Από μόνο του αυτό είναι είδηση πρώτου μεγέθους. Θα το υποστούμε μέχρι τέλους. Προσβλέποντας σε νέο αήττητο σερί από απόψε το βράδυ.

Δεν ήταν και τόσο μεγάλη έκπληξη η αποψινή ήττα του ΠΑΟΚ. Τρεις – τέσσερις έδρες ήταν οι πιθανές για να γίνει η γκέλα. Από τις δύο στην Αθήνα περάσαμε, παίξαμε με τη φωτιά αλλά ευτυχήσαμε να ισοφαρίσουμε στην έδρα μας Άρη και Παναθηναϊκό, ε, αν περνούσαμε και από το Βικελίδης, ίσως αργούσαμε πάρα πολύ να χάσουμε.

Η αποψινή ήττα δεν ήταν επίσης και τόσο αδύνατο να έρθει αν σκεφτεί κανείς ότι από όλες τις δυνατές έδρες που θα περνούσαμε, αυτή ήταν η πιο «εχθρική». Οι αντίπαλοι είχαν κίνητρο, έψαχναν μια μεγάλη νίκη, είναι φίλοι των εχθρών μας και εχθροί των φίλων μας. Ας προσέχαμε να μην τους δώσουμε δικαιώματα.

Γράφω απόψε αυτό το άρθρο για δύο λόγους:
Πρώτα από όλα γιατί αυτή η ομάδα έτσι όπως έγινε κι όπως την φαντάζομαι να εξελίσσεται αγωνιστικά, εμένα μου αρέσει. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο που βλέπω. Αν προσθέσει στην ποιότητά της και τη δύναμη, το τσαγανό, την ένταση, τότε το διάστημα ως το καλοκαίρι θα είναι αντίστοιχο με το περσινό.

Το γράφω, όμως, για να γίνει απόλυτα σαφές πως τώρα αρχίζει κάτι δύσκολο: η διαχείριση της πρώτης κρίσης στη χρονιά. Μια ήττα από συμπολίτη μπορεί να φέρει εκνευρισμό και απαιτεί ψύχραιμο και αντικειμενικό βλέμμα. Να δούμε, δηλαδή, ότι χάσαμε από μια ομάδα που ήταν 18 βαθμούς πίσω μας στη βαθμολογία. Και τώρα είναι 15. Χάσαμε και αν κερδίσει ο Ολυμπιακός τον Παναθηναϊκό θα είμαστε μόλις έναν βαθμό πίσω του, στη δεύτερη θέση και θα τον έχουμε μέσα στην Τούμπα. Χάσαμε και σε εννιά αγωνιστικές ξεκινούν τα πλέι οφ που από μόνα τους είναι δέκα ολόκληρα παιχνίδια. Έχει κύπελλο, έχει τόσους αγώνες, έχει ένα σωρό ντέρμπι. Τίποτα δεν τελείωσε, είμαστε στήθος με στήθος με πολλές πιθανότητες να κάνουμε το ριπίτ.

Και κάτι ακόμα πριν αρχίσω τα υστερόγραφα: Το περσινό ήταν ένα πρωτάθλημα ονειρικό. Ήταν κάτι που το ήθελε μια ολόκληρη γενιά οπαδών που είχαν ξεχάσει την γεύση της επιτυχίας, της αναγνώρισης. Μας δόθηκε έτσι όπως δεν το ονειρευόμασταν καν. Αήττητο πρωτάθλημα και κύπελλο. Πρώτο Νταμπλ στην ιστορία μας. Με κατάκτηση κυπέλλου πάλι μέσα στο ΟΑΚΑ. Φέτος ο στόχος είναι κάτι άλλο: η καταξίωση. Και καταξίωση δεν είναι μόνον το σερί πρωτάθλημα ή Νταμπλ. Καταξίωση είναι η εξέλιξη. Στο αγωνιστικό τμήμα με καλύτερο ποδόσφαιρο και αρτιότερη οργάνωση. Στο διοικητικό επίπεδο με ήθος, δυναμική παρουσία, αντανακλαστικά και προτάσεις. Στο οπαδικό κομμάτι, επίσης, με ωριμότητα και έμπνευση. Με θετική αύρα και ψυχολογική στήριξη.

Υ.γ.1: Πέρσι στην τούμπα ένα γκολ του Άρη μέτρησε παρότι οφσάιντ γιατί VAR δεν υπήρχε. Ένα δεύτερο φέτος του ΠΑΟΚ με τον Άρη στην Τούμπα δεν μέτρησε γιατί VAR υπήρχε. Σήμερα που επίσης υπήρχε VAR το γκολ του Ρόουζ ορθώς δεν ακυρώθηκε. Αν συνέβαινε αντίθετα θα το κουβεντιάζαμε ως το Πάσχα. Κι όμως, ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που θέτουν θέμα VAR. Και κάνουν παιχνίδι επικοινωνίας.

Υ.γ.2: Σε περίπτωση που ο Ολυμπιακός αύριο κερδίσει, μην εκπλαγείτε αν από Δευτέρα δε μιλάει κανείς ούτε για διαιτησία, ούτε για ΕΠΟ. Είναι κι αυτό κομμάτι της κανονικότητας. Οι απειλές, τα fake news, η κλάψα, θα επιστρέψουν όταν δείτε και πάλι την κορυφή να αλλάζει πρωτοπόρο. Τη δουλειά μας εμείς.

Υ.γ.3: Στα ντέρμπι οι διαιτητές είναι πλέον ξένοι, το VAR έχει διορθώσει δεκάδες λάθη για όλες σχεδόν τις ομάδες, οι Έλληνες ρέφερι έχουν καταλάβει τι συμβαίνει με τον Ολυμπιακό και τα εξαπτέρυγά του. ΠΑΟΚάρα μου, κάτι κατάφερες τα τελευταία τρία χρόνια. Κι ας βγήκε ο Άρης ωφελημένος περισσότερο κι από σένα.

Υ.γ.4: «Καλά ρε, πως φάγατε 4
γκολ;» Άντε να απαντήσεις. Ούτε οι αντίπαλοι δεν το πιστεύουν. Όταν ο άλλος έχει 4/4, εσύ χάνεις δυο «μαλλιά» στο πρώτο ημίχρονο, κάνει 3 μεγάλα λάθη το δικό σου τέρμα και δεν έχεις κανέναν ουσιαστικό διακριθέντα σε 90 λεπτά, «τρως 4 και λες και ευχαριστώ». 

Υ.γ.5: Για τους «δίπλα» τα έχω γράψει πολλές φορές. Είναι κουραστικοί, εκδικητικοί και γεμάτοι συμπλέγματα. Αλλά είναι και κουμπάροι μας, συνάδελφοι, φίλοι, αδέλφια. Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε. Ας χαρούνε απόψε. Ο τρόπος που θα αντιμετωπίσουμε αυτό το «σπαστικό» γεγονός, ίσως είναι κι ένα δείγμα της ανωτερότητας μας. Μίκρυνε και η διαφορά μας. Μόλις 15 βαθμοί σε 17 αγώνες.
Καλό βράδυ.