ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Οι ΠΑΟΚτσήδες ήρωες του ΄40… (pics)
Τον Οκτώβριο του 1940 το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης ήταν σε εξέλιξη πριν η Ιταλία του Μουσολίνι απαιτήσει από την Ελλάδα την παράδοση της και πάρει ως απάντηση το ΟΧΙ. Ο ΠΑΟΚ στις 20 Οκτωβρίου που έγινε η 4η και τελευταία αγωνιστική επικράτησε με 2-1 του Μακεδονικού.
Η έναρξη του πολέμου έφερε την γενική επιστράτευση και φυσικά το τέλος κάθε αθλητικής δραστηριότητας. Οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ παρουσιάστηκαν στο στρατό και δύο από αυτούς έδωσαν τη ζωή τους στη μάχη. Ο τερματοφύλακας Νίκος Σωτηριάδης και ο αμυντικός Γιώργος Βατίκης. Είναι ανάμεσα στους τέσσερις που πρωταγωνιστούσαν στα ελληνικά γήπεδα και άφησαν την τελευταία τους πνοή στο μέτωπο.
Ο Σπύρος Κοντούλης της ΑΕΚ και ο Μίμης Πιερράκος του Παναθηναϊκού ήταν οι άλλοι δύο. Μάλιστα, στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος του 1939 ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ έβγαλαν όλοι οι ποδοσφαιριστές μαζί μια αναμνηστική φωτογραφία και οι Βατίκης – Κοντούλης είναι ο ένας δίπλα στον άλλο και ο Νίκος Σωτηριάδης ακριβώς από κάτω τους.
Αρκετά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, ο νεαρός αθλητικός συντάκτης Μίμης Παπαναγιώτου που αργότερα έγινε προϊστάμενος του γραφείου Τύπου της Προεδρίας της Δημοκρατίας, έγραψε παραστατικά τις λεπτομέρειες για τους “Τραγικούς Ηρωες” του πολέμου του 1940.
Τα αποσπάσματα είναι από την εφημερίδα “Αθλητική Ηχώ” και έχει διατηρηθεί το ύφος και η ορθογραφία της εποχής.
ΝΙΚΟΣ ΣΩΤΗΡΙΑΔΗΣ
(28/01/1941, ετών 32)
Ετος γέννησης: 1908 (Μουδανιά)
Ομάδες: Λευκός Αστήρ, ΠΑΟΚ (1932-1941)
Βιέννη, λίγο μετά την κήρυξη, κουβέντα με τον φίλο του, Μανώλη Καρούση: «Ηταν για πρώτη φορά δύσθυμος. Αναψε τσιγάρο, φύσηξε τον καπνό. ‘Εχω μια ανησυχία. Ο πόλεμος… Φεύγουμε για Μέτωπο. Ποιος ξέρει… Αν δεν γυρίσω, Μανώλη…’». Ο Καρούσης σάστισε. Διάολε, ο Νίκος δεν φοβότανε ποτέ. Ο μόνος, έλεγαν, που είχε τα άντερα να βουτάει στα πόδια του «τανκ», Κλεάνθη Βικελίδη…
Ξημερώματα 28ης Ιανουαρίου 1941, Κλεισούρα. Παραμονές της γενικής επίθεσης του 50ού Συντάγματος Πεζικού. «Ο λοχίας Νίκος Σωτηριάδης με την ομάδα του μετράει τις ώρες. Σκάει ένας όλμος. Δεύτερος… ‘Να πάρη, θα μας χαλάσουν τα σχέδια οι φρατέλοι’. Αρπάζει μια χειροβομβίδα. ‘Τι κάνεις λοχία; Να σε φάνε τζάμπα, σαν ορτύκι;’» Το πολυβόλο σωπαίνει… «Κοντεύει να φέξη. Ο λοχίας γυρίζει σε έναν φαντάρο: ‘Στείλε χαιρετίσματα, πριν ξεκινήσουμε, στον Θεσσαλονικιό, τον Σουγιουλτζή’». Σάλπισμα, επίθεση…
«Πηδάει από το χαράκωμα. Το τμήμα του, στους πρόποδες υψώματος της Τσέροβας. Ψηλά, οι Ιταλοί έχουν εγκατεστημένα πυροβολεία. Οι κάννες ξερνούν φωτιά και σίδερο. Bουτάει σε μια τρύπα, που έχει κάνει στη γη μία οβίδα. Καλύπτεται, εξετάζει. Ξαναμμένος από το μεθύσι του μπαρουτιού, εξορμά. Μια ριπή σφυρίζει, ξαναπέφτει μπρούμυτα στην τρύπα. Δεν κρατιέται πια. ‘Απάνω τους, παιδιά. Αέρα’… Η μοιραία στιγμή. Καθώς σηκώνεται στα γόνατα, η ριπή τού γαζώνει το στήθος». Είκοσι δύο μέρες πριν, οι δικοί του είχαν πάρει το τελευταίο γράμμα. Η μάνα, η αδελφή του (μαζί έμεναν, στην Ακροπόλεως), η αρραβωνιαστικιά του, Μάρω Οικονόμου…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΤΙΚΗΣ
(17/11/1940, ετών 22)
Ετος γέννησης: 1918 (Θεσσαλονίκη)
Θέση: Αριστερός οπισθοφύλακας
Ομάδα: ΠΑΟΚ
Μοράβας, 17 Νοεμβρίου 1940… «Μέρες τώρα, μάχη σκληρή. Εφτά φορές στην ίδια μέρα το ύψωμα 1878, καταλαμβάνεται και ανακαταλαμβάνεται. Η διαταγή του επιτελείου, αμετάκλητη: πρέπει να παρθή, να πάρουμε σίγουρα την Κορυτσά. Η 573η μονάς πυροβολητών ενισχύει το 27ον Σύνταγμα Κοζάνης. Διοικητής μίας πυροβολαρχίας της, ο έφεδρος ανθυπασπιστής, Γιώργος Βατίκης». Είχε μόλις βγει από τη Σχολή Εφέδρων της Σύρου… «Απόγευμα, άλλη μια επίθεσις. Ο νεαρός ανθυπασπιστής, αχρηστεύει με πυροβόλα δύο βασικές εστίες αμύνης των Ιταλών. Και κατορθώνει να στήση το πολυβόλο του στην κορυφή του υψώματος. Εκεί ψηλά, με 10 πολυβολητάς του. Οι Ιταλοί χτυπάνε. Ο πρώτος πολυβολητής πέφτει.
Ο δεύτερος…». Μένουν έξι… «Νοιώθει πόνο στον ώμο. Ψαύει με τα δάκτυλα. Κατακόκκινα. Κάποια σφαίρα. Τσουρουφλάει τη σάρκα. Μα μένει εκεί, πρώτη γραμμή. Νέα φωτιά…». Μένουν πέντε, τρεις… «Λυσσασμένος, ορμάει στο πυροβόλο, βάλη μόνος του. Η μοίρα το ‘φερε να μείνη τελευταίος. Οι στρατιώτες του έπεσαν μέχρις ενός. Το σούρουπο, έφθασαν οι ενισχύσεις. Οταν ανέβηκαν, με επί κεφαλής τον ανθυπολοχαγό, Κωνσταντίνο Κολόμβα, τον βρήκαν νεκρό επάνω στο πυροβόλο, με γαζωμένο στήθος». Ο πρώτος Ελληνας αθλητής που «έπεσε» στο αλβανικό. Μία μέρα πριν από τον Πιερράκο! Θυσία που άνοιξε τον δρόμο για την Κορυτσά.
Τρίτη μέρα Δεκεμβρίου, επιστολή Κολόμβα στη μάνα του, Μακρίνα: «Τον ενεταφίασα μόνος. Κλίνω ευλαβικά το γόνυ προ του μεγάλου νεκρού…». Πρώτος, το πληροφορήθηκε ο άνδρας της αδελφής του Πολύμνιας, αντιεισαγγελέας Γαλόπουλος. Δεν μίλησε. Λίγο μετά, το τηλεγράφημα στον Μεταξά σκορπούσε ρίγη: «Χαλάλι το παιδί μας για την πατρίδα…». Απάντηση: «Σας εννοώ, σας θαυμάζω. Το παιδί σας ζη τώρα αιώνια…».
Μετά θάνατον, ο Βατίκης προήχθη σε ανθυπολοχαγό και του απενεμήθη Αργυρούν Αριστείο Ανδρείας και Δίπλωμα Ευγνωμοσύνης της Πατρίδος.
Πηγή: paokfc.gr
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Έκονγκ: «Ονειρευόμουν να είμαι επιθετικός»
Ο Νιγηριανός μίλησε για το πώς ξεκίνησε ως φορ αλλά κατέληξε στόπερ
Για το γεγονός ότι ξεκίνησε να αγωνίζεται ως επιθετικός, αλλά κατέληξε κεντρικός αμυντικός μίλησε σε συνέντευξή του ο Γουίλιαμ Τροστ - Έκονγκ.
Ο Νιγηριανός ποδοσφαιριστής σημείωσε μεταξύ άλλων:
«Όταν ήμουν μικρός έπαιζα πάντα επιθετικός, εκεί με τοποθετούσαν. Μου άρεσε να σκοράρω είναι κάτι ιδιαίτερο το να σκοράρεις γκολ και τα συναισθήματα που σου προκαλεί.
Ονειρευόμουν να είμαι επιθετικός. Όταν μεγάλωσα λόγω της δύναμης και του όγκου μου άρχισα να γίνομαι αμυντικός, αλλά νομίζω πως επειδή ξέρω πως σκέφτονται οι επιθετικοί αυτό μου δίνει ένα πλεονέκτημα.
Σκέφτομαι πάντα τι έκανα εγώ όταν ήμουν φορ. Είχα τρομερά είδωλα όπως ο Στίβεν Κέσι και ο Γιόσεφ Γιόμπο και αυτοί με έκαναν να γίνω στόπερ»
Στη Θεσσαλονίκη βρέθηκε ο πρόεδρος Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου της Νιγηρίας, Ιμπραϊμ Μούσα Γκίσο για να συναντηθεί με τον Γουίλιαμ Τρόοστ Έκονγκ.
Αντικείμενα της συζήτησης που είχαν, ήταν τόσο οι αγώνες με Νότια Αφρική και Δημοκρατία του Μπενίν, όσο και οι τραυματισμοί των Σιμόν και Σανούσι που φαντάζει αδύνατο να επανέλθουν σε φουλ αγωνιστικούς ρυθμούς πριν τα Προκριματικά Κυπέλλου FIFA.
Όσον αφορά τον Έκονγκ, ο κεντρικός αμυντικός του ΠΑΟΚ δηλώνει αισιόδοξος ότι σύντομα θα επιστρέψει και θα είναι σε θέση να βοηθήσει την πατρίδα του.
«Έκανα την πρώτη μου προπόνηση στο γρασίδι με την μπάλα και είναι θέμα ημερών να επανέλθω στην ομάδα» είχε δηλώσει προ ολίγων ημερών, προσθέτοντας:
«Πλέον όλη μου η προσοχή είναι στο να επιστρέψω καλύτερος από ποτέ άλλοτε».
Είναι ώρα για έργα, είναι ώρα για αντίδραση.
Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν από πλευράς ΠΑΟΚ ενόψει της συνέχειας των playoffs της Stoiximan Super League.
Οι «ασπρόμαυροι» μετά την γκέλα στη Λαμία καλούνται να δώσουν απαντήσεις αρχής γενομένης από το ματς της Κυριακής με την ΑΕΚ.
Το μήνυμα που στέλνει ο ΠΑΟΚ μέσω του σημερινού training report:
«Δεν είναι ώρα για λόγια κι αναλύσεις. Είναι ώρα για έργα. Ώρα για αντίδραση στον αγωνιστικό χώρο κι άπαντες στο αγωνιστικό τμήμα του Δικεφάλου το γνωρίζουν.
Η ισοπαλία στη Λαμία έχεις φέρει την ομάδα σε εξαιρετικά δύσκολη θέση, αλλά όλοι είναι αποφασισμένοι να παλέψουν μέχρι το φινάλε».
Έκονγκ: «Ονειρευόμουν να είμαι επιθετικός»
Περί ευθυνών και όχι μόνο… (vid)
Παπαδόπουλος: «Ο ΠΑΟΚ το έχει στο DNA του να πρωταγωνιστεί»
Νικητής ο ΠΑΟΚ σε τουρνουά με ιδιαίτερη σημασία
Στη Θεσσαλονίκη για Έκονγκ ο Γκίσο
