Είναι γνωστό πώς ο ΠΑΟΚ στη δεκαετία του ’70 ήταν μία ποδοσφαιρική όαση αλλά μέσα από την συγκεκριμένη φωτογραφία μπορούν να το καταλάβουν άλλωστε και αυτοί που δεν έζησαν εκείνες τις στιγμές. Σε μία φωτογραφία που σαν σήμερα το 1973 ο φωτορεπόρτερ Μιχάλης Παππούς τράβηξε από το γήπεδο της Τούμπας, δείχνοντας την αδυναμία του διεθνή αμυντικού Άνθιμου Καψή να σταματήσει τον “Μεγαλέξανδρο” Γιώργο Κούδα σε μία από τις γνωστές επελάσεις του.

Για την ιστορία ο ΠΑΟΚ είχε επικρατήσει στον ημιτελικό κόντρα στον Παναθηναϊκό με δύο γκολ του Δημήτρη Παρίδη, αλλά εκείνο που θα θυμούνται όλοι είναι το καρέ με τον Γιώργο Κούδα να μην σταματιέται με τίποτα.

Μία φωτογραφία που έχει γίνει αφίσα σε δωμάτια, πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες και έχει κοσμήσει ουκ ολίγια αφιερώματα για τον ΠΑΟΚ, τον ίδιο τον Γιώργο Κούδα, αλλά και τα ντέρμπι με την ομάδα του Παναθηναϊκού.

Ο Μιχάλης Παππούς που είχε τραβήξει την ιστορική φωτογραφία, είχε σημειώσει πως: «Δεν ήταν θέμα τεχνικής του φωτογράφου, αλλά ετοιμότητας. Ο Κούδας εκείνη την εποχή έκανε τα …τρελά του γεγονός που έκανε όλους τους φωτογράφους να τον παρακολουθούμε συνεχώς. Δεν ήξερες ποια στιγμή θα σου έδινε το ”θέμα” με μια επινόηση με ένα σουτ, μια μαγική μπαλιά. Εκείνη τη στιγμή, θυμάμαι βρισκόμουν δίπλα στο δοκάρι από την πλευρά της εστίας του Παναθηναϊκού. Ένα κλικ την κατάλληλη στιγμή κι αυτό ήταν όλο. Δεν μπορούσα να φαντασθώ το τι θα συνέβαινε με αυτή τη φωτογραφία. Στη Θεσσαλονίκη τουλάχιστον, όλο γι αυτή μου μιλάνε ύστερα από τόσα χρόνια».

Από την πλευρά του, ο Γιώργος Κούδας είχε σημείωσει: «Μια μονομαχία μου ωστόσο με έναν διεθνή αμυντικό του Παναθηναϊκού, τον Άνθιμο Καψή , έγινε αφορμή για να τραβηχτεί η πιο γνωστή φωτογραφία μου στους αγωνιστικούς χώρους. Μιλάω βέβαια για τη φωτογραφία που τράβηξε με το ταλέντο του και τη ταχύτητα στην αντίδραση που πάντα τον διέκρινε ο πολύπειρος Θεσσαλονικιός φωτογράφος Μιχάλης Παππούς, ο οποίος βρέθηκε με την μηχανή του στην Τούμπα σ΄ εκείνο το νυχτερινό ματς για το κύπελλο Ελλάδος τον Απρίλιο του 1973, ΠΑΟΚ –Παναθηναϊκός 2-0. Ο ΠΑΟΚ ήταν στη χρυσή του τετραετία (1972-76) και πολύ σπάνια έφευγε αντίπαλος από την Τούμπα με θετικό αποτέλεσμα. Θυμάμαι πως παρά την καλή εμφάνιση του Παναθηναϊκού σ΄ εκείνο το ματς, το τελικό 2-0 μάλλον εμάς αδικούσε καθώς χάσαμε σωρεία ευκαιριών.

Ήταν μια νύχτα εκπλήξεων αφού και τα γκολ σημειώθηκαν με τρόπο που δύσκολα θα επαναλαμβάνονταν: Δύο κεφαλιές του Μήτσου του Παρίδη ο οποίος όπως όλοι γνωρίζουν είναι μικρόσωμος. Δύο γκολ από σέντρες δικές μου. Το μαρκάρισμά μου είχε αναλάβει ο Άνθιμος Καψής , πατέρας του Μιχάλη Καψή που έγινε πρωταθλητής Ευρώπης τριάντα χρόνια αργότερα! Ο Άνθιμος δεν είχε ιδιαίτερη τεχνική κατάρτιση αλλά ήταν δυνατός, μοντέρνος μπακ, με πλούσια σωματικά προσόντα και γρήγορες αντιδράσεις. Στη φάση που απαθανάτισε ο Μιχάλης Πάππους, έκανα μια αστραπιαία αλλαγή κατεύθυνσης με μεγάλη ταχύτητα και με τη μπάλα στα πόδια, κατευθυνόμενος προς την εστία του Παναθηναϊκού. Ο Καψής δεν είχε άλλη επιλογή από το να με ανατρέψει. Σημασία όμως έχει το πώς. Προτίμησε να με πιάσει με τα χέρια παρά να με ανατρέψει με ένα δυνατό τάκλιν, από πίσω ρισκάροντας τον τραυματισμό μου. Η κίνηση αυτή μείωνε το ”πρεστίζ” του διεθνούς σέντερ μπακ. Για μένα ήταν ένα παλικαρίσιο φάουλ που φαινομενικά εκθέτει τον αμυντικό, αλλά ουσιαστικά είναι ύμνος στο fair play. Γι αυτό και η Τούμπα χειροκρότησε και τους δύο, αυθόρμητα».

Όσο για τον Άνθιμο Καψή; «Τον Κούδα τον σέβεσαι για το θέαμα που προσφέρει, δεν τον ρίχνεις στο χορτάρι. Δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω αιτία τραυματισμού του Γιώργου»