης στην αρχή και ο Χογκ για μεγάλο διάστημα, έκαναν ότι ήθελαν μέσα στη ρακέτα.

Ο Ελ Αμίν (από τη στιγμή που έφυγε ο Λόουερι) είναι ο μοναδικός επιθετικός άξονας στην περιφέρεια της Κηφισιάς, αλλά τελείωσε με 23 πόντους. Ο Γκίκας που κάνει μία κίνηση και σουτάρει, έβαλε τέσσερα τρίποντα… Και αφήνουμε έξω τον Κασελάκη, που ναι μεν είναι πολύ βελτιωμένος φέτος, αλλά χθες έκανε την εμφάνιση της ζωής του. Για αυτά, δεν υπάρχουν δικαιολογίες και θα πρέπει να προβληματίσουν Μαρκόπουλο, παίκτες και παράγοντες.

Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ και χθες, όπως και με την Όλντενμπουργκ ήταν η άμυνα του και το γεγονός ότι άφησε τον αντίπαλο να κάνει ότι θέλει με τη μπάλα στα χέρια του. Αυτό είναι το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, για τις δύο σερί ήττες αλλά για τη χθεσινή υπάρχει και κάτι ακόμα, που παίζει φυσικά, πολύ σημαντικό ρόλο…

Η διαιτησία του Χριστοδούλου. Το ερωτηματικό για το συγκεκριμένο, είναι πως είναι δυνατόν να έπεσε σε τόσα πολλά λάθη στο τέλος, με τα περισσότερα σε βάρος του ΠΑΟΚ, από τη στιγμή που πρόκειται για ένα διαιτητή top επιπέδου. Μάλλον θα ήταν σε κακή μέρα… Όπως και ο ΠΑΟΚ ήταν σε κακή μέρα, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να χάσει κιόλας, όπως αποφάσισε ο Χριστοδούλου με τις δύο τεχνικές ποινές (και στο σύνολο έξι) που έδωσε στο τέλος. Με την απόφαση του, έκρινε τον νικητή και για αυτό το λόγο, ο ΠΑΟΚ έκανε ένσταση. Ηθικά; Είναι «φάουλ». Ουσιαστικά; Μετά τον Παναγιώτου στο Κερατσίνι, το πρώτο ημίχρονο με την ΑΕΚ στο Παλατάκι, ήρθε χθες ο Χριστοδούλου. Ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να αντιδράσει κάποια στιγμή και επί της ουσίας, αυτό έκανε χθες. Αν θα πετύχει κάτι, θα φανεί στο μέλλον.

Η αίσθηση που δίνεται, είναι ότι στις τάξεις της ομάδας και των ανθρώπων της, υπάρχει ένας εκνευρισμός, όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα θέλουν και αυτό, μόνο θετικό δεν είναι. Η ψυχραιμία και το καθαρό μυαλό φαίνεται να χάνονται και αυτό δεν πρέπει να περάσει για κανένα λόγο στην ομάδα, πριν από ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι, όπως αυτό στη Γερμανία με την Όλντενμπουργκ και ένα ακόμα πιο σημαντικό, όπως αυτό με τον Άρη στο Παλατάκι.

Υ.Γ.: Δε θέλει και πτυχίο… ΤΕΦΑΑ για να καταλάβει κάποιος ότι αυτός ο ΠΑΟΚ είναι άλλη ομάδα με τον Σχορτσανίτη και άλλη ομάδα, χωρίς αυτόν. Ο «Σόφο» ήρθε μέσα στη σεζόν, ήταν ο κυριότερος λόγος της αλλαγής της εικόνας και των αποτελεσμάτων του ΠΑΟΚ, αλλά είναι και ένας παίκτης με συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες τις οποίες αν τις προκαλέσεις (λόγω ανάγκης), τις… βρίσκεις μπροστά σου. Και φυσικά, τώρα που έχει προκύψει αυτό το θέμα τραυματισμού και έχει χάσει κάποια παιχνίδια, φαίνονται ακόμα περισσότερο, τα λάθη στη στελέχωση του ρόστερ. Λάθη που έχουν γίνει από το καλοκαίρι.

Υ.Γ.2: Αν μπορεί να κρατήσει κάτι ο ΠΑΟΚ (και) από το χθεσινό παιχνίδι, είναι η εμφάνιση του Γουίλ Χάτσερ. Ο Αμερικανός πήγε να πάρει άλλη μια νίκη μόνος του και με εξαίρεση το «σκοτάδι» που τον βρήκε στο Κερατσίνι, συνεχίζει να παίζει μάλλον, πάνω από τις δυνατότητές του. Απλά, είναι πραγματικά θλιβερό, να βλέπεις μια ομάδα, να κάνει σχεδόν διψήφιο αριθμό επιθέσεων, χωρίς πάσα! Ή επιθέσεις με μία πάσα και προσπάθεια. Ο Αμερικανός έχει απόλυτη ελευθερία κινήσεων και αυτό είναι φυσιολογικό, αλλά και η δική του εικόνα και απόδοση, φανερώνει ότι οι περισσότεροι από αυτούς που ήρθαν το καλοκαίρι, περισσότερο μπερδεύουν παρά βοηθούν την ομάδα.