Ωστόσο, ο Έλληνας γκολκίπερ έκανε τη διαφορά και μίλησε για όλα στην κάμερα του PAOKTV, στο περιθώριο της θεραπείας που ακολουθεί στην Τούμπα, με το αποτέλεσμα να είναι απολαυστικό.

Αναλυτικά όσα αναφέρει η ΠΑΕ:

Πρέπει να πονέσεις για να είσαι σε θέση να εκτιμήσεις καλύτερα τη χαρά, την επιτυχία. Ο Παναγιώτης Γλύκος αναγκάστηκε να μάθει στην πιο δύσκολη στιγμή της καριέρας του και κατέληξε να θρέφεται από ό,τι τον πονά.

Ο MVP της σεζόν για κόσμο και ποδοσφαιριστές δεν σκέφτεται τον τραυματισμό του. Έχει ήδη βάλει στο μυαλό του την επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους. Και δουλεύει σκληρά προς αυτή την κατεύθυνση.

Το PAOK TV τον συνάντησε στην Τούμπα, όπου κάνει θεραπείες με την αμέριστη στήριξη του ιατρικού τιμ της ομάδας κι ακολούθησε μια ιδιαίτερη (περισσότερο κουβέντα παρά) συνέντευξη. Στο πρώτο μέρος αυτής, ο Γλύκος μιλά για τις δυσκολίες που έχει συναντήσει, για τα βιώματά του μέσα στ’ αποδυτήρια, για τις βλέψεις και τους στόχους του.

Την Παρασκευή (09.06) θ’ ακολουθήσει το δεύτερο μέρος της συνέντευξης του Παναγιώτη Γλύκου στο PAOK TV.

Βρισκόμαστε στο δικό σου χώρο, πως είναι να μπαίνεις εδώ μέσα (σ.σ. αποδυτήρια) και να τα βλέπεις άδεια;

“Δεν είναι και ότι καλύτερο, έχω συνηθίσει να έρχομαι εδώ με τους συμπαίκτες μου και όλο το τιμ που εργάζεται στην ομάδα, για να δίνουμε τη μάχη μας. Δεν έρχονται όλα όπως τα περιμένεις. Εγώ βρίσκομαι εδώ για να κάνω τη θεραπεία μου, σίγουρα δεν είναι ότι καλύτερο αυτό που περνάω. Στη ζωή όλα γίνονται για κάποιο λόγο και εμείς είμαστε εδώ για να τα ξεπερνάμε και να τα αφήνουμε πίσω”.

Τι είναι αυτό που σε κάνει να βουρκώνεις, σε συγκινεί;

“Είναι γενικότερα καταστάσεις που περνάω στη ζωή μου. Εκείνη τη στιγμή δηλαδή περνάνε από μπροστά μου σαν ένα φως θα έλεγα και θυμάμαι γενικά όλη την πορεία μου μέχρι να φτάσω εδώ και σίγουρα μου βγαίνει κάτι πολύ έντονο από μέσα μου και δεν μπορώ να κρατήσω τα συναισθήματα μου”.

Ποια είναι η πιο έντονη στιγμή που θυμάσαι;

“Το πιο έντονο είναι ο τραυματισμός που είχα περάσει στο άλλο πόδι. Θα έπρεπε να αφήσω την ομάδα στις τελευταίες ημέρες των μεταγραφών και να μετακομίσω στον Αγροτικό Αστέρα ως δανεικός. Ήταν θεωρώ μία από τις πιο δύσκολες στιγμές στην καριέρα μου, γιατί ενώ είχαμε πανηγυρίσει μία μεγάλη πρόκριση μέσα στην Τουρκία με τη Φενέρμπαχτσε, εγώ την επόμενη μέρα που θα έπρεπε να είμαι χαρούμενος, ήμουν σε μία δυσάρεστη θέση, που θα έπρεπε να επιλέξω τι θα κάνω καλό για την καριέρα μου κι αυτό που είχαμε συζητήσει τότε ήταν να μετακομίσω στον Αστέρα ώστε να πάρω κάποια παιχνίδια που θα έκαναν καλό και σε μένα. Τα πράγματα τότε διοικητικά ήταν λίγο δύσκολα, είχαμε λίγα προβλήματα. Ήμασταν κάποιους μήνες απλήρωτοι. Τότε σίγουρα με επηρέαζε αρκετά, γιατί δεν ήμουν οικονομικά άνετος και συν το ότι αργούσαμε να πάρουμε τα χρήματα μας, είχα κάποιες υποχρεώσεις που έπρεπε να καλύπτω κάθε μήνα και ήταν πολύ δύσκολο για μένα, γιατί αν δεν είχα την οικογένεια μου να με στηρίζει, δεν ξέρω πως θα τα έβγαζα πέρα. Επίσης τη δεύτερη μέρα στον Αγροτικό Αστέρα, έπαθα τη ρήξη χιαστών που με κράτησε έξι μήνες εκτός αγωνιστικού χώρου. Είχα κι όλα αυτά που προανέφερα κι ένιωθα λίγο μόνος μου. Έπρεπε να βρω τη δύναμη να τα ξεπεράσω όλα αυτά και να καταφέρω να επανέλθω και να κάνω όλη την αποθεραπεία σχετικά μόνος αυτό. Αυτό πραγματικά είναι αλήθεια, ότι έκανα τότε για το πόδι μου, το έκανα μόνος μου δεν είχα τη βοήθεια από κανέναν και νομίζω αυτό είναι που μου δίνει δύναμη όταν σκέφτομαι τις καταστάσεις που πέρασα και νομίζω από εδώ και πέρα ότι αυτό θα είναι κάτι που θα το θυμάμαι για πάντα και θα μου δίνει δύναμη μέχρι να σταματήσω το ποδόσφαιρο”.

Ο πόνος είναι πιο δυνατό συναίσθημα από τη χαρά;

“Ο πόνος είναι πιο έντονος σαν συναίσθημα. Γενικά στη ζωή μου έχω περάσει από καταστάσεις που είχαν πολύ πόνο όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Αλλά αυτή είναι η δύναμη μου, όταν πονάω πολύ βάζω στον εαυτό μου έτσι ένα στόχο ώστε να γυρνάω πιο δυνατός και να ξεπερνάω όλες αυτές τις συνθήκες που με έκαναν να πονέσω”.

Ποιος είναι ο στόχος σου τώρα;

“Ο στόχος μου πρώτα από όλα είναι να γυρίσω όσο πιο σύντομα γίνεται, γιατί θέλω να είμαι με όλα τα παιδιά και να δίνω το 100% και για τους συμπαίκτες μου και για την ομάδα γενικότερα. Θέλω να είμαι εδώ για να είμαι μαζί με τους συμπαίκτες μυ και να αγωνίζομαι για αυτούς”.

Τι πέρασε από το μυαλό σου όταν άκουσες ότι δεν θα ξαναμπείς στο γήπεδο για τους επόμενους έξι μήνες;

“‘Οταν το άκουσα λύγισα, γιατί έξι μήνες δεν είναι και λίγοι… Από εκεί και πέρα περνάνε 1-2 λεπτά ώστε να ηρεμήσεις και το μυαλό αρχίζει να λειτουργεί και περνάνε όλα πιο γρήγορα ώστε να φτάσει η μέρα που θα ξαναμπείς και πάλι στο γήπεδο.

Πιο είναι το πιο δύσκολο διάστημα μετά από έναν τέτοιο τραυματισμό;

“Προσωπικά είναι ο πρώτος μήνας το πιο δύσκολο. Όσο πιο σύντομο είναι ένα χειρουργείο, τόσο πιο δύσκολο είναι ώστε να έρθει το πόδι σε κανονικούς ρυθμούς. Τον πρώτο καιρό χρειάζεσαι εννοείται τη βοήθεια των δικών σου ανθρώπων και μετά φυσικά θα είναι λίγο καλύτερα”.

Πως φαντάζεσαι τη νέα σεζόν;

“Πάνω από όλα θέλω να είμαι υγιής. Αυτή ήταν μία πολύ καλή χρονιά για μένα, εκτός από ένα παιχνίδι που είχα ένα μικρό πρόβλημα. Ήταν μία γεμάτη και καλή χρονιά και αυτό που έχω να λέω και θα το λέω όσο ζω, να έχω την υγεία μου πάνω από όλα, αυτό είναι το πιο σημαντικό για μένα”.