ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Καλύτερα Survivor
Η ελληνική κοινωνία βιώνει μία πρωτόγνωρη, ακόμα και για τα δικά της… βαλκανικά δεδομένα, κρίση αξιών.
Η «μάχη» της επιβίωσης έχει κάνει ακόμα πιο απάνθρωπες τις συνθήκες διαβίωσης στη χώρα και έχει μειώσει στο ελάχιστο την ήδη πολύ χαμηλή αίσθηση ενδιαφέροντος για το κοινωνικό σύνολο και την πρόοδο του.
Την ώρα που το «εμείς» θα έπρεπε να κυριαρχεί, μπας και βρεθεί μία λύση στο οικονομικό και κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα που βιώνουμε όλοι, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, άπαντες κοιτάμε το «εγώ», πως θα μπορέσει ο καθένας να καλύψει την πάρτη του, τον… κώλο του.
Αυτή η εγωκεντρική προσέγγιση των πραγμάτων δε θα μπορούσε να μην έχει αντίκτυπο και στο ήδη σαθρό και προβληματικό ελληνικό ποδόσφαιρο, στο οποίο όσα συμβαίνουν και αποτελούν «προϊόν» της γενικότερης κρίσης αξιών της ελληνικής κοινωνίας συμβαίνουν απλά πιο συχνά, πιο απτά και πιο έντονα.
Δυστυχώς πολλοί, παράγοντες, οπαδοί και δημοσιογράφοι, κοιτούν το συμφέρον της ομάδας τους κι αδιαφορούν αν αυτή η ευκαιριακή αντιπαράθεση με «τους άλλους» σκοτώνει το ίδιο το άθλημα, το οποίο είναι η βασική αφορμή για την οποία ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο και τις ομάδες.
Βρέθηκα χτες στη «Λεωφόρο» γιατί έπρεπε να περιγράψω το ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον ΠΑΟΚ για τον ραδιοφωνικό σταθμό «Libero 107,4», αλλά και για το PAOK24.
Ντρέπομαι που το παραδέχομαι, αλλά δύσκολα θα βρισκόμουν σε διαφορετική περίπτωση στο «Απόστολος Νικολαϊδης».
Δεν είναι μόνο η χιλιομετρική απόσταση της Θεσσαλονίκης με την Αθήνα που θα δυσκόλευε μία τέτοια επιλογή για το βράδυ μου.
Και στην Τούμπα θα σκεφτόμουν να πάω και στο Καυτατζόγλειο και στο Καραϊσκάκη.
Γενικότερα, τι να πάει να κάνει κανείς το 2017 σε ελληνικό γήπεδο ποδοσφαιρικής ομάδας;
Υπάρχει ποδοσφαιρικό προϊόν; Ασχολείται κανείς με το άθλημα; Είναι στο επίκεντρο των δικών μας κρίσεων, των δημοσιογραφικών, όσα έγιναν εντός αγωνιστικού χώρου και γιατί η τάδε ομάδα είναι καλύτερη από τη δείνα βάσει τακτικής ή ενδεχομένως βάσει ατομικής ή συνολικής απόδοσης;
Υπάρχει υγιής (όσο αυτή μπορεί να είναι πάντα και παντού) οπαδική αντιπαράθεση γιατί «η δική μας ομάδα είναι καλύτερη» ή γιατί «ο δικός μας παίκτης ξεχωρίζει από τους δικούς σας»;
Υπάρχει πλέον σε καμία ποδοσφαιρική κουβέντα μεταξύ φίλων με διαφορετικές οπαδικές προτιμήσεις καμία διάθεση για καζούρα ή για πείραγμα;
Προφανώς και όχι. Ποιος ασχολείται πλέον, όλοι οι φυσιολογικοί έχουμε ξενερώσει.
Κάνοντας αυτή τη δουλειά όχι πολλά χρόνια, αλλά αρκετά για να μπορώ να έχω άποψη, σας διαβεβαιώνω ότι σε όλους τους υγιώς σκεπτόμενους οπαδούς και δημοσιογράφους μας έχει φύγει η… καύλα.
Στη «Λεωφόρο» χτες γίναμε μάρτυρες ενός τραγικού περιστατικού, το οποίο αντί να καταδικαστεί και από τις δύο ομάδες, η πλευρά του θύτη προτίμησε να κάνουν… παρέλαση οι παράγοντες της και να μιλούν για «θέατρο» και έλλειψη αντρισμού του θύματος.
Η απέχθεια μου δεν αφορά συγκεκριμένα τον Παναθηναϊκό και τους παράγοντες του.
Αυτοί ήταν απλά οι τελευταίοι που προτίμησαν να ξεφτιλιστούν και να υποβαθμίσουν ακόμα περισσότερο το «προϊόν» του ελληνικού ποδοσφαίρου και όλους εμάς που ασχολούμαστε επαγγελματικά με αυτό.
Θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι, με σημαντικές διαφορές βέβαια γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι, παράγοντες και από άλλες ελληνικές ομάδες.
Από χτες βράδυ πολλοί που έχουν λόγο και βήμα κρίνουν πως είναι πιο σημαντικό θέμα το πόσο γεμάτο ήταν το κουτάκι μπύρας που χτύπησε τον Ίβιτς, κι αν όντως ο προπονητής του ΠΑΟΚ έχει υποστεί μεγάλη ή μικρή διάσειση από το ίδιο το συμβάν.
Το περιστατικό άλλωστε αυτό που αποτελεί ακόμα μία «μαχαιριά» στο ίδιο το ποδόσφαιρο στα ελληνικά γήπεδα, είναι ακόμα ένα.
Συνηθίσαμε. Μάθαμε όλοι να βιώνουμε ολοένα και περισσότερα τέτοια περιστατικά να βλέπουμε τέτοιες εικόνες και πλέον δε μας κάνει αίσθηση.
Κι η συνήθεια είναι κακό πράγμα, ειδικά όταν μειώνει τα ένστικτα αντίδρασης μας στον βιασμό της λογικής και της κανονικότητας, της ίδιας μας της ζωής, αλλά και του ποδοσφαίρου που είναι κομμάτι της.
Είναι μέρος της καθημερινότητας μας. Για εμένα της επαγγελματικής, για άλλους της ξέγνοιαστης ώρας που αφιερώνουν στην ομάδα τους για να χαλαρώσουν (υποτίθεται) και να γουστάρουν ποδόσφαιρο, ξεχνώντας τις σκοτούρες της δουλειάς και του σπιτιού τους.
Ποια όμως η διαφορά όσων συνέβησαν χτες στη «Λεωφόρο» από τα τραγικά επεισόδια στον τελικό του Πανθεσσαλικού;
Εκεί όπου σε μία πανέμορφη πόλη, σε ένα ωραίο γήπεδο και με ιδανικές καιρικές συνθήκες, σε έναν τελικό ανάμεσα σε δύο μεγάλες προσφυγικές ομάδες με κοινές καταβολές, αντί να ασχολούμαστε με τα ποιοτικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά του τελικού, γίναμε για καμιά ώρα και βάλε πολεμικοί ανταποκριτές, περιγράφοντας μάχες σώμα με σώμα.
Από ποιους; Από ανθρώπους που θέλουν να λέγονται οπαδοί κι επιλέγουν με το έτσι θέλω τη δικτατορία των λίγων σε βάρος αυτών που πραγματικά θέλουν οι πολλοί.
Για να τελειώνουμε. Όσο θα προσπαθούμε (όλοι ανεξαιρέτως παράγοντες οπαδοί δημοσιογράφοι, απλά με άλλη βαρύτητα λόγω θέσης, ρόλου και επιρροής ο καθένας από τη μεριά του) να δικαιολογούμε «αρρωστημένες» καταστάσεις όπως η χτεσινοβραδινή στη «Λεωφόρο», όπως αυτή του τελικού στον Βόλο και τόσες άλλες που έχουν προηγηθεί, στον βωμό μίας ανούσιας και αστείας ευκαιριακής προστασίας των «δικών μας» συμφερόντων, των «δικών μας» ομάδων, καλύτερα να το κλείσουμε το μαγαζί.
Καλύτερα να αρχίσουμε όλοι να βλέπουμε περισσότερο κι ενδεχομένως πιο σοβαρά και με μεγαλύτερο πάθος (από όσο πολλοί ήδη παρατηρούνε) κανένα «Survivor», το οποίο με τη συνεχόμενη κατρακύλα του ελληνικού ποδοσφαίρου θα φτάσει να μοιάζει «προϊόν» υψηλού επιπέδου.
Όταν θα αποφασίσουμε να διώξουμε από τη ζωή μας το «εγώ» και να βάλουμε το «εμείς», προσθέτοντας τη διάθεση να δουλέψουμε όλοι για το κοινωνικό σύνολο, τότε θα βρούμε τρόπο όλοι, παράγοντες, οπαδοί και δημοσιογράφοι, να παραμερίσουμε τις διαφορές μας και να βάλουμε πρώτα και πάνω από όλα το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον τρόπο βελτίωσης του.
Μέχρι τότε όλοι μας μπορούμε να γίνουμε εν δυνάμει υποκριτές κι ευκαιριακά διασώστες του «σωστού» και του «δικαίου» στο παιχνίδι που δεν πλήττονται τα συμφέροντα μας, κρίνοντας τη μία Κυριακή τα όργια από τη σκοπιά του θύτη και την άλλη από την πλευρά του θύματος.
Όλα στη ζωή, άλλωστε, είναι θέμα επιλογών…
Y.Γ. 1) Οι κανόνες σε μία χώρα υπάρχουν για να τηρούνται. Η τήρηση αυτών διαχωρίζει μία κοινωνία από μία… ζούγκλα. Αυτός είναι κι ο βασικός λόγος που οφείλουν να τηρούνται σε όλα τα γήπεδα και σε βάρος όλων των ομάδων, αν αυτές όντως τους έχουν παραβεί. Η έλλειψη πολιτικής και κοινωνικής βούλησης σε αυτό τον τομέα αποτελεί βασική αιτία για τα έκτροπα στα διάφορα ελληνικά γήπεδα. Ναι μπορεί να τους «βολεύει» γιατί είναι αυτοί που κόντρα στα άπειρα ψέματα που είπαν έχουν να περάσουν δυσβάσταχτα μέτρα και πρέπει να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη για να μην είναι ανακόλουθοι, παρότι έτσι βρέθηκαν στην εξουσία. Αυτοί μπορεί να κάνουν ό,τι θέλουν, εγώ κι εσύ τι κάνουμε όμως; Το δικό μας ποδόσφαιρο «πεθαίνει», εκεί είναι το θέμα…
Υ.Γ. 2) Τη φετινή σεζόν υπήρξε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (στη μετά Βασσάρα εποχή) μέχρι και πριν περίπου έναν μήνα, στο οποίο η προσπάθεια να αλλάξει η κατάσταση στον χώρο της ελληνικής διαιτησίας απέδιδε καρπούς και δικαίωνε όσους έδιναν «μάχη» για μία νέα σελίδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Λάθη γίνονταν και πάλι, αλλά ανθρώπινα και σε βάρος σχεδόν όλων. «Χτιζόταν» μία σχέση εμπιστοσύνης τόσο μέσα από τους καλύτερους ορισμούς και τις βελτιωμένες διαιτησίες όσο και από την «πλάτη» που έβαζαν οι ομάδες (εκτός του Ολυμπιακού), θάβοντας στη μεταβατική εποχή τα τσεκούρια του πολέμου. Τις τελευταίες εβδομάδες το μέτρο χάθηκε και πάλι, με την πίεση που ασκείται στους διαιτητές και από τα μέσα να αποτελεί ένα σημαντικό λόγο, αλλά να μην μπορεί να δώσει άλλοθι σε τραγικές διαιτητικές αποφάσεις, όπως πολλές από αυτές που πήρε χτες ο Κομίνης. Διαιτητής σε… τρικυμία, έχασε την μπάλα και σκεφτόταν αντί για την τήρηση των κανόνων την επόμενη του μέρα με τον φόβο να μη στοχοποιηθεί. Ένας βασικός λόγος που είναι προτιμότερο να υπάρχουν άνθρωποι κι όχι μηχανές στη θέση των διαιτητών, όπως και πολλών ακόμα επαγγελμάτων, είναι η κρίση κι η ανάγκη να υπάρχουν σε αυτές τις θέσεις άνθρωποι που θέλουν να πάρουν πάνω τους ευθύνες, δείχνοντας στην πράξη ότι έχουν προσωπικότητα και μπορούν να αντιληφθούν τις συνθήκες διεξαγωγής του παιχνιδιού. Ό,τι δεν έκανε ο Κομίνης χτες δηλαδή…
Υ.Γ. 3) Μη μας τύχει να χρειαστούμε δημόσιο νοσοκομείο. Βρέθηκα στον «Ευαγγελισμό», εκεί όπου νοσηλεύτηκε ο Βλάνταν Ίβιτς και ντρέπομαι που είμαι πολίτης αυτής της χώρας.
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Αυτό που ο Λουτσέσκου πιστεύει περισσότερο
Το σκεπτικό του προπονητή για την τελική ευθεία της σεζόν
Ο ΠΑΟΚ πραγματοποίησε μια μεγάλη ανατροπή κόντρα στην ΑΕΚ και διατηρήθηκε εντός διεκδίκησης πρωταθλήματος. Το πόσο ακόμα, θα το δείξει σε πρώτη φάση το ερχόμενο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, στις 12 Μαΐου.
Μέχρι τότε, δίνεται μια καλή ευκαιρία στο γκρουπ του Ράζβαν Λουτσέσκου, να πάρει τις απαραίτητες ανάσες μετά από ένα απαιτητικό πρόγραμμα, με διαδοχικούς αγώνες υψηλής έντασης. Ο Ρουμάνος τεχνικός του Δικεφάλου, θέλει να εκμεταλλευτεί το διάστημα της διακοπής για το Πάσχα, προκειμένου να δουλέψει στην προπόνηση με την ομάδα του.
Το παράπονό του όταν ο ΠΑΟΚ έχει συνεχόμενα παιχνίδια ανά τρεις ημέρες, πράγμα συχνό την φετινή χρονιά με την πορεία στην Ευρώπη, είναι ότι δεν έχει τον απαραίτητο χρόνο για να προπονήσει την ομάδα του. Εκεί, λοιπόν, εστιάζει ενόψει του αγώνα με τον Ολυμπιακό, στην Τούμπα, για το εξ αναβολής παιχνίδι της 5ης αγωνιστικής.
Αφού ξεμπέρδεψε η ομάδα και από τις ιώσεις, ο Λουτσέσκου έχει επιτέλους την ευκαιρία να προπονήσει την ομάδα του χωρίς απουσίες, πλην βεβαίως του Εκόνγκ. Γι' αυτό και -από εδώ και πέρα- θεωρεί πως όλες οι προπονήσεις είναι πολύ σημαντικές. Ευχόμενος παράλληλα, να είναι οι ποδοσφαιριστές του υγιείς, για την τελευταία κούρσα της σεζόν.
Τι και αν τα πειστήρια δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, οι χούλιγκανς που κατηγορούνται για τα βίαια επεισόδια που είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο του αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη, έξω από το κλειστό γυμναστήριο «Μελίνα Μερκούρη» στου Ρέντη, αρνήθηκαν τα πάντα.
«Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα».
Αυτή φέρεται να είναι η υπερασπιστική γραμμή των συλληφθέντων ενώπιον του ανακριτή.
Ο 31 ετών «Κοκός», ένας από τους αποκαλούμενους «μεγάλους», που έδιναν τις εντολές και οργάνωναν τις επιθέσεις σε βάρος των αστυνομικών φέρεται να ισχυρίστηκε πως δεν συμμετέχει σε επεισόδια λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων.
«Τα τελευταία δυόμιση και πλέον έτη αδυνατώ να παρακολουθήσω την ομάδα μου στη συχνότητα που παλαιότερα συνήθιζα, καθώς είμαι πατέρας τριών ανήλικων τέκνων και οι οικογενειακές υποχρεώσεις μου δε μου επιτρέπουν κάτι τέτοιο», είπε.
Ένας από τους κατηγορούμενους, επιχειρώντας να δικαιολογήσει το πώς βρέθηκαν στα χέρια του ίχνη πυρίτιδας, αποκαλύπτει τη συνομιλία που είχε με τον 18χρονο συλληφθέντα, ο οποίος ομολόγησε ότι εκτόξευσε τη ναυτική φωτοβολίδα, προκαλώντας τον θανάσιμο τραυματισμό του αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη.
«Όταν μπήκε ο Γ.Ν. στο γήπεδο, μετά τα επεισόδια, δώσαμε τα χέρια και μου είπε ότι σκότωσε τον αστυνομικό. Επίσης όπως ακούμπησα στα κάγκελα μπορεί να μεταφέρθηκε η πυρίτιδα στα χέρια μου», υποστήριξε.
Επιμένοντας στο άλλοθί του, ο 28χρονος «Ομλε», μάνατζερ γνωστού τράπερ και ηγετικό στέλεχος συνδέσμου οπαδών των δυτικών προαστίων, με κυνικά λόγια φέρεται να αναφέρει, ότι του προτάθηκε να μπει σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.
«Ήθελαν να με βάλουν σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και να πω ψέματα, όπως τώρα άλλοι λένε για μένα. Μπορώ να το αποδείξω αυτό με μάρτυρες που τους χτύπησαν για να τους αναγκάσουν να με κατηγορήσουν»
Ένας άλλος κατηγορούμενος, που σύμφωνα με τη δικογραφία είχε ηγετικό ρόλο στην εγκληματική οργάνωση, προσπαθεί να δικαιολογήσει γιατί πήγε στο γήπεδο με μισθωμένο αυτοκίνητο τη νύχτα της δολοφονικής επίθεσης.
«Το παιδί μου πηγαίνει λογοθεραπεία, η γυναίκα μου τρέχει για τις εξωτερικές δουλειές του σπιτιού, ενώ η πεθερά μου είναι καρδιοπαθής. Νοίκιασα το αμάξι για να εξυπηρετήσω την οικογένειά μου. Αν συνέβαινε κάτι τη νύχτα τι θα έκανα;»
Στο πλαίσιο των ερευνών για τη δράση της εγκληματικής οργάνωσης, ενδέχεται να εκδοθούν πέντε νέα εντάλματα σύλληψης.
Αρχηγός της θύρας 7
Οποιαδήποτε εμπλοκή του αρνείται και ο αρχηγός της θύρας 7 ο οποίος είναι ήδη προφυλακισμένος.
Απαντώντας στην ερώτηση του ανακριτή σχετικά με το γιατί οι μάρτυρες τον υποδεικνύουν ως διοργανωτή των βίαιων αναταραχών φέρεται να είπε πως… λόγω του θεσμικού του ρόλου φαίνεται πως είναι αντιπαθής σε κάποιους «και όποιος συλλαμβάνεται με θεωρούν και καταδότη, επειδή είμαι εγώ αυτός που μιλάει με τους αστυνομικούς. Κάποιοι θέλουν να βγάλουν την ευθύνη από πάνω τους και γι' αυτό κατονομάζουν εμένα».
Σε σχέση με το ζήτημα της διαπίστευσης που φαίνεται να του είχε παραχωρήσει η ΠΑΕ Ολυμπιακός, φέρεται να δήλωσε πως «ο επίσημος Ολυμπιακός αποδέχτηκε την πρόταση της Θύρας 7, αφού δεν είμαι θερμόαιμος και έχω καθαρό ποινικό μητρώο».
Όσον αφορά το πώς κατάφερε να διαφύγει από το «Μελίνα Μερκούρη» φέρεται να υποστήριξε πως επειδή είχε τη διαπίστευση τον άφησαν να περάσει.
«Είχε δακρυγόνα και είχαν εκνευριστεί. Η αστυνομία είχε επιληφθεί του περιστατικού και θεώρησα ότι εγώ δε θα ήμουν χρήσιμος εκεί».
Τέλος, φέρεται να έκανε προσπάθεια να πλήξει την αξιοπιστία των λεγομένων των προστατευομένων μαρτύρων, δηλώνοντας πως οι καταθέσεις τους, πολύ περισσότερο όταν είναι και οι ίδιοι κατηγορούμενοι στην ίδια υπόθεση, έχουν σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας.
Πηγή: Skai.gr
Ο Λίνο βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη αυτές τις μέρες και την Κυριακή, είδε από κοντά τη μεγάλη νίκη του ΠΑΟΚ επί της ΑΕΚ και η παρουσία του στην πόλη, του έδωσε την ευκαιρία να δει και παλιούς γνωστούς.
Ο Βραζιλιάνος διατηρεί εξαιρετική σχέση με τον νυν προπονητή του Πανσερραϊκού, Πάμπλο Γκαρσία, από την κοινή τους παρουσία στο «Δικέφαλο του Βορρά», με τον Γκαρσία να αναρτά μια φωτογραφία που δημοσίευσε η σύζυγος του από το γεύμα των δύο οικογενειών.
