Απόψε, λοιπόν, πρέπει να πω προσωπικά (μπορείτε να διαφωνήσετε ή απλώς να μην είστε τόσο «υπεράνω» όσο δείχνω εγώ) ένα μπράβο στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού γιατί πήρε αυτό που ήθελε στην Τούμπα χωρίς να κινδυνέψει.

Προσέξτε: ίσως δείχνω υπεράνω αλλά δεν είμαι. Και σίγουρα δεν είμαι αφελής. Ξέρω καλά τι σημαίνει για όλους μας και για τον ελληνικό αθλητισμό αυτό το σωματείο. Ξέρω τη νοοτροπία τους, την ηθική των διοικήσεών τους, την επιρροή τους μέσα στο σύστημα του ποδοσφαίρου, αλλά όλο αυτό που περιγράφω είναι έξω από το φετινό ποδοσφαιρικό τμήμα τους και οφείλω να το επισημάνω γιατί συμβαίνει, λίγο πολύ όλη τη χρονιά σε Ελλάδα και Ευρώπη. Οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, με τον χαρακτήρα και το αποτέλεσμα που έφεραν σήμερα στην Τούμπα, «ξεπλένουν» τον χειρότερο ιδιοκτήτη ΠΑΕ και επιχειρηματικό παράγοντα της Ελλάδας και μαζί βγάζουν «ασπροπρόσωπο» και όλο το ανήθικο σύστημα του Ολυμπιακού που ντροπιάζει εδώ και 25 χρόνια την ιστορία του λαοφιλούς σωματείου.

Έχει πολύ δρόμο μπροστά του και το πρωτάθλημα και το κύπελλο, θα γίνουν δέκα ντέρμπι εκ των οποίων δύο ματς μεταξύ μας (κι άλλα δύο στο κύπελλο) ωστόσο το μομέντουμ δείχνει Ολυμπιακό. Αυτοί είναι τώρα οι πρωταγωνιστές κι εμείς οι κομπάρσοι.

Αυτό είναι και το μεγάλο «γαμώτο» μου απέναντι στο ποδοσφαιρικό τμήμα του ΠΑΟΚ. Με ενοχλεί που πρέπει να παραδεχτώ πως ο Ολυμπιακός δείχνει τόσο αποφασισμένος όσο ήμουν εγώ πέρσι να πάρει τον φετινό τίτλο. Μου τη δίνει που δεν είμαι σίγουρος εγώ ο ίδιος ότι η ομάδα μου θα βρει τον τρόπο να «γυρίσει το κουμπί» ως το φινάλε. Με πειράζει που αντιστράφηκαν φέτος οι ρόλοι και αυτοί είναι οι αήττητοι και οι διψασμένοι και εμείς οι διεκπεραιωτικοί και άνευροι.

Δεν θα μπω απόψε σε καμία συζήτηση και ανάλυση για το ματς. Από την αρχή φάνηκε το έργο κι όταν στράβωσε ο αγώνας στο γκολ τους και στο ακυρωθέν δικό μας, δεν είδα το γήπεδο να «γέρνει» προς την εστία τους, δεν είδα πάθος, δεν είδα φλόγα, γι αυτό και δεν έχω καμία διάθεση να αμφισβητήσω τη νίκη του Ολυμπιακού. Όπως δε σήκωνα μύγα στο σπαθί μου για το περσινό διπλό του ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη (χωρίς τελική στην εστία και με 10 δικές τους ευκαιρίες χαμένες), όπως έλεγα «το ταμπλό δείχνει 0-1» και εκθείαζα την κυνικότητα του Ράζβαν Λουτσέσκου, έτσι απόψε θα πω ότι ο πίνακας στην Τούμπα έδειξε 0-1 και… μαγκιά τους.

Ξέρω καλά τι νιώθετε αυτήν την ώρα αλλά θα σας θυμίσω ότι ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη δεν είναι για μία χρονιά. Θα υπάρχει και αύριο και του χρόνου και τα επόμενα πάρα πολλά χρόνια. Το πρωτάθλημα που πήραμε πέρσι δεν είναι σαν αυτό του 1985. Έχουμε πάρει τους 4 από τους 6 τίτλους των τελευταίων τριών ετών, είμαστε μέσα στο κόλπο και φέτος σε πρωτάθλημα και κύπελλο, σχεδιάζουμε με σοβαρότητα τις επόμενες χρονιές με προπονητή τριετίας (έτσι οφείλει να είναι κάθε ποδοσφαιρικό πλάνο) και με έναν μεγαλομέτοχο που στηρίζει οικονομικά γιατί είναι σαν κι εμάς: «όσο τον πληγώνεις, τόσο τον πωρώνεις».

Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του εφησυχασμού και της εσωστρέφειας, κοιτάμε μπροστά και στο χέρι των ποδοσφαιριστών είναι να μας αποδείξουν ότι μπορούν. Αρκεί να το πιστεύουν ότι μπορούν.
Κάποτε σε μια συνέντευξη τύπου ο τότε πρόεδρος Ζήσης Βρύζας είχε πει: «όταν θα πάρουμε το πρωτάθλημα, πρώτοι πρώτοι θα το ξέρουμε εμείς στα αποδυτήρια. Όλοι οι υπόλοιποι δεν θα το πιστεύουν». Αυτό συνέβη ξεκάθαρα πέρσι και αναζητείται και φέτος.

Κι επειδή πολλές αντιστοιχίες (από την ανάποδη) με την περσινή χρονιά βρήκα, ας σημειώσω και μια διαφοροποίηση: Δεν είναι η σημερινή ήττα του ΠΑΟΚ η αντίστοιχη περσινή ήττα του Ολυμπιακού στην Τούμπα. Τότε ο ΠΑΟΚ ξέφυγε με 9 βαθμούς και φέτος ο Ολυμπιακός 5. Πέρσι δεν υπήρχε άλλη διασταύρωση μεταξύ τους και φέτος για το πρωτάθλημα θα υπάρξουν ακόμη 2. Να είμαστε καλά και θα τα δούμε όλα. Θα διαπιστώσουμε αν τελικά το πίστευαν τα παιδιά μας ότι μπορούν να πάρουν τον τίτλο γιατί οι αντίπαλοι δείχνουν να το πιστεύουν και μαζί τους η υπόλοιπη ποδοσφαιρική Ελλάδα πλην των οπαδών του ΠΑΟΚ. Είναι μια πραγματικότητα αυτό και το να την αντιμετωπίσουμε μόνο καλό θα μας κάνει.

Υ.γ.: το VAR το επέβαλλε ο ΠΑΟΚ και μαζί με αυτό και τους ξένους διαιτητές. Δε θα επιτρέψουμε σε κανέναν να αμφισβητήσει την χρησιμότητά του ακόμα κι αν αυτό σε συγκεκριμένες φάσεις αποβαίνει εναντίον μας. Δε θα ήθελα σήμερα να ισοφαρίσω με γκολ που θα αποδεικνύονταν εκ των υστέρων οφσάιντ. Ούτε για την ίδια την ποδοσφαιρική αδικία, ούτε, πολύ περισσότερο, για την επικοινωνιακή λαίλαπα που θα μετέρχονταν το βρώμικο «μη ποδοσφαιρικό» τμήμα του Ολυμπιακού αν το γκολ μετρούσε. Κρίμα γιατί αν ισοφαρίζαμε θα βλέπαμε άλλο ματς, όπως είδαμε στον πρώτο γύρο μετά την ισοφάριση «από το πουθενά» με πέναλτι του Ολυμπιακού. Τι να κάνουμε, έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Πέρσι πήρα ματς 6 βαθμών στο Καραϊσκάκη χωρίς να παίξω και φέτος τα πήγα εκεί μια χαρά και έφυγα με το Χ. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Ας μας αφήσουν να το απολαύσουμε μόνο μέσα στους αγωνιστικούς χώρους και τότε δεν έχουμε πρόβλημα να παραδεχτούμε την ανωτερότητα του αντιπάλου.

Υ.γ.2: Είναι αδιανόητο αυτό που συνέβη με την αστυνομία χθες και σήμερα. Προφανώς οι άνθρωποι εκτέλεσαν διαταγές ανώτερων, απλώς το αποτέλεσμα ήταν να προκαλέσουν τον κόσμο (που ευτυχώς δεν απάντησε) και να επιτρέψουν ακόμα μια επίδειξη δύναμης του Ολυμπιακού που δεν παραλείπει να μας υπενθυμίζει (άλλωστε υπάρχει και πανό) ότι «αυτός είναι το κράτος». Το κρατάμε στο μυαλό μας. Είναι καλό να θυμόμαστε ποιους έχουμε απέναντι μας. Είναι σημαντικό να απαιτήσουμε τέτοια μέτρα ασφαλείας στο Καραϊσκάκη όπου θα βρεθούμε ακόμα δυο φορές ως το τέλος της σεζόν. Γελάει ο κόσμος με αυτό το τελευταίο. Όλοι το ξέρουν ότι εκεί καμία αστυνομία δε θα μπουκάρει με εκπαιδευμένους σκύλους ξημερώματα. Και αυτή είναι και η μεγάλη διαφορά μας με τους «κάτω».