Με το που έγινε το 0-2 και βλέποντας έναν ΠΑΟΚ να μην την «έχει» τη ρώσικη ομάδα είπα: «δείτε πλέον το παιχνίδι σαν μια πρόβα του νέου πρωταθλήματος και των ομίλων του Γιουρόπα. Χαλαρώστε». Μέχρι το ημίχρονο με είχαν «γλεντήσει» όσοι είχαν ακούσει την ατάκα. Γιατί; Γιατί έτσι είναι το ποδόσφαιρο και γιατί οι ομάδες με «υγεία», ψυχολογία, πλάνο και κίνητρο έχουν περισσότερους τρόπους να αλλάξουν τη μοίρα τους.

Κι επειδή «έτσι είναι το ποδόσφαιρο», η δυάδα αυτή των αγώνων με την Σπαρτάκ είχε πέντε γκολ σε ένα ημίχρονο και κανένα γκολ σε άλλα τρία ημίχρονα. Πήγε η καρδιά μας στην κούλουρη, βγάλαμε άγχος, ωστόσο η πρόκριση ήρθε, το τρένο συνεχίζει και το ταξίδι είναι όμορφο.

Ουσιαστικά τις δυο πανάξιες προκρίσεις με τρεις νίκες και μία ισοπαλία, τις πήρε η ομάδα που κέρδισε το κύπελλο στον τελικό της Αθήνας. Από εκεί συνεχίζει το τρένο. Με μικρές προσεκτικές προσθήκες και με πίστη στο πλάνο του προπονητή. Τις προκρίσεις τις πήρε το ίδιο «γυαλισμένο μάτι» που είδαμε στο ΟΑΚΑ, εκεί όπου δυο άνθρωποι της ΑΕΚ είπαν μπροστά μας μετά το ματς (γιατί δεν μας ήξεραν): «αυτοί αν παίζουν έτσι, του χρόνου πλάκα θα μας κάνουν».

Δεν ξέρω αν θα τους κάνουμε πλάκα. Είναι καλή η ΑΕΚ. Πουλάει ακριβά το τομάρι της. Ξέρω, όμως, τη δική μου ομάδα. Την ομοιογένεια και το πάθος, τη θαυμαστή συγκομιδή γκολ, βαθμών και προκρίσεων που κάνουν τον κόσμο περήφανο και τον ποδοσφαιρικό οργανισμό, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, σίγουρο για τον εαυτό του.

Το «τρένο» συνεχίζει για Πορτογαλία. Με πολύτιμους βαθμούς για την χώρα μας αλλά και για την ίδια την ομάδα που συνεχώς καταξιώνεται. Με σχεδόν 5 εκατομμύρια ευρώ έσοδα από τα πλέι οφ. Με τα βλέμματα της Ευρώπης πάνω της τις δυο επόμενες εβδομάδες και τους πιθανούς μεταγραφικούς μας στόχους να μετράνε πλέον αλλιώς το εκτόπισμα και τις προοπτικές του ΠΑΟΚ.

Δε χρειάζεται να είσαι… προφήτης για να διαβλέψεις την πορεία του κλαμπ τη χρονιά που ξεκίνησε. Στην μεγάλη εικόνα είναι οι εγχώριες διοργανώσεις. Ο μαραθώνιος. Εκεί το ξέραμε πως η νομοτελειακή μας βελτίωση θα φέρει την καταξίωση. Ποιοτική ομάδα, οικονομική ευρωστία, διοικητική ηρεμία και ένας λαός από κοντά με 20.000 διαρκείας και παρουσία σε όλα τα γήπεδα. Ο στόχος ξεκάθαρος: το πρωτάθλημα!

Στην Ευρώπη θα παίξουμε τη ζαριά μας. Με μια ομάδα όπως η Μπενφίκα, επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ. Την τρίτη μάλιστα στη σειρά, αφού και η Βασιλεία και η Σπαρτάκ τέτοιες παραστάσεις και τέτοιους στόχους είχαν αλλά… έπεσαν πάνω μας. Σκέφτομαι πως αυτή η φάση των διπλών αγώνων είναι περίπου σαν ένας όμιλος Τσάμπιονς Λιγκ. Χωρίς μεγαθήρια που όμως πρέπει να βγεις πρώτος για να περάσεις. Και ο ΠΑΟΚ έχει τώρα στο δρόμο του τον σοβαρότερο αντίπαλο. Μια σοβαρή και έμπειρη ομάδα με ξεκάθαρο στόχο τους ομίλους. Ο,τι κι αν είναι, ωστόσο, η Μπενφίκα, δεν είναι φόβητρο αφού ο ΠΑΟΚ δείχνει πλέον να μην αντιμετωπίζει τον χειρότερο αντίπαλό του: τον κακό εαυτό του. Πάει αυτός! Εξαφανίστηκε. Μαζί με τους εφιάλτες και τις κατάρες ετών.

Υ.γ.1: Γκρίνιαζαν στο καφέ του κάμπινγκ εδώ στο Καλαμίτσι τα ΠΑΟΚτσάκια γιατί… «μας έβγαλαν την ψυχή μέχρι το 93’». Τόσο πολύ έχεις μεγαλώσει ΠΑΟΚ μου που φεύγεις με την πρόκριση απέναντι σε μια ομάδα με πολλαπλάσιο μπάτζετ και ο κόσμος… θέλει τη νίκη!
Υ.γ.2: Δεν αδικώ τον Βέρμπλουμ για το δισταγμό του να έρθει στην Ελλάδα. Την περασμένη Πέμπτη έγινε η κλήρωση του πρωταθλήματος κι αυτή χωρίς υπογραφή της προκήρυξης. Τα ξέρουν αυτά οι άνθρωποι. Τους τα έχουν πει ένα σωρό παίκτες που έφυγαν τρέχοντας από ‘δω. Σε αυτήν την προσπάθεια απαξίωσης του ελληνικού επιπέδου, πρέπει όλοι να παλέψουμε για το καλύτερο. Στα γραφόμενα, στην κερκίδα, στον παραγοντικό τομέα.
Υ.γ.3: Και τον Βέρμπλουμ τον θέλω σαν τρελός.

Υ.γ.4: Χαίρομαι για τα φιλαράκια μου και καμαρώνω. Τους βλέπω στη φωτογραφία χαμογελαστούς και θυμάμαι τον Τσόρμπα πως έκανε σα μωρό παιδί όταν επιστρέφαμε από τον τελικό της Αθήνας. Νομίζω πως και αυτός και ο Σταύρος αλλά και όλα τα παιδιά του ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ, αξίζουν κάτι μεγάλο, κάτι συγκλονιστικό στην καριέρα τους. Μακάρι να το ζήσουν φέτος.