Ο ΠΑΟΚ ήταν άνευρος, άχρωμος, προβλέψιμος, ακίνδυνος σε όλη της διάρκεια του αγώνα. Ήταν ένα κακό παιχνίδι για την ομάδα μας χωρίς πραγματικό διακριθέντα και με αρκετούς παίκτες εκτός κλίματος, κάτω του μετρίου και των δυνατοτήτων τους. 

Ο Άρης χωρίς να παίξει κάτι ιδιαίτερο ποιοτικά, σκύλιασε. Είχε παίκτες που έδειξαν ότι ήξεραν την κρισιμότητα του αγώνα, είχαν ισχυρό κίνητρο να μάς νικήσουν, χτύπησαν στην μεγαλύτερη από τις αδυναμίες μας, που ήταν το κεντρικό δίδυμο στα χαφ. 

 
Για να μην κερδίσει ο ΠΑΟΚ στο Βικελίδης έπρεπε να παίξει πολύ χάλια και τελικά… έπαιξε. 

Αυτό δε σημαίνει φυσικά ότι έχει δικαίωμα ο διαιτητής να κάνει τέτοια λάθη όταν είναι ξένος (δηλαδή παίζει χωρίς άγχος), πολύ έμπειρος και έχει και τη βοήθεια του VAR. Κανένα πέναλτι δεν υπάρχει στην επέμβαση του Πασχαλάκη, μπορεί να δώσει πέναλτι στην δεύτερη ή στην τρίτη ανατροπή του Χρήστου Τζιόλη ενώ και στην τελευταία φάση του αγώνα έπρεπε το VAR να φωνάξει τον διαιτητή να δει το χέρι του Μπακαλιάνη αλλά δεν το έκανε. 

Ο ΠΑΟΚ έχασε γιατί ήταν κακός, είχε χτυπητές ελλείψεις σε καίριες θέσεις (που θα τις ξαναέχει είναι η αλήθεια) και στις αμφισβητούμενες φάσεις δεν πήρε ούτε μία υπέρ του διαιτητική απόφαση. Ο Άρης είναι μια πολύ καλή ομάδα φέτος. Απόδειξη πως κέρδισε και μας προσπέρασε ξανά στη βαθμολογία. Έχει κερδίσει πολλές φορές με 1-0, κερδίζει πάντα όταν προηγείται, έχει ομοιογένεια και καλό προπονητή. Αν συμβούν όλα τα προηγούμενα που αφορούν εσένα, τότε μπορεί και να χάσεις όπως έχασες. 

Ακούω τη συζήτηση για το πως έπαιξε ο Άρης με μας και πως με άλλες ομάδες. Δηλαδή μια «μομφή» ότι με τον ΠΑΟΚ σκίστηκαν και μασούσαν σίδερα ενώ με τον Ολυμπιακό παραδόθηκαν αμαχητί, κάτι που το είδα κι εγώ να συμβαίνει. Προσωπική μου άποψη είναι πως ο τρόπος με τον οποίο ο Άρης αντιμετωπίζει τα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό διαχρονικά είναι ένα εσωτερικό θέμα των ίδιων των Αρειανών και ΜΟΝΟ αυτών. 

Αν σύμφωνα με τη στατιστική, έχουν εξελιχθεί σε εύκολο αντίπαλο, αν έχουν καλές σχέσεις, παίρνουν δανεικούς ή ελεύθερους, ψηφίζουν συχνά τα ίδια στις συνεδριάσεις της λίγκας και στην ΕΠΟ, αυτό είναι δικό τους πρόβλημα, δικό τους μελανό σημείο, οι οπαδοί τους πρέπει να τους ζητήσουν το λόγο και δεν έχω δουλειά εγώ να το σχολιάσω. Ειδικά όταν έχω χάσει εκεί μέσα. Αν τους είχα κερδίσει, ίσως είχε ένα νόημα να κάνω την σύγκριση. Ίσως «ανάγκαζα» τους οπαδούς τους να ζητήσουν το λόγο και για τη μία ήττα και για την άλλη. Αν τελικά ζητούσαν το λόγο μόνο για την ήττα από τον ΠΑΟΚ, αυτοί θα εκτίθονταν. Και θα κρίνονταν αναλόγως.  

Το ότι ο Άρης σκυλιάζει με τον ΠΑΟΚ, δεν μπορώ να το επικαλεστώ μετά από ένα παιχνίδι όπου ο ΠΑΟΚ «ΔΕΝ σκύλιασε με τον Άρη». Ας το έκανε, ας έβλεπα αυτό που ξέρω ότι μπορεί να κάνει η ομάδα μου και μετά θα σκεφτόμουν τι θα πω. 

Γι αυτό και οι δηλώσεις «περί φιλικών» πρέπει να γίνονται μετά από δική σου δύσκολη νίκη κι όχι σε άσχετο παιχνίδι. Γι αυτό και οι παίκτες που νιώθουν ότι άξιζαν μια θέση στην ενδεκάδα πρέπει να μιλάνε μόνο μέσα στο γήπεδο κι όχι μετά από αδιάφορα ευρωπαϊκά παιχνίδια. 

Και φυσικά οι παίκτες του Άρη θα πανηγυρίζουν στο κέντρο του γηπέδου, στα αποδυτήρια, στα σπίτια τους και στην αυριανή προπόνηση. ΤΟΝ ΠΑΟΚ ΚΕΡΔΙΣΑΝ. ΤΗΝ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΡΙΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ. 

Την ομάδα κάτω από τη σκιά της οποίας ζουν εδώ και 50 χρόνια κέρδισαν. Αυτούς που τους κάνουν καζούρα σε κάθε ένα από τα επτά κύπελλα του τελευταίου μισού αιώνα. Σε κάθε ένα από τα τρία πρωταθλήματα εκ των οποίων το ένα «αήττητο νταμπλ». Αυτούς που θα δούνε αύριο στη δουλειά τους κέρδισαν. Αυτούς που θέλουν να φτάσουν και να ξεπεράσουν. 

Το να γελάω συγκρίνοντας τα πανηγύρια τους με κατάκτηση τροπαίου, που όντως προσομοιάζουν, δεν μου δίνει πόντους, δε μου δίνει δίκιο, δεν με βελτιώνει ως οργανισμό. 

Και, βέβαια, ως οργανισμό δε με βελτιώνει το να πέφτω με ανακοινώσεις στο λεκτικό επίπεδο του «βόθρου» του ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως κάνει πάντα και έκανε και απόψε ο βασικός μας αντίπαλος, μόνιμος βιαστής κάθε έννοιας δικαίου επί 25 χρόνια. 

Ο ΠΑΟΚ που έχω στο μυαλό μου δεν καταδέχεται ούτε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για διαιτητές να εκστομίσει, ούτε στη λάσπη με τα γουρούνια να μπει να κυλιστεί. Τις άδικες διαιτησίες τις καταδεικνύει με πολιτισμένες διαμαρτυρίες στα αρμόδια θεσμικά όργανα και τις ποταπές, υβριστικές ανακοινώσεις των αντιπάλων τις αφήνει στην κρίση του κόσμου και τις παραπέμπει ΑΜΕΣΩΣ στις δικαστικές αίθουσες. 

Ας κοιτάξουμε τώρα στον καθρέφτη. Τι βλέπουμε; Μια ομάδα που την ξαναχτίζει ένας προπονητής από την αρχή. Να έχει χάσει Πέλκα, Ακπομ, Λημνιό, Μίσιτς, ακόμα και Ζαμπά. Να μην μπορεί να πάρει εύκολα γκολ από τα φορ της και βαθμούς από το τέρμα της. Βελτίωση χρειαζόμαστε κι αυτό δεν έρχεται με εκνευρισμούς και άσκοπη ενέργεια εκτός γηπέδου. 

Παράλληλα, βλέπουμε την ομάδα μας να έχει νεαρούς ποδοσφαιριστές που δείχνουν εντυπωσιακά στοιχεία και γεννούν ελπίδες. Έναν προπονητή από τα σπλάχνα του και με μεγάλες φιλοδοξίες και γνώση του μικρόκοσμου του ΠΑΟΚ. Προχωράμε και καλύπτουμε τα κενά. Στο ρόστερ με προσεκτικές κινήσεις. Στη βαθμολογία ΜΟΝΟ με νίκες. Στο διοικητικό κομμάτι με ηρεμία που πρέπει να μεταφερθεί στο αγωνιστικό τμήμα. 

Άκου, λέει, «ο Άρης σκυλιάζει ΜΟΝΟ με τον ΠΑΟΚ…». Μα, τότε είναι που πρέπει να τον νικήσω. Τότε έχω χίλια κίνητρα. Βάζω το μαχαίρι στο στόμα και παίζω κι εγώ «τελικό». Για να τον τιμωρήσω όπως πρέπει και για να τον αφήσω στην κρίση του «μεγάλου κοινού» να διαπιστώσει ότι δεν δείχνει την ίδια τρέλα όταν παίζει με τον βασικό μου αντίπαλο. 

Αυτά. Και να προσέχετε ρε. Έχουμε και μια πανδημία να αντιμετωπίσουμε. Καλός ο ΠΑΟΚ αλλά φορέστε και καμιά μάσκα, κρατήστε αποστάσεις και μείνετε υγιείς μέχρι να τελειώσει όλη αυτή η παράνοια γιατί αν περιμένετε από αυτό το κράτος να σάς σώσει, τότε οι ελπίδες σας είναι λιγότερες κι από αυτές του ΠΑΟΚ όταν παίζει νωθρά στο Βικελίδης και δεν του δίνει ο διαιτητής δύο πέναλτι.

Υ.γ.: Από το βράδυ της Κυριακής η κατάσταση έχει ξεφύγει με ανακοινώσεις και αλληλοκατηγορίες που παραπέμπουν σε χώρες τριτοκοσμικές. Δηλώσεις που προτρέπουν ή προκαλούν βία, υπονοούμενα για πρακτικές παρακράτους και υποκόσμου. Και εντάξει, η Αθήνα είναι μακριά. Οι καταστάσεις ξεχνιούνται, ηρεμούν, επανέρχονται. Είναι τεράστιο λάθος να παρασυρθεί ο κόσμος της Θεσσαλονίκης σε ένα τέτοιο παιχνίδι μίσους. Όχι για τις ομάδες μας. Όχι. Για τους ίδιους τους φιλάθλους και τις οικογένειες τους. Για την ελευθερία του καθενός και για τη ζωή του. 

Καλή δύναμη σε όλα.