Μπορεί η κλειστή εκδήλωση των γενεθλίων του συλλόγου να διαφημίστηκε πολύ, κυρίως λόγω των χρημάτων που δαπάνησε ο Ιβάν Σαββίδης στην προσπάθεια του να δώσει στον «Δικέφαλο» μία γιορτή αντάξια της τεράστιας ιστορίας του, ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν, ως έναν βαθμό και λόγω των υψηλών προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί, αρκετά απογοητευτικό.

Όσοι βρεθήκαμε στο Μέγαρο Μουσικής την περασμένη Τετάρτη, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε πως όσες όμορφες στιγμές και αν υπήρξαν, σημειώθηκαν σημαντικές παραλήψεις που ξίνισαν τον κόσμο, υπήρξε κακή οργάνωση που δημιούργησε εκνευρισμό και στο σύνολο της η εκδήλωση άφηνε στο τέλος σε όλους την αίσθηση ότι της έλειπε το… αλατοπίπερο και σίγουρα «δεν ήταν ΠΑΟΚ».

 Η αποτυχία της συγκεκριμένης γιορτής, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται, μπορεί να εξηγήσει μέχρι… κεραίας την πλήρη αποτυχία του ΠΑΟΚ να δημιουργήσει μία ανταγωνιστική ομάδα στο χορτάρι, μολονότι έχει στο… τιμόνι του έναν άνθρωπο που έχει πάρα πολλά λεφτά και «καψούρα» για την ομάδα και τις προσφυγικές καταβολές της που τον ωθούν να ξοδεύει αλόγιστα, φιλοδοξώντας να την κάνει μεγάλη.

Στην Ελλάδα της κρίσης και στη Θεσσαλονίκη που γνωρίζει απίστευτη οικονομική παρακμή τα τελευταία χρόνια, τα ποσά που δαπάνησε ο Σαββίδης για να διοργανώσει μία σπουδαία γιορτή και να κάνει περήφανους όλους τους ΠΑΟΚτσήδες είναι τρομακτικά.

Από την πλευρά του μεγαλομετόχου, ο οποίος είχε την πρωτοβουλία δημιουργίας της συγκεκριμένης γιορτής, υπήρχε τεράστια θέληση, πάθος, πολύ καλές προθέσεις και διάθεση να δαπανηθεί ένα υπερβολικά υψηλό ποσό, προκειμένου να διασφαλιστεί ένα υψηλού επιπέδου αποτέλεσμα.

Το ίδιο ισχύει και για τους περισσότερους που δούλεψαν για αυτή την εκδήλωση, κι όμως για ακόμα μία φορά στο τέλος το… ταμείο είναι αρνητικό.

Όλα τα παραπάνω έχει εδώ και τέσσερα χρόνια ο Σαββίδης και οι συνεργάτες του και στην προσπάθεια τους να δημιουργήσουν μία ανταγωνιστική ομάδα, η οποία θα κάνει περήφανο τον κόσμο του ΠΑΟΚ και η οποία θα μπορέσει επιτέλους να δώσει στον σύλλογο και στους οπαδούς του τις χαρές και τους τίτλους που του αξίζουν.

Παρ’ όλα αυτά και εκεί το αποτέλεσμα στο τέλος είναι απογοητευτικό, με την κατάληξη σε πολλές περιπτώσεις να είναι πολύ χειρότερη από τη μετριότητα, η οποία χαρακτήρισε τη γιορτή των 90 χρόνων.

Υπάρχει εξήγηση; Απόλυτη δε θα μπορούσε να υπάρξει, ωστόσο μέσα από τον παραλληλισμό παρατηρούνται συγκεκριμένα λάθη που επαναλαμβάνονται όπως και τα αρνητικά αποτελέσματα.

Όσο παθιασμένος και αν είναι ο Σαββίδης με τον ΠΑΟΚ, προσπαθώντας να μετουσιώσει με πράξεις την τρέλα του για να γιγαντώσει την ομάδα, συνεχίζει να έχει μία απόσταση από τη νοοτροπία του συλλόγου παρότι έχει κάνει πολλά βήματα τα τελευταία χρόνια για να την καταλάβει και να την προσεγγίσει.

Αυτό δεν είναι παράλογο, ωστόσο δυστυχώς για τον Ιβάν έχει αντίκτυπο και στον λανθασμένο τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να εκφράσει το πάθος και τα συναισθήματα του, με το αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις να αδικεί τις αγνές προθέσεις του.

Το βασικό πρόβλημα του μεγαλομετόχου του «Δικεφάλου» είναι ότι στην προσπάθεια του να γεφυρώσει αυτό το χάσμα ανάμεσα στον δικό του τρόπο σκέψης και στη νοοτροπία της «ασπρόμαυρης» οικογένειας, προχωρά σε εντελώς λανθασμένες επιλογές ατόμων που τον εκθέτουν.

Για να μιλήσουμε με παραδείγματα, ο Σαββίδης στη γιορτή των 90 χρόνων μπήκε στη διαδικασία να δώσει εκτός από πολλά χρήματα και χώρο σε μέλη της «ασπρόμαυρης» και δυστυχώς όχι μόνο οικογένειας, προκειμένου να διοργανώσουν κάτι που εκφράζει τον ΠΑΟΚ.

Για ακόμα μία φορά εκτός από το ότι συγκεκριμένες επιλογές του σε πρόσωπα αποδείχθηκαν πολύ λίγες στην πράξη, υπήρξε συνωστισμός από «υπευθύνους», οι οποίοι την ίδια ώρα που έβαζαν το λιθαράκι τους στη γιορτή δεν ήταν έτοιμοι να αναλάβουν την όποια επιτυχία ή αποτυχία των επιλογών τους, έχοντας κρυφτεί καλά πίσω από την πολυκοσμία των διοργανωτών.

Από τη μία ο Σαββίδης που με πολύ καλές προθέσεις ζήτησε από μέλη της οικογενείας του ΠΑΟΚ, αλλά και από ανθρώπους που στην πράξη δεν έχουν ιδέα από τον σύλλογο, να διοργανώσουν μία δυνατή γιορτή κοντά στο «ασπρόμαυρο» dna του συλλόγου και από την άλλη η γνωστή νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου που εμφάνισαν και πάλι πολλοί εκ των διοργανωτών, σύμφωνα με την οποία «έχουμε δικαιώματα» (πολλά χρήματα και χώρο να κάνουμε ό,τι θέλουμε), αλλά «όχι υποχρεώσεις» (να αναλάβουμε δηλαδή την ευθύνη των επιλογών μας, να δώσουμε τον δικό μας χαρακτήρα στη διοργάνωση βγαίνοντας μπροστά υπερασπιζόμενοι τις λανθασμένες ή επιτυχημένες επιλογές μας στο τέλος, αν και το τελευταίο με την παραίτηση Παναγιωτά έγινε σε κάποιο βαθμό).

Το αποτέλεσμα ήταν αυτή η γιορτή να μην έχει συγκεκριμένο χαρακτήρα, να μπερδεύει και να κουράζει όποιον την παρακολούθησε, να εμπεριέχει ανθρώπους που δεν πρέπει να μιλούν για τον «Δικέφαλο», έχοντας βέβαια και πολλά αξιόλογα στοιχεία στη διάρκεια της, αλλά πολύ λίγο πραγματικό ΠΑΟΚ.

Η ασχετοσύνη πολλών από αυτούς που την ανέλαβαν με το dna του ΠΑΟΚ και κυρίως το έλλειμμα προσωπικότητας, επιβεβαιώνεται με τρομακτικό τρόπο σε πολλές από τις παραλήψεις που προαναφέρθηκαν.

Όσο λογικό και αν ακούγεται στα δικά μου αυτιά, να θέλει μία ομάδα να δώσει μεγαλύτερη επισημότητα σε μία σειρά εορτασμών για τα γενέθλια της και να επιλέγει, μεταξύ άλλων που θα ακολουθήσουν, να ξεκινήσει με μία κλειστή γιορτή, τόσο παράλογο είναι να επιλέξει να το κάνει με τόσο κρύο τρόπο, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο την απόσταση από τον απλό τρόπο με τον οποίο ήθελε να γιορτάσει ο κόσμος του συλλόγου.

Ο πλούσιος ΠΑΟΚ του 2016 διοργάνωσε μία γιορτή πολύ υποδεέστερη αυτής των εορτασμών των 80 χρόνων από έναν ΠΑΟΚ των χιλίων οικονομικών προβλημάτων, ο οποίος είχε θέμα βιωσιμότητας το 2006.

Το ίδιο ακριβώς και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό είναι το πρόβλημα του ΠΑΟΚ και στο αγωνιστικό του κομμάτι.

Από τη μία ένας παρεμβατικός μεγαλομέτοχος με τις ιδιαιτερότητες του στο μοντέλο διοίκησης, που θέλει να δει μία ομάδα που θα γεμίσει περηφάνια τον κόσμο και είναι διατεθειμένος να τα χώνει χοντρά, δείχνοντας ότι χρειάζεται να μάθει πολλά πράγματα όσον αφορά στον τρόπο που θα πετύχει κάτι τέτοιο και από την άλλη πληθώρα λανθασμένων επιλογών σε πρόσωπα, με το αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα απογοητευτικό και να έχει ξενερώσει δικαιολογημένα τον κόσμο.

Επιλογές ανθρώπων που δε γνωρίζουν την ιδιοσυγκρασία του συλλόγου, οι οποίοι λειτουργούν ως πεινασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι που θέλουν να φάνε με λαιμαργία όχι μόνο τα χρήματα, αλλά και τη σιγουριά δημοσίου που δίνει ο Ιβάν και οι οποίοι όταν θα πρέπει να βάλουν τη δική τους σφραγίδα προτιμούν να κρύβονται και δεν τολμούν στον βαθμό που θα μπορούσαν, να πουν στον Σαββίδη την άποψη τους, να ορθώσουν ανάστημα και να περιορίσουν την παρεμβατικότητα του.

Δεν έχει βρεθεί ΕΝΑΣ να αναλάβει στις πλάτες του την εκπόνηση ενός μεγαλόπνοου σχεδίου, στο οποίο ο ίδιος θα ορίζει τη στρατηγική για να αποφευχθεί το μπέρδεμα ρόλων, ο ίδιος θα έχει τις ευθύνες και ο Σαββίδης θα πληρώνει, περιμένοντας σε έναν εύλογο χρονικό ορίζοντα που θα έχει οριστεί προκαταβολικά, να κρίνει ο μεγαλομέτοχος τα αποτελέσματα.

Για το παραπάνω βέβαια την αποκλειστική ευθύνη την έχει ο ίδιος ο Ιβάν, ο οποίος με τον τρόπο και τις πράξεις του κόβει τα… φτερά και σε όποιον πήγε να δοκιμάσει.

Το χειρότερο με όλους όσους βρίσκονται σε κομβικές θέσεις στον ΠΑΟΚ και προτιμούν να… σέρνονται παρά να πρωταγωνιστούν με όποιο κόστος, είναι πως δεν αντιλαμβάνονται ότι η προστασία που τους παρέχει η ανυπαρξία τους είναι εντελώς εφήμερη, μιας και όλοι στο τέλος, όπως έχει συμβεί και στο αγωνιστικό τμήμα, φεύγουν αποτυχημένοι.

Ο ΠΑΟΚ έχει βρει έναν οικονομικό κολοσσό και πάσχει από παράγοντες, αλλά και από ανθρώπους οι οποίοι λειτουργώντας ως επαγγελματίες θα μπορούν να βγουν μπροστά, να υπερασπιστούν τη δυναμική τους και να δημιουργήσουν μία ομάδα που εμπνέει.

Στον «Δικέφαλο» είναι σα να έχει πέσει ένα αστρονομικό ποσό στο τζόκερ και να μην μπορεί να εισπράξει ευρώ από την τύχη που βρέθηκε στον δρόμο του γιατί είναι κλειστές οι τράπεζες.

Το έργο είναι πολλές φορές παιγμένο την τελευταία τετραετία και το μόνο που αλλάζει είναι οι πρωταγωνιστές, με το αποτυχημένο αποτέλεσμα να αποτελεί κοινό παράγοντα στο τέλος.

Το «στοίχημα» για τον Σαββίδη είναι να διδαχθεί και από την αποτυχία της γιορτής των 90 χρόνων, η οποία περιγράφει και την αγωνιστική αποτυχία του ΠΑΟΚ τα τελευταία τέσσερα χρόνια, για να προχωρήσει στις ενδεδειγμένες επιλογές.

Αν συνεχίσει να μην τα καταφέρνει ο Ιβάν θα αρχίσουν να λιγοστεύουν επικίνδυνα και οι φωνές που ξέρουν να βλέπουν πιο καθαρά εκτός από το αποτέλεσμα και τις πραγματικά γενναιόδωρες προθέσεις του.